att. θράττω [ᾱ] (f. inus., ao. ἔθραξα, pf. ion. au sens intr. τέτρηχα ; pass. ao. ἐθράχθην) :
      1 causer du trouble, troubler, abs. PD. I. 7, 56 : τινά, PLAT. Phæd. 86 e, Phædr. 242 c, etc. qqn ; φρένας, ESCHL. Pr. 628 ; EUR. Rhes. 863, troubler l’esprit ; θράττει σε ὅτι, XÉN. Mem. 2, 6, 17 conj. tu es troublé de ce que ;
      2 détruire (cf. θραύω) A. PL. 255.

➳ τέτρηχα est qqf. rapporté à ταράσσω. — Pl.q.pf. poét. au sens d’un imp. τετρήχειν, IL. 2, 95.

Étym. cf. ταράσσω.

Att. θράττω, pres. part. neut. θρᾶττον Pl. Phd. 86e; aor.1 inf. θρᾶξαι A. Pr. 628, E. Fr. 600: — trouble, disquiet, Pi. I. 7 (6).39, A. l.c., Cratin. 363, Pherecr. 39, S. Fr. 177, Hp. Mul. 1.70, E. Rh. 863, Pl. l.c., Phdr. 242c, etc. ; — Pass., ὑπὸ ἐδωδῆς θράττεσθαι Jul. Or. 6.192a; aor.1 ἐθράχθη S. Fr. 1055.
disturb, destroy, APl. 4.255. for pf. τέτρηχα, v. ταράσσω II.

att. θράττω, Zusammenziehung aus ταράσσω (w. m. vgl.), in derselben Bdtg, beunruhigen ; ὁ δ' ἀθανάτων μὴ θρασσέτω φθόνος Pind. I. 6.39 ; σὰς δ' ὀκνῶ θρᾶξαι φρένας, verwirren, Aesch. Prom. 651 ; ἐθράχθη wird aus Soph. frg. 812 angeführt ; καί τί μου θράσσει φρένας Eur. Rhes. 863 ; λέγε, τί ἦν, ὅ σε αὖ θρᾶττον ἀπιστίαν παρέχει Plat. Phaed. 86e, öfter ; so auch bei Sp., vgl. Ruhnk. zu Tim. lex. Plat. p. 93 ; – ὡς μὴ θράξῃς, zerbrechen, Ep.adesp. 235 (Plan. 255).