'εος-ους (τὸ) [ᾰ]
   I en b. part, càd. :
      1 résolution, courage, IL. 14, 416 ; ESCHL. Pers. 394 ; SOPH. El. 479, etc. ; EUR. Med. 469, etc. ;
      2 confiance, THC. 1, 120 ; τινός, SOPH. Ph. 104, en qqe ch. ;
   II d’ord. en mauv. part, càd. témérité, audace, impudence, ESCHL. Ag. 168 ; EUR. Or. 1568 ; PLAT. Leg. 701 b, etc. ; joint à τόλμαι, SOPH. Aj. 46 ; à πανουργία, AR. Eq. 331 ; à ἀναίδεια, ESCHN. 27, 1 ; εἰς τοῦτο θράσους ἀνήκει, HDT. 7, 9, il en est venu à ce degré d’audace ; προϐᾶσ' ἐπ' ἔσχατον θράσους, SOPH. Ant. 853, en étant venue au dernier degré d’audace.

➳ En poésie θράσος et θάρσος sont employés indifféremment au même sens ; dans la prose att. θράσος s’emploie de préfér. en mauv. part, θάρσος en b. part.

Étym. cf. θάρσος.

'

εος, τό, (θρασύς) = θάρσος, courage, Il. 14.416, A. Pers. 394, E. Med. 469, Ar. Lys. 545 (lyr.); θ. πολέμων courage in war, Pi. P. 2.63; θράσει boldly, B. 16.63; but more freq. ἰσχύος θ.
confidence in strength, S. Ph. 104. in bad sense, over-boldness, rashness, insolence, ἐς τοῦτο θράσεος (v.l. θάρσεος) ἀνήκει Hdt. 7.9. γ΄, cf. A. Pr. 42, D. 21.194, etc. ; παμμάχῳ θράσει βρύων A. Ag. 169 (lyr.), cf. Pers. 831; προβᾶσ’ ἐπ’ ἔσχατον θράσους S. Ant. 853 (lyr.); τόλμαις καὶ φρενῶν θράσει Id. Aj. 46; πεπύργωσαι θράσει E. Or. 1568; πανουργίᾳ τε καὶ θράσει Ar. Eq. 331, cf. 637; θράσει ἀπίστῳ ἐπαιρόμενος Th. 1.120; τοῦ θράσους ἐπισχεῖν τινα Pl. Hp. Ma. 298a; τὸ τὴν τοῦ βελτίονος δόξαν μὴ φοβεῖσθαι διὰ θράσος Id. Lg. 701b; ἀναίδεια καὶ θ. Aeschin. 1.189; opp. αἰδώς, Arist. Cael. 291b26; θράσος μὲν γάρ ἐστιν ἄλογος ὁρμή, θάρσος δὲ ἔλλογος ὁρμή Ammon. Diff. p. 71 V. ; οἷον πέπονθε τὸ θάρσος πρὸς τὸ θράσος Arist. EE 1234b12, cf. Eus. Mynd. 56, Luc. Musc. Enc. 5. — This distn. holds good in Att. Prose; θάρσος is not found in Com. ; θαρσύνω and θρασύνω are used indifferently; θρασέω and θαρσύς are not found; cf. θρασύς fin., θρασύτης.

τό, eigtl. dasselbe, was θάρσος, aus dem es durch Metathesis entstanden ist, also Mut, Unerschrockenheit ; τὸν δ' οὔ περ ἔχει θράσος Il. 14.416 ; Pind. P. 2.63, 83 ; Soph. El. 983, Tr. 723 ; ἐς μάχην ὁρμῶντες εὐψύχῳ θράσει Aesch. Prom. 863 u. öfter. – Gew. aber, wenigstens nach der Untetscheidung der Gramm. (vgl. Schol. Ap.Rh. 2.77), in tadelnder Bedeutung gebraucht, übertriebener od. vergeblicher Mut, Tollkühnheit, Verwegenheit, Frechheit ; προβᾶσ' ἐπ' ἔσχατον θράσους Soph. Ant. 846 ; El. 616 ; neben τόλμα Aj. 46 ; θεοβλαβοῦνθ' ὑπερκόμπῳ θράσει Aesch. Pers. 817 ; παμμάχῳ θράσει βρύων Ag. 163 ; πεπύργωσαι θράσει Eur. Or. 1568 ; ἐγώ σε παύσω τοῦ θράσους Ar. Eq. 429 ; auch in Prosa, obwohl seltener ; Plat. Legg. III.701b ; der ἀναίδεια entsprechend, Aesch. 1.189 ; vgl. Thuc. 2.40 ; den Unterschied hervorhebend sagt Luc. οὐδὲ γὰρ θράσος, ἀλλὰ θάρσος φησὶν Ὅμηρος αὐτῇ (τῇ μυίᾳ) προσεῖναι, musc.enc. 5.

1. courage, boldness , (Iliad by Homer); θρ. ἰσχύος confidence in strength, (Sophocles Tragicus)
2. in bad sense, over-boldness, daring, rashness, audacity, impudence , attic, (Herdotus Historicus) (ML)