(τὸ) corne, càd. :
A corne d’animal (bœuf, taureau, cerf, etc.) IL. 17, 521 ; OD. 3, 439, etc. ; fig. comme signe de force, SPT. Ezech. 41, 22 ; DIOGÉN. 7, 89 ; ou de fixité, OD. 19, 211 ; p. anal. :
      1 dent d’éléphant, PAUS. 5, 11 et 12 ; OPP. C. 2, 495 ;
      2 bras d’un fleuve, HÉS. Th. 787, etc. ; THC. 1, 110 ; p. ext. fleuve (qui est comme un des bras de l’Océan) A.RH. 4, 282 ;
      3 aile d’une armée, HDT. 9, 102, etc. ; ou d’une flotte, ESCHL. Pers. 399 ; δεξιὸν κέρας, HDT. 5, 111 ; EUR. Suppl. 658, aile droite ; λαιὸν κ. EUR. Suppl. 704, aile gauche ; particul. division correspondant à une διφαλαγγαρχία (8 192 hommes) EL. TACT. ; ἐπὶ κέρας, HDT. 6, 12, 14, ou ἐπὶ κέρως, THC. 2, 90, etc. ; XÉN. Cyr. 6, 3, 34 ; εἰς κέρας, XÉN. Hipp. 4, 3 ; κατὰ κέρας, XÉN. Cyr. 1, 6, 43, en colonne (lat. agmine longo) p. opp. à ἐπὶ φάλαγγος ; ou en flanc, aux ailes, p. opp. à ἐπὶ μετώπου, LUC. H. conscr. 37 ; κατὰ κέρας προσϐάλλειν, ἐπιπίπτειν, συμπίπτειν, THC. 3, 78 ; XÉN. Hell. 6, 5, 16 ; POL. 1, 40, 14 ; 2, 30, 9, etc. attaquer de flanc ;
      4 antenne ou vergue d’un navire, LUC. Am. 6 ; ANTH. 5, 204 ;
      5 c. πόσθη, ARCHIL. (EUST. p. 851, 53) ; ANTH. 12, 95 ;
      6 κέρατα ποιεῖν τινι, ARTÉM. 2, 11, faire les cornes à (un mari), pour tromper (un mari, etc.) ;
      7 pic d’une montagne, XÉN. An. 5, 6, 7 ; LYC. 534 ; PHILSTR. p. 69 ;
      8 bec d’une plume à écrire, ANTH. 6, 227 ;
      9 argument cornu, sophisme, LUC. D. mort. 1, 2 ; SEXT. p. 122 ;
B matière cornée :
   I corne au sabot des animaux, LGS 2, 28 ;
   II matière employée dans les arts ou l’industrie :
      1 portes de corne par où sortent les songes, OD. 19, 563 ; PLAT. Charm. 173 a ;
      2 arc, IL. 11, 385 ; OD. 21, 395 ; CALL. Ep. 39 ; THCR. Idyl. 25, 206 ;
      3 vase à boire, ESCHL. fr. 170 ; XÉN. An. 7, 3, 32, etc. ;
      4 corne, trompe, XÉN. An. 2, 2, 4 ; particul. la flûte phrygienne, à cause de sa forme, ou parce que son extrémité était de corne, LUC. D. deor. 12, 1 ; ATH. 184 a ;
      5 montant d’une lyre, SOPH. fr. 232 ;
      6 morceau de corne au bout d’une ligne à pêcher, IL. 24, 81 ; OD. 12, 253.

➳ Se décline sel. 3 thèmes :
      1 κερατ- [ᾰ] (v. ci-dessous) ;
      2 le th. épq. κερα- [ᾰ] IL. 11, 385, etc. avec son équivalent ion. κερε-, HDT. 4, 29 et 183 ; 5, 111 ; 9, 102, etc. ;
      3 le th. att. également κερα- [ᾰ], mais dont l’α peut se contracter avec la voyelle de la désinence ; d’où la déclin. suiv. : Sg. gén. κέρατος [ᾰ], κέραος [ᾰ] (ion. κέρεος, etc.), κέρως ; dat. κέρατι [ᾰ], κέραϊ [ᾰ], κέρᾳ [ᾱ], IL. 11, 385 ; THC. 2, 90 ; 7, 6. Pl. nom. κέρατα [ρᾰ], κέραα [ρᾰ], κέρα [ᾱ] ; gén. κεράτων [ᾰ], κεράων [ᾰ], κερῶν ; dat. κέρασι [ᾰ], épq. κεράεσσι [ᾰ], IL. 13, 705, etc. Duel nom.-acc. κέρατε [ᾰ], κέραε [ᾰ], κέρα [ᾱ] ; gén.-dat. κεράτοιν [ᾰ], κεράοιν [ᾰ], κερῷν. On trouve, en outre, chez les poètes postér., un th. allongé κεραατ- [ᾱᾰ], au gén. sg. κεράατος [ᾱᾰ] ARAT. 174, et au pl. nom.-acc. κεράατα [ρᾱᾰ] NIC. Th. 291 ; dat. κεράασι, A.RH. 4, 978 ; ttef. les Attiques emploient non seulement les formes contractes, mais souvent aussi les formes complètes : κέρατος [ᾰ] XÉN. Cyr. 8, 5, 15 ; κέρατι [ᾰ] XÉN. An. 2, 2, 4 ; LUC. D. deor. 12, 1 ; κέρατα [ρᾰ] ESCHL. fr. 170 ; XÉN. An. 5, 6, 7, etc. ; κεράτων [ᾰ] SOPH. Tr. 519 ; PLAT. Charm. 173 a ; κέρατε [ᾰ] EUR. Bacch. 919. Dans les inscr. att. au 5^e et au 4^e siècle av. J.C. seul. les formes avec τ : κέρατα, CIA. 2, 728, b, 4 (pas av. 312 av. J.C.) ; κέρατε, CIA. 4, 185, b, 46 (410 av. J.C.) ; un ex. de κέρα, CIA. 2, 835, c-I, 2 (320/317 av. J.C.) mais qui paraît une abréviat. d’écriture ; dans ces textes, κέρας au sens de « corne », non de « aile d’armée » ; v. Meisterh. p. 112, 4.

Étym. indo-europ. *ḱerh₂-s-, corne, tête ; cf. κάρα, κάρηνον.

τό, Ep. gen. κέραος, Att. contr. κέρως ; Ep. dat. κέραϊ (elided) or κέραι or κέρᾳ Il. 11.385, cf. Hdn. Gr. 2.75, κέρᾳ also in Th. 2.90, 7.6; nom. pl. κέρα (v. infr.), gen. κεράων, κερῶν, dat. κέρασι, Ep. κεράεσσι ; — Att. Inscrr. have dual [κέρ]ατε IG1². 301.109; pl. κέρατα ib. 237.59; later Ep. κεράατα (˘ - ˘ ˘) Nic. Th. 291, κεράατος (˘ - ˘ ˘) Arat. 174, Q.S. 6.225; — Hdt. has gen. κέρεος 6.111, dat. κέρεϊ 9.102; pl. κέρεα 2.38, κερέων ib. 132; but Hp. has gen. sg. κέρως, pl. κέρατα, Aër. 18. [In nom. and acc. κέρας, α always; in the obl. cases α in Ep., as κέρασιν Od. 3.384 (in contr. dat. κέρᾳ, nom. pl. κέρα (cf. Batr. 165), a is shortd. before a vowel, Il. 11.385, Od. 19.211); but α in Trag. and Com., κέρατος Hermipp. 43, κέρατα E. Ba. 921, κεράτων [α] prob. in S. Tr. 519 (lyr.), κέρασι A. Fr. 185. In later Ep. the quantity varies.] (κέρας is prob. related to κάρα ; cf. κεραός.)
the horn of an animal, in Hom. mostly of oxen, Il. 17.521, etc. ; ταῦροι… εἰς κέρας θυμούμενοι E. Ba. 743; ὀφθαλμοὶ δ’ ὡς εἰ κέρα ἕστασαν his eyes stood fixed and stiff like horns, Od. 19.211; as a symbol of strength, LXX Ps. 17 (18).3, Diogenian. 7.89, cf. Arist. PA 662a1; of elephants’ tusks, Aret. SD 2.13, Opp. C. 2.494.
antennae of crustaceans, Arist. HA 526a31, 590b27; of the silkworm΄s grub, ib. 551b10.
horn, as a material, αἱ μὲν γὰρ [πύλαι] κεράεσσι τετεύχαται Od. 19.563; the horn of animals’ hoofs, Longus 2.28.
anything made of horn, bow, τόξον ἐνώμα… πειρώμενος… μὴ κέρα ἶπες ἔδοιεν Od. 21.395, cf. Theoc. 25.206, Call. Epigr. 38, AP 6.75 (Paul. Sil.); for Il. 11.385 v. infr. v.l. of musical instruments, horn for blowing, σημῆναι τῷ κέρατι X. An. 2.2.4, cf. Arist. Aud. 802a17; also, the Phrygian flute, because it was tipped with horn (cf. Poll. 4.74), αὐλεῖν τῷ κ. Luc. DDeor. 12.1; καὶ κέρατι μὲν αὐλεῖν Τυρρηνοὶ νομίζουσι Poll. 4.76, cf. Ath. 4.184a.
drinking-horn, ἐκ τοῦ κέρατος αὖ μοι δὸς πιεῖν Hermipp. 43, cf. X. An. 7.2.23, OGI 214.43 (Didyma, iii BC); ἐξ ἀργυρέων κ. πίνειν Pi. Fr. 166, cf. IG1². 280.77; ἀργυρηλάτοις κέρασι χρυσᾶ στόμια προσβεβλημένοις A. Fr. 185; ἐκπιόντι χρύσεον κ. S. Fr. 483; for measuring liquids, Gal. 13.435. Ἀμαλθείας κ.
cornucopiae, v. Ἀμάλθεια. βοὸς κ. prob. a horn guard or cover attached to a fishing-line, Il. 24.81, cf. Sch. ; ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας Od. 12.253; ψάμμῳ κ. αἰὲν ἐρείδων AP 6.230 (Maec.), cf. Aristarch. ap. Apollon.Soph. Lex. s.v. κέρᾳ ἀγλαέ, Arist. ap. Plu. 2.977a (also expld. as a fishing-line of ox-hair (cf. infr. v. l), ap. Plu. 2.976f, cf. Poll. 2.31; perh. an artificial bait).
clyster-pipe, Orib. 8.32 7. in pl., horn points with which the writing-reed was tipped, AP 6.227 (Crin.). of objects shaped like horns, a mode of dressing the hair, κέρᾳ ἀγλαέ Il. 11.385 (unless the meaning be bow), cf. Aristarch. ad loc., Herodorus and Apion ap. Eust. ad loc. ; hence κέρας is expld. as = θρίξ or κόμη, Apollon.Soph. Lex., Hdn. Gr. ap. Eust. l.c., Poll. 2.31, Hsch. ; cf. iv. l, and v. κεροπλάστης.
arm or branch of a river, Ὠκεανοῖο κ. Hes. Th. 789; Νείλου Pi. Fr. 201; τὸ Μενδήσιον κέρας Th. 1.110; ἐν Ἰνδοῖς ἐν τῷ Κέρατι καλουμένῳ Arist. Mir. 835b5, cf. Mu. 393b5; τὸ κ. τὸ Βυζαντίων the ΄Golden Horn΄, Str. 7.6.2, cf. Plb. 4.43.7, Sch. A.R. 4.282; Ἑσπέρου Κ., name of a bay, Hanno Peripl. 14, cf. Philostr. VS 1.21.2.
wing of an army, Hdt. 9.26, etc. ; or fleet, Id. 6.8, Th. 2.90, etc. ; κ. δεξιόν, λαιόν, A. Pers. 399, E. Supp. 704; τὸ εὐώνυμον κ. ἀναπτύσσειν X. An. 1.10.9. κατὰ κέρας προσβάλλειν, ἐπιπεσεῖν, to attack in flank, Th. 3.78, X. HG 6.5.16, etc. ; κατὰ κ. προσιέναι, ἕπεσθαι, Id. Cyr. 7.1.8 and 28; κατὰ κ. συμπεσών Plb. 1.40.14; πρὸς κ. μάχεσθαι X. Cyr. 7.1.22. ἐπὶ κέρας ἀνάγειν τὰς νέας to lead a fleet in column, Hdt. 6.12, cf. 14; κατὰ μίαν ἐπὶ κέρως παραπλεῖν Th. 2.90, cf. 6.32, X. Cyr. 6.3.34, Eub. 67.4; of armies, κατὰ κέρας, opp. ἐπὶ φάλαγγος, X. Cyr. 1.6.43, cf. An. 4.6.6, HG 7.4.23; εἰς κ. Id. Eq. Mag. 4.3; ἐκ κέρατος εἰς φάλαγγα καταστῆσαι Id. Cyr. 8.5.15; οὐκ ἐλᾶτε πρὸς τὸ δεξιὸν κ. ; Ar. Eq. 243.
corps of 8192 men, = διφαλαγγαρχία, Ascl.Tact. 2.6, Arr. Tact. 10.7. = μεραρχία, Ascl.Tact. 2.10.
contingent of thirty-two chariots, ib. 8, Ael. Tact. 22.2.
sailyard, = κεραία, AP 5.203 (Mel.), OGI 674.30 (Egypt, i AD), Luc. Am. 6, POxy. 2136.6 (iii AD).
mountainpeak, v.l. in h.Hom. 1.8; spur, τὸ κ. τοῦ ὄρους X. An. 5.6.7, cf. Lyc. 534; in pl., extremities of the earth, γῆς Philostr. VA 2.18 (pl.). in Anatomy, extremities of the uterus, Hp. Superf. 1, Gal. 7.266; of the diaphragm, Sor. 1.57. ἁπαλὸν κ., = πόσθη, Archil. 171, cf. Neophro (?) in PLit. Lond. 77 Fr. 2.19, E. Fr. 278, AP 12.95.6 (Mel.). of the πήχεις of the lyre, χρυσόδετον κ. S. Fr. 244 (lyr.) (rather than the bridge, because made of horn, Ael. Dion. Fr. 133, Poll. 4.62). κέρατα ποιεῖν τινι to give him horns, cuckold him, prov. in Artem. 2.11; cf. κερασφόρος ΙΙ. = κερατίνης, Luc. DMort. 1.2. = σταφυλῖνος ἄγριος, Dsc. 3.52; = οἰνάνθη, dub. in Ps.-Dsc. 3.120.

gen. κέρατος, ep. κέραος, ion. κέρεος, att. κέρως, Thuc. 2.90, usw., dat. κέρατι, κέραϊ, κέρᾳ, so Il. 11.385 ; plur. κέρατα, B.A. 104, gew. κέρᾱ, z.B. Hosch. 2.87 ; gen. κεράτων, κεράων, κερῶν, dat. κέρασι, ep. κεράεσσι ; [in den dreisilbigen casus ist α lang bei Tragg. u. sp.D., die sogar nach Analogie von κράατα κεράατα sagen, Nic. Th. 291, u. κεράατος, Arat. 174 ; bei Hom. aber ist α stets kurz ; vgl. Hermann Soph. Trach. 516 Mehlhorn Anacr. p. 102]; – das Horn;
1) Horn, Geweih, gew. von Rindern ; κόψας ἐξόπιθεν κεράων βοός Il. 17.521 ; βοῦν δ' ἀγέτην κεράων Od. 3.439, öfter ; ὀφθαλμοὶ δ' ὡσεὶ κέρα ἕστασαν, fest u. starr wie Hörner, Od. 19.211 ; ταυρείων κεράτων Soph. Trach. 516 ; ταῦρος εἰς κέρας θυμούμενος Eur. Bacch. 742 ; κέρᾱτε 919 ; κέρεα, κερέων, Her. 4.29, 183 ; κόλοβον κεράτων Plat. Polit. 265d ; κυρίττοντες ἀλλήλους σιδηροῖς κέρασι Rep. IX.586b. – Auch das Horn am Hufe der Tiere, Long. 2.28.
2) das Horn als Material zu künstlicher Verarbeitung ; αἱ μὲν γὰρ (ύλαι) κεράεσσι τετεύχαται Od. 19.563, worauf Plat. Charmid. 173a mit ὄναρ διὰ κεράτων anspielt ; u. so Alles aus Horn Gemachte,
   a) der Bogen ; κέρᾳ ἀγλαέ, durch den Bogen berühmt, Il. 11.385, wiewohl einige alte Erkl. es hier für Haar erkl., vgl. Apoll. Lex. Hom. u. Schol.; μὴ κέρα ἶπες ἔδοιεν Od. 21.395 ; Theocr. 25.216 u. a.Sp.
   b) das Horn an der Angelschnur, welches den Fisch verhindert, die Angelschnur zu durchbeißen ; ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας Od. 12.253, vgl. Il. 24.81 ; Qu.Maec. 5 (VI.230). Einige Alte wollten es in dieser Vbdg auf Ochsenhaare deuten, was Plut. sol.anim. 24 widerlegt.
   c) Steg an der Lyra, Soph. frg. 232 ; vgl. Poll. 4.62.
   d) Trinkhorn, wozu man ursprünglich die Hörner des Ochsen nahm, später auch von Metall, Ath. XI.7.476b ; κατὰ τὸν Θρᾴκιον νόμον κέρατα οἴνου προὔπινον Xen. An. 7.2.23 ; ἐξ ἀργυρέων κεράτων πίνειν Pind. frg. 147 ; ἀργυρήλατα Aesch. frg. 170 ; Soph. frg. 429 u. A. bei Ath. a.a.O.
3) Horn als musikalisches Instrument ; ἐπειδὰν σημήνῃ τῷ κέρατι Xen. An. 2.2.4 ; Τυρρηνῶν δ' ἐστὶν εὕρημα κέρατά τε καὶ σάλπιγγες Ath. IV.184a ; αὐλεῖ τῷ κέρατι Luc. D.D. 12.1.
4) der Arm eines Stromes ; κέρας Ὠκεανοῦ Hes. Th. 789 ; Νείλου Pind. frg. 215 ; μενδήσιον Thuc. 1.110.
5) der Flügel eines Heeres, einer Flotte ; Aesch. Pers. 391 ; δεξιόν, λαιόν, Eur. Suppl. 658, 704. Sehr gewöhnlich bei Her., τοῦ δεξιοῦ κέρεος ἡγέετο 5.111 ; Thuc. u. folgde Geschichtschreiber ; τὸ κέρας ἀναπτύσσειν Xen. An. 1.10.9 ; κατὰ κέρας συμπίπτειν, προσβάλλειν τοῖς πολεμίοις, in den Flanken angreifen, Thuc. 3.78 Xen. Cyr. 7.1.26 Pol. 1.40.14, 2.30.9 u. öfter ; – ἐπὶ κέρας ἀνάγειν τὰς νῆας, in langer Reihe, so daß ein Schiff dem andern folgt, Her. 6.12 ; κατὰ κέρας ἄγων Xen. An. 4.6.6, wie κατὰ κέρας ἅτε καθ' ὁδὸν πορευόμενοι Hell. 7.4.22, wo vorhergeht εἰς δύο ἄγων ; u. so ist auch wohl Thuc. 2.90 κατὰ μίαν ἐπὶ κέρως παραπλέοντες zu nehmen ; so auch 6.32 ; ἐκ κέρατος εἰς φάλαγγα καταστῆσαι, aus der cotonnenförmigen Marschordnung in die gedrängte Phalanx aufmarschieren lassen, Xen. Cyr. 8.5.8, vgl. 2.4.29, An. 6.3.5. – Aber ἐπὶ κέρως = auf der Flanke, Ggstz ἐπὶ μετώπου, Luc. hist.conscr. 37.
6) τοῦ ὄρους, Bergspitze, Xen. An. 5.6.7 u. Sp.; von andern Hervorragungen, Spitzen, Enden, κάλαμον (Schreibrohr) εὖ μὲν ἐϋσχίστοισι διάγλυπτον κεράεσσιν Crinag. 4 (VI.227).
7) = κεραία, Segelstange, Rah ; Att. Seew.; Luc. Amor. 6 ; Mel. 77 (V.204).
8) = πόσθη ; Archil. bei Eust. 851.53 ; Mel. 5 (XII.95).
9) κέρατα ποιεῖν τινι, Einem Hörner aufsetzen, ihn zum Hahnrei machen, Artemid. 2.11 ; vgl. κερατίας.
10) ein sophistischer Trugschluß ; Luc. D. mort. 1.2 ; Sext.Emp. Pyrrh. 2.241.

κέρας, -ατος
(pl. not irreg. as in Attic), τό, [in LXX chiefly for קָרַן ;]
a horn: Rev.5:6 12:3 13:1, 11 17:3, 7 17:12, 16; of the projections at the corners of the altar (Exo.29:12, al.): Rev.9:13. Metaph., as symbol of strength, κ. σωτηρίας (cf. Psa.18:3, al.): Luk.1:69.†
(AS)