ος ou η, ον [ῑ] rongé de vers, vermoulu, EL. N.A. 16, 14 ; fig. en parl. de la Grèce, HYPÉR. (Harp.) ; σφραγίδια θριπήδεστα, AR. Th. 427 ; σφραγῖδες θρ. LUC. Lex. 13, morceaux de bois mangés des vers, dont on se servait comme de sceaux ; sel. d’autres, sceaux finement ciselés comme des morceaux de bois mangés des vers.

• Sup. irrég. θριπηδέστατος, TH. H.P. 3, 8, 5 ; cf. PAUS. (EUST. 1403, 88).

➳ Fém. plur. θριπήδεσται, CIA. 2, 808 b, 33, etc. ; 54, etc. (326 av. J.C.) ; mais fém. sg. θριπήδεστος, CIA. 2, 661 d, 10 (vers 390 av. J.C.) et fém. pl. θριπηδέστους, CIA. 2, 808 d, 88 (326 av. J.C.) : v. Meisterh. p. 116, § 58, 3.

Étym. θρίψ, ἔδω.

ον, (< θρίψ, ἐδήδεσμαι) worm-eaten, ῥίζαι Thphr. HP 9.14.3, cf. IG2². 1628.163, al., 1672.306; κεραῖαι θριπήδεσται ib. 1628.205, but -οι 1629.328. σφραγίδια θ. seals made of worm-eaten wood, Ar. Th. 427, cf. Sch. metaph, = διεφθαρμένη, Hyp. Fr. 82.
(Freq. corrupted to -έστατος, as in Ar. Th. l.c. (ap. Suid.), Hyp. l.c. (v.l.), Luc. Lex. 13 (v.l.), cf. Paus.Gr. Fr. 205, but a Sup. is never necessary exc. in Thphr. HP 3.8.5 (v. θριπώδης).)

[ῑ], wurmstichig ; Theophr.; φυτά Ael. H.A. 16.14 ; σφραγίδια Ar. Th. 427, σφραγῖδες Luc. Lexiph. 13, wurmstichiges Holz als Siegelring gebraucht, nach Schol. Ar. ξύλα ὑπὸ θριπῶν βεβρωμένα, οἷς ἐσφράγιζον, so auch Hesych., oder nach Lessing: mit so seinem Stich, als hätte sie der Wurm zernagt ; Harp. aus Hyperid. führt Ἑλλάδα θριπήδεστον an, für διεφθαρμένην. Die Lesart θριπηδέστατος scheint falsch, s. aber Pausan. bei Eust. 1403.38 u. vgl. θριπώδης.