'(seul. prés. et impf. ἐκιδνάμην) [ᾰ] se répandre : ὑπεὶρ ἅλα, ἐπ' αἶαν, IL. 8, 1 ; 23, 227, sur la mer, sur la terre, en parl. de l’aurore ; κατὰ χῶρον, PD. fr. 95, 6, à travers un pays ; ὕπνος ἐπ' ὄσσοις κίδναται, EUR. Hec. 916, le sommeil se répand sur les yeux.

Étym. σκεδάννυμι.

'

Pass. of κίδνημι (only found in the compd. ἐπικ-), poet. for σκεδάννυμαι, used only in pres. and impf., to be spread abroad or over, of the dawning day, ὑπεὶρ ἅλα κίδναται ἠώς Il. 23.227, cf. 8.1; ὀδμὰ κατὰ χῶρον κ. Pi. Fr. 129.6; κιδναμέναν μελιαδέα γᾶρυν prob. in Simon. 41; once in Trag., ὕπνος ἐπ’ ὄσσοις κ. E. Hec. 916 (lyr., v.l. for σκίδ-)· κολοιῶν κρωγμὸς… κιδνάμενος AP 7.713 (Antip.).

p. = σκεδάννυμαι, verbreitet, zerstreut werden, sich ausbreiten ; ὑπεὶρ ἅλα, πᾶσαν ἐπ' αἶαν κίδναται Ἠώς, das Licht verbreitet sich über Land u. Meer, Il. 8.1, 23.227 ; ὀδμὰ κατὰ χῶρον Pind. frg. 95 ; ὕπνος ἡδὺς ἐπ' ὄσσοις κίδναται Eur. Hec. 916 ; κιδνάμενος ἐν νεφέλαις κολοιῶν κρωγμός Antip.Sid. 47 (VII.713).