ης (ἡ) ouragan, tempête, OD. 10, 48 ; HÉS. Sc. 345 ; SOPH. El. 1150 ; θ. ἀνέμοιο, IL. 6, 346 ; ἀνέμων, OD. 5, 317, etc. tempête de vent ; ποντία θ. SOPH. O.C. 1660, tempête sur mer ; πυρὸς θύελλαι, OD. 12, 68, tempête de feu, éruptions volcaniques ou éclats de la foudre ; fig. ἄτης θύελλαι, ESCHL. Ag. 819, tempêtes du malheur.

Étym. R. indo-europ. *d^heuh₂-, faire une tempête, tempêter ; cf. θύω.

ἡ, (θύω, cf. ἄελλα from ἄημι) hurricane, squall (cf. Arist. Mu. 395a6), κακὴ ἀνέμοιο Il. 6.346, al. ; μισγομένων ἀνέμων… θ. Od. 5.317; πυρός τ’ ὀλοοῖο θύελλαι, prob.
thunderstorms, 12.68; κούρας ἀνέλοντο θ. 20.66; τοὺς δ’ αἶψ’ ἁρπάξασα φέρεν πόντονδε θ. 10.48, cf. S. El. 1151; ποντία θ. Id. OC 1660; in similes, φλογὶ ἶσοι ἠὲ θυέλλῃ Il. 13.39; ἴκελοι πυρὶ ἠὲ θ. Hes. Sc. 345; metaph, ἄτης θύελλαι (nisi leg. θυηλαί) A. Ag. 819; ὀχλικὴ θ. Phld. Rh. 1.184S.

ἡ (θύω²), Sturm, Wirbelwind ; oft bei Hom., auch ἀνέμοιο θ. u. ἀνέμων θ., Od. 5.316, 10.54, wie Eur. Cycl. 109 ; ποντία Soph. O.C. 1656 ; ein wegreißender, entraffender, Πανδαρέου κούρας ἀνέλοντο θύελλαι Od. 20.66 ; τοὺς δ' αἶψ' ἁρπάξασα φέρεν πόντονδε θ. 10.47 ; πάντα συναρπάσας θύελλ' ὅπως βέβηκας Soph. El. 1140. Uebertr., ἄτης θ. Aesch. Ag. 793. Aber πυρὸς θύελλα, Od. 12.67, scheint Sturm mit Blitzen zu sein ; vgl. jedoch φλογὶ ἶσοι ἠὲ θυέλλῃ, Il. 13.39, u. ἴκελοι πυρὶ ἠὲ θ., Hes. Sc. 345.

θύελλα, -ης, ἡ
(< θύω), [in LXX Deu.4:11 5:22 (עֲרָפֶל), Exo.10:22 * ;] (poët. in cl.),
a hurricane, cyclone, whirlwind: Heb.12:18.†
SYN.: λαίλαψ (which see) (AS)