θορυϐέω-ῶ [ῠ]
   I intr.
      1 faire du bruit, du tumulte, XÉN. Cyr. 4, 5, 8 ;
      2 particul. dans une assemblée, témoigner son mécontentement ou sa joie par de bruyantes démonstrations, HPC. Ep. 1275 ; AR. Vesp. 622 ; DÉM. 577, 10 ; particul. applaudir, ISOCR. 288 c ; PLAT. Euthyd. 303 b ; τεθορυϐημένος λόγος, ISOCR. 281 c, discours accueilli par de bruyantes acclamations ; ou au contr. pousser des clameurs hostiles contre, dat. PLAT. Ap. 17 d, etc. ; DÉM. 60, 27 ; ἐπί τινι, PLAT. Ap. 30 c, Euthyd. 303 b, au sujet de qqe ch. ou de qqn. ;
   II tr. troubler, causer du trouble, faire perdre la tête : τινα, THC. 3, 78 ; PLAT. Phædr. 245 b ; PLUT. Alc. 14, etc. à qqn ; d’où au pass. être troublé, déconcerté, HDT. 3, 78 ; 4, 130 ; THC. 4, 129 ; PLAT. Leg. 640 a ; PLUT. Cam. 29 ; ὑπό τινος, par qqn, SOPH. Aj. 164 ; ou par qqe ch. PLAT. Lys. 210 e ; τινι, DÉM. 237, 6 ; περί τι, THC. 6, 61 ; πρός τι, PLUT. Cam. 29, se travailler, s’agiter pour ou en vue de qqe ch.

Étym. θόρυϐος.

make a noise, uproar or disturbance, esp. of crowds, assemblies, etc., Hp. Ep. 12, Ar. Eq. 666, V. 622, etc. ; βλέπων εἰς τὸν ἀεὶ θορυβοῦντα τόπον τῆς ἐκκλησίας D. 21.194.
shout in token of approbation or the contrary; cheer, applaud, Isoc. 12.264, Pl. Euthd. 303b; — Pass., λόγος τεθορυβημένος a loudly cheered speech, Isoc. 12.233, cf. Arist. Rh. 1356b23. more freq.
raise clamour, καί μοι μὴ θορυβήσητε pray do not interrupt, Pl. Ap. 20e, cf. D. 5.15; θ. ἐφ’ οἷς ἂν λέγω Pl. Ap. 30c; ὁ θορυβῶν, opp. ὁ θέλων λέγειν καὶ ἀκούειν, And. 4.7; — Pass., have clamours raised against one, ὑπὸ τοιούτων ἀνδρῶν θορυβῇ S. Aj. 164 (anap.). trans., confuse by noise or tumult, bewilder, Pl. Phdr. 245b, Prt. 319c, al. ; throw [troops] into confusion, in battle, Th. 3.78; θ. πρός τινας cause excitement amongst…, Id. 6.61; — Pass., to be thrown into disorder, confused, Hdt. 3.78, 4.130, Th. 4.129, 8.50, Pl Ep. 348e, etc. ; ὑπὸ τῶν λεγομένων Id. Ly. 210e; τινι at a thing, D. 18.35; ἐπί τινι Bato 7.2; περί τι Th. 6.61; πρός τι Plu. Cam. 29.

Geräusch machen, lärmen, bes. von dem verworrenen Lärmen großer Menschenmassen ; Ar. Eq. 664 ; οἱ οἰκέται τῶν μήδων, ἅτε τῶν δεσποτῶν ἀπεληλυθότων, ἀνειμένως καὶ ἔπιον καὶ ἐθορύβουν Xen. Cyr. 4.5.8 ; Ar. Vesp. 622 ἢν γοῦν ἡμεῖς θορυβήσωμεν, πᾶς τίς φησι τῶν παριόντων, οἷον βροντᾷ τὸ δικαστήριον ; bes. seinen Unwillen durch Murren u. Geschrei zu erkennen geben, καταγελῶσι καὶ θορυβοῦσι Plat. Prot. 319c, μὴ θορυβεῖτε Apol. 21a, ἐφ' οἷς ἂν λέγω 30c ; öfter bei den Rednern ; πρός τινα, Thuc. 6.61 ; selten Aeußerung des Beifalls, ταῦτ' εἰπόντος αὐτοῦ οὐκ ἐθορύβησαν, ὃ ποιεῖν εἰώθασι πᾶσι τοῖς χαριέντως διειλεγμένοις Isocr. 12.264 ; ib. 233 ὁ λόγος ἐπῃνημένος καὶ τεθορυβημένος, mit Beifall aufgenommen ; Plat. Euthyd. 303b ἐθορύβησαν καὶ ἥσθησαν. Durch Lärmen stören, übh. in Unordnung bringen, verwirren, außer Fassung bringen, ὑπὸ τοιούτων ἀνδρῶν θορυβεῖ Soph. Aj. 164, im pass., wie Her. 4.130 ; eine Schlachtordnung, Thuc. 3.78 ; οἱ θορυβούμενοι, im Ggstz zu den εὐτάκτως καὶ σιωπῇ ἰόντες, Xen. Cyr. 5.3.55 ; ὄχλος θορυβούμενος Matth. 9.23 ; μηδέ τις λόγος ἡμᾶς θορυβείτω Plat. Phaedr. 245b ; ἀγωνιῶντα καὶ τεθορυβημένον ὑπὸ τῶν λεγομένων Lys. 210e ; ἐκπεπληγμένοι καὶ τεθορυβημένοι ἦσαν Charm. 154c ; μηδὲν τὸ παράπαν δεδιότα μηδὲ θορυβούμενον στρατηγόν Legg. I.640b ; Sp., θορυβηθεὶς πρὸς ταῦτα Plut. Camill. 29.

θορυβέω, -ῶ
(< θόρυβος), [in LXX: Nam.2:3 (רָעַל ho.), Dan LXX 8:17 (בָּעַת ni.), Jdg.3:26, Wis.18:19, Sir.40:6 * ;]
__1. to make a noise or uproar: mid., of loud and ostentatious lamentation, Mat.9:23, Mrk.5:39, Act.20:10.
__2. Trans., to trouble, throw into confusion: τ. πόλιν, Act.17:5.†
(AS)