ου (ὁ) thrène, càd. :
      1 lamentation sur un mort, chant funèbre, IL. 24, 721 ; HDT. 2, 79, 85 ; ESCHL. Pr. 388, Ag. 1322 ;
      2 p. ext. chant de deuil, chant plaintif, HH. 18, 18 ; PD. fr. 95, etc. ; SOPH. El. 88 ; PLAT. Rsp. 398 d, Phil. 50 a.

Étym. p.-ê. pré-grec.

ὁ, (< θρέομαι) dirge, lament, Il. 24.721, Sappho 136, Pi. I. 8 (7).64, Hdt. 2.79, 85, etc. ; θ. οὑμός for me, A. Pr. 390; εἰπεῖν… θ. θέλω ἐμὸν τὸν αὐτῆς Id. Ag. 1322.
complaint, sad strain, h.Pan. 18; Τοργόνων οὔλιον θ. Pi. P. 12.8; θρῆνοι καὶ ὀδυρμοί Pl. R. 398d, etc. ; pl., lamentations, θρήνων ᾠδάς S. El. 88 (lyr.), etc. ; title of poems by Pindar, Stob. 4.39.6, etc. (Distd. fr. ἐπικήδειον by Trypho ap. Ammon. Diff. p. 54 V. (cf. Ptol.Ascal. p. 404H.), ἐπικήδειον τὸ ἐπὶ τῷ κήδει, θ. δὲ ἐν ᾡδήποτε χρόνῳ.)

ὁ (vgl. θρέομαι), das Wehklagen, bes. die Totenklage, Il. 24.721, das Klagelied, H. h. 18.18 ; Γοργόνων οὔλιος θρ. Pind. P. 13.8, vgl. I. 7.58. Oft Tragg., ἐπιτυμβίδιοι Aesch. Ch. 338, καὶ γόοι Eur. Med. 1208 ; auch in Prosa, καὶ ὀδυρμοί Plat. Rep. III.398d ; καὶ τραγῳδίαι Phil. 50a ; πολλοὶ ἐπὶ σμικροῖς παθήμασι θρ. Rep. III.388d. Nach Poll. 6.202 auch = θρηνῳδός.

θρῆνος, -ου, ὁ
[in LXX chiefly for קִינָה ;]
a lamentation: Mat.2:18, Rec.†
(AS)