(f. κάμψω, ao. ἔκαμψα, pf. inus. ; pass. ao. ἐκάμφθην, pf. κέκαμμαι, -αμψαι, -αμπται, etc.) courber, càd. :
   I plier, faire fléchir :
      1 au propre, IL. 4, 486, etc. ; γόνυ, γούνατα, HOM. (IL. 7, 118, etc.) ; ESCHL. Pr. 32, etc. plier le genou, les genoux (pour s’asseoir) ; abs. SOPH. O.C. 85 ; κῶλα, SOPH. O.C. 19, faire fléchir ses membres (pour s’asseoir) ; fig. avec un acc. de pers. κ. τινά, PD. P. 2, 94, faire fléchir qqn, l’abattre, l’humilier ; au pass. πημοναῖσι κάμπτεσθαι, ESCHL. Pr. 237, etc. fléchir sous le poids de la douleur ; καμφθῆναι, THC. 3, 58 ; PLUT. Per. 36, se laisser fléchir ; κάμπτεσθαι πρός τι, PLAT. Rsp. 494 e, ou ἐπί τι, PLAT. Theæt. 173 a, se laisser détourner vers qqe ch. ;
      2 t. de mus. faire des inflexions de voix, AR. Th. 53 ;
   II diriger un cheval, un char autour de la borne dans l’hippodrome, càd. doubler le but, d’où en parl. du cheval ou du char : κάμπτοντος ἵππου, SOPH. El. 744, comme le cheval tournait la borne ; p. anal. κάμπτειν ἀκρωτήριον, ἄκραν, HDT. 4, 43 ; PLUT. M. 1032 f ; ou ἄκρην, HDT. 7, 122 ; περὶ ἄκραν, AR. Ach. 96, doubler un cap ; κόλπον, HDT. 7, 58, contourner un golfe ; fig. τὸν βίον, SOPH. O.C. 91 ; EUR. Hipp. 87, etc. parcourir le dernier terme de la vie ;

Moy. (prés. 2 sg. att. κάμπτει) s’approcher de, fig. EUR. I.T. 815 (κάμπτεις Weil).

Étym. emprunt à un substrat pré-grec ou pré-indo-europ.

fut. κάμψω Il. 7.118, S. OC 91; aor.1 ἔκαμψα Od. 5.453, Pi. P. 2.51, etc. ; — Pass., fut. καμφθήσομαι D.Chr. 77.33, Gal. UP 2.15; aor. ἐκάμφθην A. Pr. 513, Th. 3.58; pf. inf. κεκάμφθαι Hp. Art. 67, part. κεκαμμένος Arist. Metaph. 1016a12, (< ἐπι, συγ-) Hp. Prog. 3, X. Eq. 7.2. (Cogn. with Lith. kam͂p-as ΄corner΄, kum͂p-as ΄curved΄, and prob. Lat. campus):
bend, curve, ὄφρα ἴτυν κάμψῃ that he may bend it into a chariot-rail, Il. 4.486 (so metaph, κ. νέας ἁψῖδας ἐπῶν Ar. Th. 53); freq. in phrase, γόνυ κ.
bend the knee so as to sit down and rest, φημί μιν ἀσπασίως γόνυ κάμψειν Il. 7.118, cf. 19.72; ὁ δ’ ἄρ’ ἄμφω γούνατ’ ἔκαμψε χεῖράς τε στιβαράς Od. 5.453; οὐ κάμπτων γόνυ, i.e. never resting, A. Pr. 32; ἄσμενός τἂν… κάμψειεν γόνυ ib. 398; ἵζω… κάμψας γόνυ E. Hec. 1150; so κ. κῶλα S. OC 19; then κάμπτειν alone, sit down, rest, ib. 85, E. Hec. 1080 (lyr.); also γόνυ κ.
bend the knee in worship, LXX Is. 45.23, etc. ; — Pass., bend oneself, opp. ἐκτείνεσθαι, Pl. Ti. 74b; ὥσπερ ξύλον καμπτόμενον εὐθύνουσιν Id. Prt. 325d; ἡ κεκαμμένη (sc. γραμμή) a bent line, Arist. Metaph. l.c. turn or guide a horse or chariot round the turning-post (cf. καμπτήρ II), κάμψαι διαύλου θάτερον κῶλον πάλιν to double the post and return along the second half of the δίαυλος, A. Ag. 344; κ. δρόμον B. 9.26; κάμπτοντος ἵππου as the horse was turning, S. El. 744; κ. περὶ νύσσαν Theoc. 24.120; metaph, κ. βίον to make the last turn in the course of life, S. OC 91; κ. βίου τέλος E. Hipp. 87, El. 956; ὅταν κάμψῃς καὶ τελευτήσῃς βίον Id. Hel. 1666; ἑξηκοστὸν ἥλιον κ. Herod. 10.1; διὰ λόγου κάμψαι κακά to end evils by reasoning, E. Supp. 748. of seamen, double a headland, Ἡρακλέας στήλας Hdt. 4.42; τὸ ἀκρωτήριον, τὴν ἄκρην, Id. 4.43, 7.122; ὡς δὲ τὴν ἄκραν κάμπτοντας ἡμᾶς εἶδον Men. 15, cf. Aeschrio 8.3; Μαλέαν κ. Poet. ap. Str. 8.6.20, D.S. 13.64, etc. ; κ. περὶ ἄκραν Ar. Ach. 96; κ. κόλπον wind round the bay, Hdt. 7.58. abs., πάλιν κ.
turn back, E. Ba. 1225, Rh. 234 (lyr.); ἐγγὺς τῶν ἐμῶν κάμπτεις φρενῶν (κάμπτῃ codd.) thou comest near my meaning, Id. IT 815. in Music, κάμπτων με καὶ στρέφων ὅλην διέφθορεν (sc. Phrynis) with his turns and twists, Pherecr. 145.15; κ. καμπήν Ar. Nu. 969; κ. ᾠδάς Philostr. VA 4.39. metaph, κάμπτειν τινά bow down, humble, Pi. P. 2.51; ὁ χρόνος μ’ ἔκαμψε CratesTheb 17; — Pass., to be bent or bowed down, πημοναῖσι A. Pr. 239, 308, cf. 513; κάμπτομαι I submit, Pl. Prt. 320b, etc. ; κάμπτεσθαι καὶ ἕλκεσθαι πρὸς φιλοσοφίαν Id. R. 494e; πολλὰ κάμπτονται καὶ συγκλῶνται are warped, Id. Tht. 173b; abs., to be moved to pity, Th. 3.58 (in full κ. εἰς ἔλεον Lib. Or. 59.85).

1) beugen, krümmen ; ὄφρα ἴτυν κάμψῃ Il. 4.486 ; ὑπὸ γλωχῖνα δ' ἔκαμψαν 24.274 ; γόνυ u. γόνατα κάμπτειν, die Knie beugen, um sich zu setzen u. auszuruhen, 7.118, 19.72 ; γόνατα χεῖράς τε, er bog die Knie u. die Arme, ließ sie ermattet ruhen, Od. 5.453 ; Aesch. οὐ κάμπτων γόνυ, ungebeugt, das Knie nicht ausruhend, Prom. 32 ; ἄσμενος δὲ τἂν σταθμοῖς ἐν οἰκείοισι κάμψειεν γόνυ, er möchte gern ausruhen, 396 ; κῶλα κάμψον τοῦδ' ἐπ' ἀξέστου πέτρου Soph. O.C. 19 ; so auch εὖτε νῦν ἕδρας πρώτων ἐφ' ὑμῶν τῆσδε γῆς ἔκαμψ' ἐγώ, da ich bei euch zuerst mich niedergelassen, 85 ; vgl. Eur. Hec. 1150 ; Ggstz εὐθύνω, Plat. Prot. 325d ; im med., καμπτόμενον τὸ σῶμα, sich krümmen, im Ggstz von ἐκτεινόμενον, Tim. 74b ; von Linien u. Flächen, dem διατείνεσθαι entggstzt, Plut. ad. et amic. discr. 31 ; γραμμή, gekrümmte u. auch gebrochene Linie, Arist. Metaph. 4.6 γραμμὴ κἂν κεκαμμένη ᾐ, συνεχὴς δέ, μία λέγεται u. τὴν δὲ κεκαμμένην καὶ ἔχουσαν γωνίαν.
2) von der Rennbahn entlehnt, um das Ziel herumbiegen, umlenken u. auf der andern Seite zurückfahren ; κάμπτοντος ἵππου Soph. El. 734 ; vgl. Aesch. Ag. 335 ; περὶ νύσσαν Theocr. 24.119 ; sc. ἵππους od. ἅρμα u. dgl., übh. herumfahren, κάμψας τὸ ἀκρωτήριον, nachdem er um das Vorgebirge herumgefahren war, Her. 4.43, 42, 7.122 u. Folgde, wie Strab. VIII.378 DS. 13.64 ; Ar. sagt περὶ ἄκραν κάμπτων Ach. 96 ; τὸν κόλπον κάμπτων Her. 7.58 ; κάμψειε πάλιν θυμέλας οἴκων πάτρας Eur. Rhes. 235 ; absolut, πάλιν δὲ κάμψας εἰς ὄρος κομίζομαι τὸν παῖδα Bacch. 1225. – Uebertr., ἐνταῦθα κάμπτειν τὸν ταλαίπωρον βίον Soph. O.C. 91, enden den Lebenslauf, wie Eur. ὅταν δὲ κάμψῃς καὶ τελευτήσῃς βίον Hel. 1666. – Nach Hesych. auch τὸ ἐν τῇ ᾠδῇ καμπὰς ποιεῖν, wie νέας ἁψῖδας ἐπῶν Ar. Th. 53 ; Philostr.
3) übertr., bewegen, rühren, u. stärker, demütigen ; ὑψιφρόνων τινὰ βροτῶν Pind. P. 2.51 ; τοιαῖσδε πημοναῖσι κάμπτομαι Aesch. Prom. 237, vgl. 306, 511 ; ἐπειδὴ δὲ σοῦ ἀκούω κάμπτομαι Plat. Prot. 320b ; Ggstz καρτερεῖν, Lach. 192e ; ἐὰν κάμπτηται καὶ ἕλκηται πρὸς φιλοσοφίαν Rep. VI.494e ; im schlechten Sinne, ἐπὶ τὸ ψεῦδος τρεπόμενοι πολλὰ κάμπτονται καὶ συγκλῶνται Theaet. 173a ; – καμφθῆναι καὶ μεταγνῶναι Thuc. 3.58 ; Sp.

κάμπτω
[in LXX chiefly for כָּרַע, 4Ki.1:13, 2Ch.29:29, Isa.45:24 (23), al. ;]
to bend, bow: with accusative of thing(s), γόνυ, τὰ γ.; with dative of person(s), τῇ Βάαλ, Rom.11:4 (LXX); πρὸς τ. πατέρα, Eph.3:14; by meton., πᾶν γόνυ for πᾶς, Rom.14:11 (LXX) Php.2:10 (cf. ἀνα-, συν-κάμπτω).†
(AS)