ή, όν :
   I de mercenaire, ARSTT. Rhet. 1, 9, 26, etc. ; joint à βάναυσος, ARSTT. Pol. 3, 5, 5 ; à δουλικός, ARSTT. Pol. 8, 2, 6 ; subst. τὸ θητικόν. :
      1 la classe des citoyens pauvres (les thètes, à Athènes, ARSTT. Pol. 2, 12, 6 ; la plèbe, à Rome, DH. 3, 1) ;
      2 redevance payée par les thètes, DÉM. 1067, 27 (loi) ;
   II p. ext. servile, en parl. des flatteurs, ARSTT. Nic. 4, 3, 29 ; cf. LUC. Fug. 12.

• Cp. -ώτερος, ARSTT. Pol. 8, 8.

Étym. θής.

ή, όν, of or for a hireling, menial, ἔργον Arist. Rh. 1367a31; βάναυσος ἢ θ. βίος Id. Pol. 1278a21; θητικωτέρα ἐργασία ib. 1341b14; θ. καὶ δουλικὸν πράττειν ib. 1337b21. τὸ θ., = οἱ θῆτες, the class of θῆτες, ib. 1274a21, al. ; θ. τελεῖν pay on the assessment of a θής at Athens, Id. Ath. 7.4, Lex ap. D. 43.54; θ. τέλος Epigr. ap. Arist. Ath. 7.4; τὸ θ. in an army, servants, camp-followers, etc., Arr. Tact. 2.1.
like a θής, servile, πάντες οἱ κόλακες θ. Arist. EN 1125a2, cf. Luc. Fug. 12.

den θής betreffend ; ἔργον, Tagelöhnerarbeit, Arist. rhet. 1.9 ; τὸ θητικόν, die Klasse der θῆτες in Athen, Polit. 2.10 (vgl. Plut. Sol. 291 ; die Klasse der Tagelöhner, ibd. 6.7 (das arme Volk, Dion.Hal. 3.1); auch Kompar., ἐργασίαν θητικωτέραν ibd. 8.8 ; πάντες οἱ κόλακες θητικοί eth. 4.8, geht auf die Gesinnung, gemein ; vgl. Luc. fug. 12.