θυρόω-ῶ [ῠ]
      1 garnir de portes (pour clore) AR. Av. 613 ; fig. βλεφάροις θ. τὴν ὄψιν, XÉN. Mem. 1, 4, 6, protéger les yeux de paupières comme de portes ;
      2 pourvoir de portes de sortie, d’issues, LUC. Hipp. 8.

Étym. θύρα.

(< θύρα) furnish with doors, ἱερόν IG1². 24.7; πρόπυλον ib. 22.1046.16; νεὼς… θυρῶσαι χρυσαῖσι θύραις Ar. Av. 614 (anap.); metaph, βλεφάροις θυρῶσαι τὴν ὄψιν X. Mem. 1.4.6; — Pass., στεγόμενα καὶ τεθυρωμένα roofed and furnished with doors, Tab.Heracl. 1.142, cf. IG 11(2).287 A 172 (Delos, iii BC), PAmh. 2.51.14, 24 (i BC); furnished with apertures, πίναξ JHS 41.195 (Delos, ii BC); πολλαῖς ἐξόδοις τεθυρῶσθαι to be furnished with many outlets, Luc. Hipp. 8.

mit einer Tür versehen, verschließen ; θυρῶσαι χρυσαῖσι θύραις Ar. Av. 613 ; βλεφάροις τὴν ὄψιν Xen. Mem. 1.4.6 ; τοῖχον Plut. Artax. 29 ; πολλαῖς ἐξόδοις τεθυρῶσθαι Luc. baln. 8 ; – θυρωτός Babr. 59.11.