[ῠᾰ, ῡ dans toutes les formes tétrasyll.] voc. θύγατερ, gén. θυγατρός, dat. θυγατρί, acc. θυγατέρα ; pl. θυγατέρες, gén. θυγατέρων, dat. θυγατράσι, acc. θυγατέρας (ἡ) :
   I fille :
      1 par rapport au père et à la mère, IL. 9, 148, 290 ; OD. 4, 4, etc. ; de même qu’on sous-entend υἱός en parl. du fils, on sous-entend qqf. θυγάτηρ en parl. de la fille : Κλεοστράτη Νικηράτου, CIA. 2, 652, a, 25 (398 av. J.C.) Kléostratè fille de Nikèratos ; cf. ibid. 660, 13 (390 av. J.C.) ; mais θυγάτηρ peut aussi être exprimé : Ἰφιδίκη Ἰφικράτους θυγάτηρ, CIA. 2, 758, a, 2, 30 (pas av. 334 av. J.C.), etc. Iphidikè, fille d’Iphikratès ; ou avec l’art. Ἀριστομάχης τῆς Ἀντισθένου θυγατρός, CIA. 2, 564, 20 (4^e/3^e siècle av. J.C.) d’Aristomakhè, la fille d’Antisthénès (v. Meisterh. p. 167, 15) ;
      2 en parl. d’animaux : θύγατρες ἵππων, SIM. fr. 13, filles des cavales, en parl. des mules ; fig. Μουσᾶν θυγατέρες, PD. N. 4, 4, (les Odes) filles des Muses, etc. ; dans les Livres saints : αἱ θυγατέρες, les filles d’une cité, càd. les villages voisins d’une ville, hébraïsme, SPT. Jud. 1, 27 ; 1 Macc. 5, 8, 65 ; p. ext. θυγάτηρ Βαϐυλῶνος, Babylone (elle-même) SPT. Ps. 136, 8 ;
   II jeune fille, servante, PHALAR. Ep. p. 360.

➳ θυγατρός, θυγατρί, etc. seuls us. en prose ; en poésie tantôt -τρός, -τρί, IL. 9, 148 ; OD. 7, 290 ; ESCHL. Ag. 225 ; SOPH. El. 574 ; EUR. Andr. 174 ; tantôt -τέρος, -τέρι, IL. 21, 504 ; EUR. Or. 751, etc.

Étym. indo-europ. *d^hugh₂-ter-, fille ; cf. sscr. duhitár-, all. Tochter.

ἡ, gen. θυγατέρος contr. θυγατρός ; dat. θυγατέρι, θυγατρί ; acc. θυγατέρα Ep. θύγατρα Il. 1.13; voc. θύγατερ ; nom. pl. θυγατέρες, Ep. and lyr. θύγατρες 9.144, Sappho Supp. 20a. 16; gen. pl. -τέρων IG2². 832.19, Pl. R. 461c, poet. -τρῶν ; dat. pl. -τράσι Ep. -τέρεσσι Il. 15.197; both sets of forms are found in poetry, θυγατρός, τρί, -τράσι are used in Prose:
daughter, Il. 9.148, 290, Od. 4.4, etc. ; θύγατρες ἵππων, of mules, Simon. 7; θ. ταύρων, of bees, Philo Tars. ap. Gal. 13.269; metaph, Μοισᾶν θυγατέρες, of Odes, Pi. N. 4.3; πλάστιγξ ἡ χαλκοῦ θ. Critias 1.9D. ; θ. Σειληνοῦ, of the vine, Jul. Caes. 25; ψήφου συμβολικῆς θ., of a λάγυνος, AP 6.248 (Marc. Arg.); of villages dependent on a city, LXX Jd. 1.27, 1 Ma. 5.8.
II. later, maidservant, slave, Phalar. Ep. 142.3.
[ῡ in Ep. in the longer forms, metri gr.] (Cf. Skt. duhitár-, Engl. daughter, etc.) Myc. tu-ka-te.

die Tochter, Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 2. Aufl. S. 233 ; nach Prisc. 1.6.36 äol. θουγάτηρ ; θυγατέρος u. θυγατρός, so auch dat. u. acc., voc. θύγατερ, plur. θύγατρες, Il. 9.144 ; in Prosa im gen. u. dat. sing. nur die synkop. Formen ; – von Hom. an überall ; Pind. nennt N. 4.3 seine Gesänge Töchter der Musen. Allgemeiner, ein Mädchen, Soph. O.R. 1101, ch.; auch wohl Magd, Lennep zu Phalar. p. 360.
[Υ wird in allen viersilbigen Casus von den Ep. lang gebraucht.]

θυγάτηρ, -τρός, ἡ
(for use of vocat., cf. M, Pr., 71; WH, App, 158), [in LXX for בַּת (Gen.5:4, al.), exc. Jdg.21:14 B, 2Ch.21:17 (אִשָּׁה ;]
daughter: Mat.9:18 10:35, 37 14:6 15:22, 28, Mrk.5:35 6:22 7:26, 29, Luk.2:36 8:42, 49 12:53, Act.2:17' (LXX) Act.7:21 21:9, Heb.11:24. In NT, as in OT, not in cl.;
__(a) as a form of friendly address (cf. Rut.2:2, 22 al.): Mat.9:22, Mrk.5:34, Luk.8:48;
__(b) metaph.: sc. κυρίου, 2Co.6:18 (cf. Isa.43:6);
__(with) of posterity: θ. Ἀαρών, Luk.1:5; Ἀβραάμ, Luk.13:16 (cf. Isa.16:2, 4Ma.15:28, al);
__(d) of habita­tion: θ. Σιών, Ἱερουσαλήμ, Mat.21:5 (LXX), Luk.23:28, Jhn.12:15 (cf. Isa.1:8, Zec.9:9, al.).†
(AS)