θυμόω-ῶ [ῡ] irriter, acc. SPT. Hos. 12, 14 ; 2Reg. 17, 20 ;

Pass.-moy. (f. θυμώσομαι, ao. ἐθυμώθην) :
      1 s’irriter, être irrité, ESCHL. Ag. 1069 ; SOPH. O.R. 344, Aj. 1018 ; PLAT. Ep. 346 a ; τινι, ESCHL. Eum. 733 ; SOPH. Tr. 543, 1230 ; ἔς τινα, HDT. 3, 52, contre qqn ; τινι, AR. Ran. 1006 ; ἐπί τινι, DC. de qqe ch. ; τινί τινος, EUR. Or. 751, contre qqn au sujet de qqe ch. ; τὸ θυμούμενον, ANT. 118, 16 ; THC. 7, 68, la colère, l’animosité ; θυμοῦσθαι εἰς κέρας, EUR. Bacch. 742, menacer de ses cornes furieuses, en parl. d’un taureau (lat. irasci in cornua) ;
      2 en parl. d’animaux, être ombrageux, rétif, SOPH. Ant. 477 ; PLUT. Dio. 38.

➳ Fut. moy. au sens passif, θυμώσομαι, ESCHL. Ag. 1069 ; ao. part. fém. dor. θυμωσαμένᾳ, EUR. Hel. 1343.

Étym. θυμός.

make angry, provoke, LXX Ho. 12.14 (15); once in Trag., ὥστε θυμῶσαι φρένας E. Supp. 581. Med. and Pass., 2 sg. θυμοῖ Ar. Ra. 584; fut. -ώσομαι A. Ag. 1069, -ωθήσομαι LXX Jb. 21.4, Phld. Ir. p. 89W. ; aor. ἐθυμωσάμην E. Hel. 1343 (lyr.), more freq. ἐθυμώθην Hdt. 3.1, al. ; part. -θείς E. Ph. 461, Pl. Lg. 931b; pf. inf. τεθυμῶσθαι Hdt. 3.52, A. Fr. 478, Pl. Ep. 346a:
to be wroth or angry, abs., Hdt. 3.1, A. Ag. l.c., Sor. 1.88, etc. ; θυμοῦ δι’ ὀργῆς ἥτις ἀγριωτάτη S. OT 344; εἰς ἔριν θ. Id. Aj. 1018; of animals, to be wild, restive, Id. Ant. 477, X. Eq. 1.10; θυμοῦσθαι εἰς κέρας vent fury with the horns, Virgil΄s irasci in cornua, E. Ba. 743; cf. ἀοιδὸς ἐς κέρας τεθύμωται Call. Iamb. 1.321; τὸ θυμούμενον passion, Antipho 2.3.3, Th. 7.68; θυμοῦσθαί τινι to be angry with one, A. Eu. 733, S. Tr. 543, 1230, Pl. Prt. 324a; ἔς τινα Hdt. 3.52; περί τινος A. Ag. 1368 (prob. for μυθοῦσθαι)· βοῦς πρὸς τὸν ἐλαύνοντα θυμωθείς Plu. Dio 38; σοι θυγατέρος θυμούμενος E. Or. 751 (troch.); c. dat. rei, τῇ ξυντυχίᾳ Ar. Ra. 1006.

[ῡ], zornig machen, LXX. Gew. pass. mit fut. med., zornig werden, zürnen ; absol., Aesch. Ag. 1039 ; Soph. Phil. 323 u. öfter ; Plat. Prot. 323d u. sonst ; τινί, Aesch. Eum. 703 ; Soph. Tr. 540 ; Eur. Suppl. 492 ; so gew. in Prosa ; τινί τινος, auf Einen wegen einer Sache, Eur. Or. 741 ; τῇ ξυντυχίᾳ Ar. Ran. 1006 ; ἔς τινα, Her. 3.52 ; ἐπί τινι, DC. 78.26 ; übh. heftig werden, Soph. O.C. 1422 ; von Tieren, βοῦς πρὸς τὸν ἐλαύνοντα θυμωθείς Plut. Dion. 38. – Τὸ θυμούμενον, der Zorn, Antiph. II γ 3 ; Thuc. 7.68.

θυμόω, -ῶ
(θυμός) [in LXX (chiefly in pass.) for חָרָה, אַף חָרָה hith., etc. ;] (no act. in Attic.);
pass. (and mid.),
to be wroth or very angry: Mat.2:16.†
(AS)