(f. θρύψω, ao. ἔθρυψα, pass. fut. θρυφθήσομαι, ao.1 ἐθρύφθην, ao.2 réc. ἐθρύϐην, pf. τέθρυμμαι) :
   I. 1 briser, broyer, PLAT. Crat. 426 e ; THCR. Idyl. 17, 80 ; au pass. PLAT. Parm. 165 b ; ANTH. 12, 61 ; ARR. An. 4, 6 ;
      2 fig. amollir, énerver (de sensualité, de débauche) T. LOCR. 103 b ; d’où au pass. être amolli, énervé, XÉN. Conv. 8, 8 ; PLUT. Amat. 4 ; LUC. Pisc. 31, Gymn. 29, etc. ; ἁπαλός τε καὶ τεθρυμμένος, LUC. Charid. 4, mou et énervé ; en gén. être affaibli, émoussé : θρύπτεται ἡ ὄψις, PLUT. M. 936 f, la vue est affaiblie ; fig. faire le fier, tirer vanité de, acc. EL. Ep. rust. 9 ; ὄμμα θρυπτόμενον, ANTH. 5, 287, œil dédaigneux ;
   II Moy. (f. θρύψομαι) :
      1 vivre dans la mollesse, PLUT. M. 751 b ; LUC. Pisc. 31, Anach. 29 ;
      2 faire le dégoûté, faire des façons, se faire prier (lat. delicias facere) AR. Eq. 1163 ; ἐθρύπτετο ὡς μὴ ἐπιθυμῶν λέγειν, PLAT. Phædr. 228 c, il faisait des façons comme s’il ne désirait pas parler ; particul. faire des façons pour décliner une offre, PLUT. Mar. 14, Ant. 12 ; joint à ἀκκίζεσθαι ou ὡραΐζεσθαι, EUP. 358 Kock ; 43, 14 Bekker, Anecdota græca, vol. 1 ;
      3 p. suite, faire le fier : πρός τινα, PLUT. Flam. 11 ; LUC. D. mar. 12, 1, se donner des airs auprès de qqn ; d’où tirer vanité de : τινι, EL. V.H. 1, 19 ; ANTH. 7, 218, de qqe ch. ; abs. se vanter de, avec l’inf. HLD. 2, 10.

➳ Part. prés. fém. dor. θρύπτοισα, T. LOCR. 103 b ; HLD. l. c. Pass. fut. θρυφθήσομαι, ARR. An. 4, 19, 2 ; ao.2 inf. θρυϐῆναι, DIOSC. 5, 141.

Étym. emprunt à un substrat non indo-europ. ; cf. τρύφος, τρυφή.

aor.1 ἔθρυψα (ἐν-) Hp. Mul. 1.75; — Pass. and Med., fut. θρυφθήσομαι Arr. An. 4.19.2; θρύψομαι Ar. (v. infr. II. 2c), Luc. Symp. 4; aor.1 ἐθρύφθην Arist. de An. 419b26, (ὑπ-) dub. in AP 5.293.15 (Agath.); aor.2 ἐτρύφην [υ] (δι-) Il. 3.363, ἐθρύβην Dsc. 5.123; pf. τέθρυμμαι Hp. Vict. 2.48; (akin to θραύω):
break in pieces, break small, Pl. Cra. 426e, A. Ag. 1595; Νεῖλος βώλακα θ. Theoc. 17.80; — Pass., to be broken small, θρύπτεσθαι κερματιζόμενον ἀνάγκη πᾶν τὸ ὄν Pl. Prm. 165b, cf. AP 12.61; χιόνος τὰ μάλιστα θρυφθησόμενα Arr. l.c. ; of dried leguminous seeds, split, Thphr. HP 8.11.3, cf. Sens. 51; of air, to be dispersed, Arist. de An. l.c., Theo Sm. p. 50 H. ; the literal sense is more common in compds. ἀπο, διαθρύπτω, etc. metaph in moral sense, enfeeble, esp. by debauchery and luxury, θ. τὰν ψυχάν Ti.Locr. 103b; corrupt, [τινα] Pl. Lg. 778a, Phld. Mus. p. 79K. ; θ. τὰς ψυχὰς καὶ τὰ σώματα Jul. Or. 1.10c; [οἱ κόλακες] ἀποκναίουσι τῶν κολακευομένων τὰ ὦτα θρύπτοντες Ph. 1.453; θ. ἑαυτόν, = θρύπτεσθαι (v. infr.), Ael. Ep. 9. more freq. in Pass., with fut. Med., to be enervated, unmanned, μαλακίᾳ θρύπτεσθαι X. Smp. 8.8; ἁπαλός τε καὶ τεθρυμμένος Luc. Charid. 4; θρύπτεται ἡ ὄψις is enfeebled, Plu. 2.936f; οἱ τεθρυμμένοι τὰς ὄψεις weak-sighted people, A.D. Synt. 199.5.
wanton, riot, ὅλην ἐκείνην εὐφρόνην ἐθρύπτετο f.l. in [S.] Fr. 1127.9, cf. Luc. Pisc. 31, Anach. 29; display moral weakness, POxy. 471.80 (ii AD); ἡδοναῖς ἀνάνδροις θ. Plu. 2.751b; ἐπὶ τῷ κάλλει Phld. Hom. p. 55 O. ; ὄμμα θρυπτόμενον a languishing eye, AP 5.286.8 (Agath.).
to be coy and prudish, bridle up, esp. when asked a favour, θρύψομαι Ar. Eq. 1163; ὡρᾳζομένη καὶ θρυπτομένη Eup. 358; ἁβρὰ καὶ θ. Charito 5.3; ἐθρύπτετο ὡς οὐκ ἐπιθυμῶν λέγειν Pl. Phdr. 228c, cf. 236c, X. Smp. 8.4; or when one pretends to decline an offer, Plu. Mar. 14, Ant. 12; θρύπτεσθαι πρός τινα give oneself airs to ward him, Id. Flam. 18, Luc. DMeretr. 12.1.
grow conceited, τινι in or of a thing, AP 7.218.2 (Antip.Sid.); ἐσθῆτι πολυτελεῖ Ael. VH 1.19, etc. ; brag, Hld. 2.10.

(ΘΡΥΦ, vgl. θραύω), fut. θρύψω, aor.2 pass. ἐτρύφην, sehr Sp. (s. διαθρύπτω) auch ἐθρύβην, ἐθρύφθην Arist. an. 2.8, f. ὑποθρύπτω, θρυφθησόμενος Arr. An. 4.6.2 ; – zerreiben, zerbrechen, zermalmen, zerbröckeln ; Νεῖλος ἀναβλύζων διερὰν ὅτε βώλακα θρύπτει Theocr. 17.80 ; θρυπτομένα πέτρα Ep.adesp. 22 (XII.61). Bei Plat. Crat. 426e mit κερματίζειν verbunden, vgl. θρύπτεσθαι κερματιζόμενον ἀνάγκη πᾶν τὸ ὄν Parm. 165b. – Häufiger übertr., bes. in sittlicher Beziehung, aufreiben, schwächen, entkräften, durch Trauer u. bes. durch Weichlichkeit, Ueppigkeit u. andere moralische Einwirkung Leib u. Seele um ihre Kraft u. Festigkeit bringen ; Ggstz ῥώννυμι, Tim.Locr. 103b ; im pass. durch Schwelgerei u. Ueppigkeit verzärtelt, verweichlicht werden, μαλακίᾳ θρυπτόμενος Xen. Symp. 8.8 ; ἁπαλὸς καὶ τεθρυμμένος Luc. Charid. 4 ; χαυνοῦνται γὰρ ταῖς ὑπερβολαῖς τῶν ἐπαίνων καὶ θρύπτονται Plut. educ.lib. 12. – Kraftlos, weichlich sein, Luc. Piscat. 31, gymnas. 29 ; weichlich, üppig leben, schwelgen, Soph. frg. 708 ; θρυπτόμενος ἡδοναῖς ἀνάνδροις Plut. amator. 4. – Schöntun, B.A. 43 ὡραΐζομαι, spröde tun, sich zieren, ἐθρύπτετο ὡς δὴ οὐκ ἐπιθυμῶν λέγειν, er zierte sich, als wollte er nicht sprechen, Plat. Phaedr. 228c ; vgl. Xen. Symp. 8.4, wo es von der sokratischen Ironie gesagt ist, sich verstellen ; Plut. Mar. 14, Ant. 12 ; Luc. θρύπτει ταῦτα – κἀγὼ θρύψομαι πρός σε Lapith. 4 ; σὺ δὲ ἐθρύπτου πρὸς αὐτήν D.Mar. 13.1 ; D.meretr. 12, Gall. 14 ; θρυπτόμενον ὄμμα, verliebtes, schmachtendes Auge, Agath. 21 (V.287); – stolz worauf sein, sich brüsten, χρυσῷ καὶ ἁλουργίδι Antip.Sid. 83 (VII.218); ἐσθῆτι πολυτελεῖ Ael. H.A. 1.19 ; Hel. 4.7, 10.21 ; mit Worten großprahlen, sich rühmen, 2.10 ; πρός τινα, Plut. Flamin. 18 ; vgl. Dorville zu Charit. p. 472. – S. auch τρυφή.

break in pieces (1Co.11:24 variant D*) (MT)