ου (τὸ) :
A act. tout ce qui sert à piquer, particul. :
   I aiguillon :
      1 au propre, aiguillon pour les chevaux, les bœufs et les bêtes de somme, IL. 23, 387 ; PD. P. 2, 174 ; XÉN. Cyr. 7, 1, 15 ;
      2 fig. comme synonyme de stimulant, excitant, ESCHL. Pr. 323 ; EUR. Bacch. 794 ; PLUT. Lyc. 21, etc. ; comme emblème de souveraineté, SOPH. fr. 606 ; aiguillon (de la douleur, du désir) SOPH. Ph. 1039 ; EUR. Hipp. 39, 1303 ; PLAT. Rsp. 573 a ;
   II aiguillon d’un animal :
      1 dard d’un scorpion, d’une abeille, etc. ARSTT. H.A. 2, 1, etc. ; ARAT. 505 ; fig. en parl. d’une personne malfaisante, EUR. Suppl. 242 ; DÉM. 786, 4 ; κέντρον ἐγκαταλείπειν, EUP. (SCH.-AR. Ach. 529) ; PLAT. Phæd. 91 c, laisser l’aiguillon dans l’esprit, en parl. de l’impression produite par un orateur éloquent ;
      2 éperon de coq, GEOP. 14, 7, 17 ;
   III p. anal. :
      1 fouet garni de clous, instrument de supplice, HDT. 3, 130 ;
      2 piquants du porc-épic, EL. N.A. 12, 26 ;
      3 pointe d’une lance, POL. 6, 22, 4 ;
      4 clavette, cheville, PAUS. 10, 16, 1 ;
      5 c. πόσθη, SOTAD. (PLUT. M. 11 a) ;
B pass. :
      1 point central d’une circonférence, PLAT. Rsp. 436 d ; CIC. Tusc. 1, 17 ; κύκλον κέντρῳ περιγράφειν, PLUT. Rom. 11, tracer un cercle ; fig. κέντρῳ καὶ διαστήματι περιγράφειν, PLUT. M. 513 c, 524 f, limiter par une circonférence, circonscrire ;
      2 p. anal. nœud qu’on rencontre dans le bois, la pierre, etc. TH. H.P. 5, 2, 3.

Étym. κεντέω.

τό, (< κεντέω) any sharp point; horse-goad, [ἵπποι] ἄνευ κέντροιο θέοντες Il. 23.387, cf. 430, Ar. Nu. 1297, X. Cyr. 7.1.29, etc. ; διπλοῖς κέντροισι S. OT 809; ὄνειδος ἔτυψεν δίκαν διφρηλάτου μεσολαβεῖ κ. A. Eu. 157 (lyr.); post-Hom., ox-goad (Hom. βουπλήξ), used as an instrument of torture, Hdt. 3.130; κέντροις καὶ μάστιξιν Pl. Lg. 777a; prov., πρὸς κέντρα λακτίζειν (v. λακτίζω 2); δεῖ… κέντρου πολλάκις, οὕτω δὲ καὶ χαλινοῦ Longin. 2.2; as a symbol of sovereignty, λαβὼν… χερσὶν κέντρα κηδεύει πόλιν S. Fr. 683. metaph, goad, spur, incentive, Pi. Fr. 124.4, A. Pr. 691 (lyr.); ποῦ γὰρ τοσοῦτο κ. ὡς μητροκτονεῖν ; Id. Eu. 427; κέντροις ἔρωτος E. Hipp. 39, cf. 1303; πόθου κ. Pl. R. 573a; κέντρα καὶ ὠδῖνες Id. Phdr. 251e; κ. ἐγερτικὸν θυμοῦ Plu. Lyc. 21; κέντρα πτολέμοιο, of the Argives, Orac. ap. Sch. Theoc. 14.48; κ. ἐμοῦ desire for me, S. Ph. 1039. metaph, in pl., tortures, pangs, Id. Tr. 840 (lyr.); sg., τὸ κ. τοῦ θανάτου ἡ ἁμαρτία 1 Ep. Cor. 15.56.
point of a spear, Plb. 6.22.4; pl., of the περόναι with which Oedipus pierced his eyes, S. OT 1318.
peg of a top, Pl. R. 436d. of animals, sting of bees and wasps, Ar. V. 225, 407 (lyr.), al. ; of scorpions, Arist. PA 683a12 (so of the constellation Scorpio, Arat. 505); hence, metaph, of malicious persons, ἐς τοὺς ἔχοντας κέντρ’ ἀφιᾶσιν E. Supp. 242; πορεύεται, ὥσπερ σκορπίος, ἠρκὼς τὸ κ. D. 25.52; of Pericles as an orator, τὸ κ. ἐγκατέλειπε τοῖς ἀκροωμένοις Eup. 94.7; of Socrates, ὥσπερ μέλιττα τὸ κ. ἐγκαταλιπών Pl. Phd. 91c; οἷον ὀφθαλμῷ κ. ἐνθεῖσα Philostr. Im. 2.1; βλέμματος κ. Onomarch. ap. Philostr. VS 2.18.
spur of a cock, Gp. 14.7.17.
quill of the porcupine, Ael. NA 12.26. = πόσθη, Sotad. 1.
stationary point of a pair of compasses, Vitr. 3.1.3; generally, centre of a circle, Pl. Ti. 54e, Arist. APr. 41b15, al. ; ἡ ἐκ τοῦ κ. (sc. εὐθεῖα) radius, Euc. Opt. 34; ὥσπερ κύκλον κέντρῳ περιέγραψαν τὴν πόλιν Plu. Rom. 11; τὸ κ. τᾶς σφαίρας Ti.Locr. 100e; τὸ κ. τῆς γῆς Ptol. Tetr. 52; κ. βάρεος centre of gravity, Archim. Aequil. 1 Def. 4; metaph, κ. καὶ διαστήματι περιγράφειν circumscribe, Plu. 2.513c, 524f.
pin, rivet, Paus. 10.16.1; spur, tip, for fixing a machine in the ground, Apollod Poliorc. 144.1. ῥακτηρίοις κέντροισιν, of oars, S. Fr. 802. Astron., cardinal point on the ecliptic, Ptol. Tetr. 74, S.E. M. 5.12, Vett.Val. 50.18, etc.
hard knot in stone, Thphr. HP 5.2.3; flaw in crystals, Plin. HN 37.28.

τό (κεντέω),
1) alles Stechende, bes.
   a) der Stachel, mit welchem die Pferde u. andere Zug- oder Lasttiere angetrieben wurden ; ἄνευ κέντροιο θέοντες ἵπποι Il. 23.387, vgl. 430 ; ἡνιοχικά Plat. Phaedr. 254e ; κέντροις καὶ μάστιξιν Legg. VI.777a ; οὐδὲν φειδόμενος τῶν ἵππων, ἀλλ' ἐξαιματῶν τῷ κέντρῳ, mit dem Sporn, Xen. Cyr. 7.1.15 ; κέντρα διωξικέλευθα Philodem. 27 (VI.246); für Rinder, = βουπλήξ, Plut. Mar. 27 ; πρὸς κέντρα λακτίζειν, gegen den Stachel löken, Pind. P. 2.94 ; Eur. Bacch. 294 ; vgl. οὔκουν πρὸς κέντρα κῶλον ἐκτενεῖς Aesch. Prom. 323.
   b) eine Stachelknute, als Züchtigungs- oder Marterwerkzeug, Her. 3.130 ; vgl. Schol. Ar. Nub. 449.
   c) der Sporn der Hähne, Geop.
   d) der Stachel des Stachelschweins, Ael. N.A. 12.26 ; der Skorpionen, der Wespen, Bienen u. dergl., Arist. part.anim. 4.5 ; übertr., τὰ κέντρα ἐγκατέλιπε τοῖς ἀκροωμένοις Eupol. bei Schol. Ar. Ach. 529 ; ὥσπερ μέλιττα τὸ κέντρον ἐγκαταλιπών Plat. Phaed. 91c.
   e) die Spitze an der Lanze, Pol. 6.22.4.
   f) oft übertr., Stachel, Sporn zu Etwas, Reiz, Antrieb, auch Stachel, Spitze der Rede ; δείματ' ἀμφήκει κέντρῳ ψύχειν ψυχὰν ἐμάν Aesch. Prom. 694, vgl. Eum. 152, 405 ; εἰ μή τι κέντρον θεῖον ἦγ' ὑμᾶς ἐμοῦ, Verlangen nach mir, Soph. Phil. 1028 ; vom Schmerz, Tr. 836 ; ἐκπεπληγμένη κέντρονς ἔρωτος Eur. Hipp. 39, vgl. 1303 ; κέντρων καὶ ὠδίνων ἔληξεν Plat. Phaedr. 251e ; τὰ μέλη κέντρον ἔχειν ἐγερτικὸν θυμοῦ Plut. Lyc. 21.
2) der Mittelpunkt, in den man mit dem einen Zirkelfuß hineinsticht, wenn man einen Kreis beschreiben will, das Zentrum ; Plat. Rep. IV.436d ; Mathem.; κύκλον κέντρῳ περιγράφειν Plut. Rom. 11.
Daher auch im Holz oder Stein eine harte Stelle, ein harter Kern, Theophr.

κέντρον, -ου, τό
(< εκντέω, to prick), [in LXX: Pro.26:3 (מֶתֶג), Hos.13:14 (קֹטֶב), Hos.5:12, Sir.38:25, 4Ma.14:19 * ;]
__1. a sting (4Mac, l.with): Rev.9:10. Metaph. (as Hos.13:14): τ. θανάτου, 1Co.15:55 (LXX), 1Co.15:56,
__2. a goad: pl., Act.26:14.†
(AS)