ατος (τὸ) [κᾰ]
      1 objet qu’on rejetait comme impur dans les lustrations, ESCHL. Ch. 98 ; πόντια καθάρματα, EUR. H.f. 225, (travaux d’Hèraklès) qui ont purifié les mers ;
      2 victime expiatoire, AR. Pl. 454, Eq. 1133 ; DÉM. 574, 14 ; 578, 19, etc. ;
      3 lieu purifié par un sacrifice, AR. Ach. 44.

Étym. καθαίρω.

ατος, τό, (< καθαίρω) that which is thrown away in cleansing; in pl., offscourings, refuse of a sacrifice, A. Ch. 98; residuum of ore after smelting, slag, Str. 3.28; sg., = κάθαρσις II, Hp. Epid. 5.2. = φαρμακός, Sch. Ar. Pl. 454, Sch. Id. Eq. 1133; hence metaph, of persons, outcast, Ar. Pl. 454; αἱρούμενοι καθάρματα στρατηγούς Eup. 117.8; τοὺς μὲν καθάρματα, τοὺς δὲ πτωχούς, τοὺς δ’ οὐδ’ ἀνθρώπους ὑπολαμβάνων εἶναι D. 21.185, cf. 199, 18.128, Aeschin. 3.211, etc. in pl., = κάθαρσις, purification, E. IT 1316; ποντίων καθαρμάτων… ἀμοιβάς in return for clearing the sea (of pirates), Id. HF 225. ἐντὸς τοῦ καθάρματος within the purified ground where the assembly was held, Ar. Ach. 44.

τό, der beim Reinigen abgenommene, weggeworfene Schmutz, Kehricht, -Auswurf, Ammon. τὰ μετὰ τὸ καθαρθῆνσι ἀπορριπτούμενα, vgl. Poll. 5.163 ; καθάρμαθ' ὥς τις ἐκπέμψας Aesch. Ch. 96 ; πόντια, δόλια, Eur. Herc.Fur. 225, I.T. 1316.
Bei Reinigungs- od. Sühnopfern das Opfertier, auf das die Schuld geladen u. welches dann als unrein weggeworfen wurde, der Sündenbock, Suid. u. Schol. Ar. Plut. 454, Ach. 44. – Ein verworfener Mensch, Auswurf der menschlichen Gesellschaft, γρύζειν δὲ καὶ τολμᾶτον, ὦ καθάρματε Ar. Plut. 454 ; τοὺς μὲν πτωχούς, τοὺς δὲ καθάρματα, τοὺς δ ' οὐδὲν ὑπολαμβάνων εἶναι Dem. 21.185, vgl. 198 ; Din. 1.16 ; Ath. XV.697e ; Plut. Sull. 33 ; ἐξονειδίζει ἀνδράποδα καὶ καθάρματα ἡμᾶς ἀποκαλῶν Luc. D.Mort. 2.1 ; NT. – Ar. Ach. 44 πάριθ', ὡς ἂν ἐντὸς ἦτε τοῦ καθάρματος, wahrscheinlich der durch Opfer gereinigte, geweihte Platz. Vgl. καθάρσιος.