1 triompher, abs. POL. 6, 53, 7 ; STR. 3, 5, 3 Kram. ; ARR. Epict. 3, 24, 85 ; θρ. θρίαμϐον, PLUT. Fab. 23, célébrer un triomphe ; avec un rég. de pers. : τινά, NT. Col. 2, 15 ; ἀπό τινος, PLUT. Rom. 25 ; APP. Celt. 1 ; κατά τινος, PLUT. Cor. 35 ; APP. Civ. 1, 80 ; ἐπί τινι, APP. Civ. 4, 31, triompher de qqn ;
      2 conduire (un captif), dans le cortège triomphal, acc. PLUT. Thes. c. Rom. 4 ; NT. Col. 2, 15 ; au pass. être conduit au triomphe (comme captif) PLUT. Ant. 84 ; d’où fig. exposer au mépris public, NAZ. 2, 397 Migne ;
      3 faire triompher, NT. 2Cor. 2, 14.

Étym. θρίαμϐος.

pf. τεθριάμβευκα Plu. Ant. 34; (< θρίαμβος): — triumph, Plb. 6.53.7, Posidon. 1 J., Plu. Pomp. 45, etc. ; ἀπό τινος triumph over, Id. Rom. 25, App. Gall. 1; κατὰ τῆς πατρίδος Plu. Cor. 35, cf. App. BC 1.80; ἐπί τινι ib. 4.31; also θ. ἐπὶ νίκῃ Hdn. 3.9.1; ἀπὸ μάχης Plu. Publ. 9; c. acc. cogn., θ. νίκην ἄδακρυν Id. 2.318b; δεύτερον θρίαμβον Id. Fab. 23.
lead in triumph, of conquered enemies, τινα Id. Comp. Thes. Rom. 4, Ep. Col. 2.15; — Pass., θριαμβεύεσθαι ὑπό τινος Plu. Cor. 35; μηδ’ ἐν ἐμοὶ περιΐδῃς θριαμβεύομενον σεαυτόν Id. Ant. 84.
lead in triumph, as a general does his army, metaph, ἡμᾶς ἐν Χριστῷ 2 Ep. Cor. 2.14.
divulge, noise abroad, Phot., cf. Suid. s.v. ἐξεφοίτα.

triumphieren, einen Triumph halten, ἀπό τινος, Plut. Rom. 25 ; τεθριάμβευκα Ant. 841 κατὰ τῆς πατρίδος Cor. 35 ; ἐπὶ νίκῃ Hdn. 3.9.1 ; θρίαμβον Plut. Fab. 23 ; τοὺς βασιλεῖς, über die Könige, Rom. et Thes. 4, wie NT ; pass., ὑπό τινος, von Jem. im Triumph aufgeführt werden, Plut. Coriol. 35, Anton. 84.

θριαμβεύω
(< θρίαμβος, 1. a festal hymn to Bacchus. 2. The Roman triumphus),
__1. to triumph (and rarely, with accusative, to triumph over; so perh. Col.2:15, but see infr.).
__2. to lead in triumph: with accusative of person(s), 2Co.2:14; hence, generally, to make a spectacle or show of: Col.2:15 (but see supr.; cf. MM, Exp., xv; and esp. Field, Notes, 181).†
(AS)