ας (ἡ) [ῠ]
   I sacrifice, d’où :
      1 cérémonies d’un sacrifice, rites sacrés, d’ord. au pl. BATR. 176 ; EMPÉD. 422 Mullach ; PD. P. 5, 115, etc. ; θυσίας ἕρδειν, HDT. 1, 131 ; ἀνάγειν, HDT. 2, 60 ; ἐπιτελέειν, HDT. 1, 63, accomplir un sacrifice ; au sg. θυσίαν τινὶ ποιεῖσθαι, PLAT. Conv. 174 c ; θύειν, PLAT. Ep. 349 d, Rsp. 362 e, offrir un sacrifice à qqn ; joint à ἱρά, HDT. 1, 63 ; à εὐχαί, THC. 8, 70 ; ISOCR. 49 b ; chez les écriv. eccl. θ. αἰνέσεως, SPT. Lev. 7, 2 ; 1 Macc. 4, 56 ; ou χαριστήριος θ. JOS. A.J. 3, 9, 1 et 2, sacrifice d’actions de grâces ; θ. τῆς τελειώσεως, SPT. Ex. 29, 34, sacrifice de consécration, etc. ;
      2 fête où l’on offrait un sacrifice, PLAT. Phæd. 61 b, etc. ; ARSTT. Pol. 3, 9, 13, etc. ; ἐν θυσίῃσι εἶναι, HDT. 8, 99, être dans des fêtes religieuses ;
      3 manière d’offrir le sacrifice, HDT. 4, 60, 188 ;
   II victime pour le sacrifice, LUC. Sacr. 12 ; p. ext. offrande pour un sacrifice, PLUT. M. 184 e.

➳ Ion. -ίη, HDT. ll. cc.

Étym. θύω¹.

Ion. -ίη, ἡ, (< θύω) prop.
burnt-offering, sacrifice, mostly in pl., v.l. in Batr. 176, cf. Emp. 128.6, etc. ; ἐν θυσίησι εἶναι Hdt. 8.99; θυσίαισι δέκεσθαί τινα Pi. P. 5.86, cf. I. 5 (4).30; θυσίῃσι ἱλάσκεσθαι τὸν θεόν Hdt. 1.50, cf. 6.105; θυσίας ἔρδειν, ἐπιτελέειν, ἀνάγειν, Id. 1.131, 2.63, 60; also in sg., θυσίαν ποιεῖσθαι, θύειν, Pl. Smp. 174c, R. 362c; ἄγειν Id. Alc. 2.148e; θ. σωτηρίου, αἰνέσεως, τῆς τελειώσεως, LXX Le. 3.1, 7.2, Ex. 29.34; of the gods, θυσίαν δέχεσθαι A. Th. 701 (lyr.).
mode of sacrifice, θ. ἡ αὐτὴ πᾶσι κατέστηκε Hdt. 4.60, cf. 2.39.
festival, at which sacrifices were offered, Pl. Phd. 61b, Ti. 26e, al. ; θ. καὶ διαγωγαὶ τοῦ συζῆν Arist. Pol. 1280b37, cf. EN 1160a20; περὶ τῶν ἐν Ῥόδῳ θ., title of work by Theognis Hist. generally, rite, ceremony, Plu. 2.693f, Thes. 20.
victim, offering, Plu. 2.184f, Luc. Sacr. 12.

ἡ, das Opfern, die Opferhandlung ; ἐν θυσίῃσιν εἶναι Her. 8.99, 6.105 u. öfter ; 4.60 θυσίη δὲ ἡ αὐτὴ πᾶσι κατέστηκε περὶ πάντα τὸ ἱρὰ ὁμοίως, die Opferhandlung wird auf dieselbe Weise verrichtet ; ἐν ἱερῶν θυσίαις Plat. Rep. IV.394a ; ἐν θυσίαισιν φαενναῖς Pind. I. 5.38 ; das Opfer selbst, οὗτ' ἂν ἐκ χερῶν θεοὶ θυσίαν δέχωνται Aesch. Spt. 683 ; σπευδομένα θυσίαν ἑτέραν Ag. 147 ; καὶ τιμαῖς καὶ θυσίαις περίσεπται Eum. 1038 ; θυσίῃσι ἐπετείῃσι ἱλάσκονται τὸν Πᾶνα Her. 6.105 ; θυσίαι καὶ ἱρά 1.63 ; εὐχαὶ καὶ θυσίαι Thuc. 8.70 ; θυσίαν ποιεῖσθαι, ein Opfer, Opferfest veranstalten, Plat. Symp. 174c u. sonst ; θῦσαι θυσίαν δεχήμερον Ep. VII.349d ; θεοῖς θυσίας θύειν Rep. II.362c (vgl. Eur. I.A. 6731 ; θ. ἄγειν Alc. II, 148e.
Bei Luc. sacr. 12 das Opfertier ; bei Plut. reg.apophth. Antioch. p. 113 alles zur Verrichtung des Opfers Gehörige.

θυσία, -ας, ἡ
(θύω) [in LXX chiefly for מִנְחָה, זָבַח ;]
__1. actively, an offering, sacrifice (Hdt., al.)
__2. Objectively, that which is offered, a sacrifice: Mat.9:13 12:7' (LXX), Mrk.9:49 (WH, mg.), Eph.5:2, Heb.10:5, 26; pl. (as usually in cl.), Mrk.12:33, Luk.13:1, Heb.9:23 10:1, 8, (θ. καὶ προσφοράς); θ. ἀνάγειν, Act.7:41; ἀναφέρειν, Heb.7:27; προσφέρειν, Act.7:42, Heb.5:1 8:3 (δῶρά τε καὶ θ.) Heb.10:11-12 11:4; δοῦναι, Luk.2:24; pass., Heb.9:9; διὰ τῆς θ. αὐτοῦ, Heb.9:26; ἐσθίειν τὰς θ. (Lev.7:15 ff) 1Co.10:18. Metaph., Php.4:18, Heb.13:16; θ. πνευματικαί, 1Pe.2:5; θ. ζῶσα, Rom.12:1; θ. αἰνέσεως, Heb.13:15; θ. . . . τ. πίστεως, Php.2:17.†
(AS)