ου (ὁ) :
   I siège élevé, particul. :
      1 sorte de haut fauteuil, IL. 24, 515, etc. ;
      2 trône pour les rois ou les dieux, HDT. 1, 14 ; XÉN. Hell. 1, 5, 3 ; THCR. Idyl. 7, 93 ; au pl. ESCHL. Pr. 910, etc. ; SOPH. Ant. 1041, etc. ; AR. Av. 1732, etc. ; d’où fonction ou dignité royale, SOPH. O.C. 425, 448 ; O.R. 237, etc. ;
      3 siège de la Pythie ou du dieu qui rend des oracles, EUR. I.T. 1221, 1282 ; au pl. ESCHL. Eum. 616 ;
      4 siège de juge, PLUT. M. 807 b ;
      5 siège du maître, dans une école, PLAT. Prot. 315 c ; ANTH. 9, 174 ;
      6 siège de patriarche ou d’évêque, trône épiscopal, BAS. 4, 697 ; NAZ. 1, 1108, etc. edd. Migne ; p. suite, dans les écriv. ecclésiast. ὁ πρῶτος θρόνος, la dignité épiscopale ; ὁ δεύτερος θρόνος, l’office de prêtre, NAZ. 3, 1053, 1249 Migne, etc. ;
   II sorte de pain, Néanth. (ATH. 111 d).

Étym. p.-ê. pré-grec.

ὁ, seat, chair, Od. 1.145, Ath. 5.192e, PMasp. 6 ii 63 (vi AD), etc.
throne, chair of state, θ. βασιλήϊος Hdt. 1.14, cf. X. HG 1.5.3, etc. ; Ζηνὸς ἐπὶ θρόνον Theoc. 7.93; metaph, Pl. R. 553c; pl., ἐν θρόνοις ἥμενοι A. Ch. 975; ἐκ τυραννίδος θρόνων τ’ ἄϊστον ἐκβαλεῖν Id. Pr. 910; Διὸς θρόνοι S. Ant. 1041, cf. Ar. Av. 1732; king΄s estate or dignity, σκῆπτρα καὶ θρόνους S. OC 425, cf. 448; [γῆς] κράτη τε καὶ θρόνους νέμω Id. OT 237, cf. Ant. 166, etc. ; in the Prytaneum, τῷ [Ἀπόλλωνι] θ. ἐξελεῖν IG1². 78.
oracular seat of Apollo, E. IT 1254, 1282 (both lyr.); μαντικοὶ θ. A. Eu. 616, etc.
chair of a teacher, Pl. Prt. 315c, Philostr. VS 2.2, Lib. Ep. 819, AP 9.174 (Pall.).
judge΄s bench, Plu. 2.807b, Him. Ecl. 10.9, 13.16.
Astrol., = ὕψωμα, PMich. in Class.Phil. 22.22 (pl.).
favourable combination of planetary positions, Ptol. Tetr. 51.
a kind of bread, Neanth. 1 J. name of a lozenge, Paul.Aeg. 3.42, 7.12.

ὁ (ΘΡΑ, vgl. θρᾶνος, θρῆνυς), Sessel, nach Ath. V.192e ἐλευθέριος καθέδρα σὺν ὑποποδίῳ ; bei Hom. ein Stuhl, an dem ein Schemel für die Füße, θρῆνυς, befestigt ist ; nicht verschieden von κλισμός, vgl. Il. 24.515 mit vs. 597 ; Od. 1.145 ἕζοντο κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε, Homerische Parallelie, dasselbe zweimal gesagt mit verschiedenen Worten. – Der Sitz der Götter, παρὰ Διὸς θρόνοις Aesch. Eum. 220 ; Soph. Ant. 1028 ; bei Ἄρτεμιν, ἃ κυκλόεντ' ἀγορᾶς θρόνον θάσσει, O.R. 161, kann auch der Tempel gedacht werden ; Πλούτωνος Ar. Ran. 769 ; Ἀνάγκης Plat. Rep. X.621a, an Richterstuhl zu denken ; Ἀπόλλωνος θρόνοι Pind. Ol. 14.11.
Bei den Tragg. im plur. Herrschaft, wie wir »Thron« gebrauchen, ἐν θρόνοις ἧσθαι Aesch. Ch. 969, wie 565 ; ἐκ τυραννίδος θρόνων ἐκβαλεῖν Prom. 912 ; μονόσκηπτροι Suppl. 369 ; σκῆπτρα καὶ θρόνους ἔχειν, κραίνειν, Soph. O.C. 426, 449 ; θρόνων δεσπόζειν Tr. 362. – Auch μαντικοὶ θρόνοι, Aesch. Eum. 586, vom Orakel, wie ἀψευδὴς θρ. Eur. I.T. 1221. Vom Königsthrone, Xen. öfter im sing.; Sp. von der Rednerbühne u. Aehnlichem. – Uebertr., wie bei uns, θάρσος εὐπιθὲς ἵζει φρενὸς θρόνον Aesch. Ag. 956 ; ὁ ἐν τῇ ψυχῇ Plat. Rep. VIII.553b.
Bei Ath. III.111d Name eines Brotes.

θρόνος, -ου, ὁ
[in LXX chiefly for כִּסֵּא, Exo.11:5, al. ;]
in Hom., a seat, chair. Later, a throne, chair of state, seat of authority; of kings: metaph., of God, Mat.5:34, Act.7:49' (LXX), Rev.1:4, al.; by meton., for kingly power, sovereignty, Luk.1:32, 52, Act.2:30; for an angelic hierarchy, Col.1:16; of Christ, Mat.19:28, Rev.3:21, al.; of Satan, Rev.2:13; τ. θηρίου, Rev.16:10; of the Apostles, Mat.19:28, Luk.22:30, cf. Rev.20:4; of πρεσβύτεροι, Rev.4:4 11:16 (on θ. τῆς χάριτος, Heb.4:16, see Westc., in l; Deiss., BS, 135)
(AS)