θολόω-ῶ (pf. τεθόλωκα, part. pf. pass. τεθολωμένος) :
      1 rendre trouble, salir (l’eau) en parl. de la sépia, ANTIPH. (Com. fr. 3, 12) ; de pêcheurs, ARSTT. fr. 294 ; au pass. être troublé, en parl. de l’eau, HPC. Aër. 283 ; de l’air, PHILYLL. (Com. fr. 2, 864) ;
      2 fig. troubler : καρδίαν, EUR. Alc. 1067, le cœur ; τεθολωμένος, PHÉRÉCR. (Com. fr. 2, 313) troublé (par la joie).

Étym. θολός.

make turbid, prop. of water, θ. ἅπαντα, of the cuttle-fish, Antiph. 26.2; of fishermen, Arist. Fr. 311; — Pass., τεθολωμένα ὕδατα Hp. Aër. 7; τεθ. ἀήρ Philyll. 20. metaph, θολοῖ δὲ καρδίαν E. Alc. 1067; τεθολωμένος confounded by joy, Pherecr. 115; θολοῦσθαί τι τῶν σπλάγχνων Philostr. VA 8.7; γένος… τεθολωμένον γειτόνημα Procop. Goth. 4.19.
soak, σπόγγοις διὰ ψυχροῦ ὕδατος… τεθολωμένοις Orib. 8.6.36.

schmutzig machen, trüben, τὸ ὕδωρ Ath. VII.298b ; vgl. Antiphan. bei Ath. VIII.338e, wo es von den Tintenfischen gebraucht ist, vgl. θολός. – Uebtr., beunruhigen, betrüben, τὴν καρδίαν Eur. Alc. 1066 ; nach Phot. u. EM. τεθολωμένος καὶ ἐπὶ χαρᾶς, aus Pherecrat. belegt.