I. 1 aller à la chasse, OD. 19, 465 ; avec un acc. chasser : θηρία, XÉN. An. 1, 2, 7 ; ὄρνιθας, PLAT. Theæt. 197 c, des bêtes sauvages, des oiseaux ; p. anal. ἰχθῦς, ARSTT. H.A. 8, 20, 3, pêcher des poissons ; p. ext. capturer des hommes, HDT. 4, 183 ; ARSTT. Pol. 7, 2, 15 ; au pass. être chassé, HDT. 3, 102 ; ou capturé, ESCHL. Ch. 493 ;
      2 fig. pourchasser, poursuivre, chercher à atteindre ou à obtenir (un mariage, ESCHL. Pr. 858 ; la vertu, EUR. I.A. 569 ; le bonheur, ARSTT. Pol. 7, 8, 5, etc.) ;
   II Moy.
      1 chasser, capturer, acc. AR. fr. 146 ; PLAT. Rsp. 531 a, etc. ;
      2 chercher à atteindre, acc. PLAT. Gorg. 464 d, etc.

➳ Prés. inf. poét. -ευέμεν, PD. N. 11, 47.

aor.1 ἐθήρευσα Pl. Euthd. 290c; pf. τεθήρευκα Id. Tht. 200a; — Med., fut. -σομαι Id. Sph. 222a; aor. ἐθηρευσάμην Ar. Fr. 51, Pl. Tht. 197d; — Pass., pf. τεθήρευμαι Lysipp.Com. 7; aor. ἐθηρεύθην Hdt. 3.102, A. Ch. 493, Pl. Sph. 221a; (cf. θηράω):
hunt, θηρεύοντα while hunting, Od. 19.465, cf. Hdt. 4.112; θηρεύειν διὰ κενῆς, of the motions of the hands of dying persons, Hp. Prog. 4.
decoy, Arist. HA 614a13. c. acc., hunt after, chase, catch, ἀττελέβους Hdt. 4.172; θηρία, ὄρνιθας ἀγρίας, μῦν, X. An. 1.2.7, Pl. Tht. 197c, PCair. Zen. 300.7 (iii BC); ἰχθῦς Arist. HA 603a7; [ἐλέφαντας] OGI 54.11 (Adule, iii BC); of men, Hdt. 4.183; θ. ἀνθρώπους ἐπὶ θοίνην ἢ θυσίαν Arist. Pol. 1324b39, cf. X. An. 1.2.13; Τιτυὸν βέλος θήρευσε it hit, struck him, Pi. P. 4.90; — Med., Ar. Fr. 51, Pl. Grg. 464d, Euthd. 290b; — Pass., to be hunted, Hdt. 3.102; to be preyed upon, ib. 108; to be caught, πέδαις A. Ch. 493; metaph, to be captivated, Lysipp.Com. 7. metaph, hunt, seek after, κερδέων μέτρον Pi. N. 11.47; γάμους A. Pr. 858; ἀρετάν E. IA 568 (lyr.); θ. νέους πλουσίους ὀρφανούς Aeschin. 1.170; ἡδονάς, ἐπιστήμην, Isoc. 1.16, Pl. Tht. 200a, al. ; [εὐδαιμονίαν] Arist. Pol. 1328b1; ὀνόματα, ῥήματα, Pl. Grg. 489b, And. 1.9, cf. Antipho 6.18; τὰς ἀρχὰς τῶν συλλογισμῶν Arist. APr. 46a11; θ. τὸν πλησίον, of an orator, Phld. Rh. 2.5 S., al. — Trag. preferred θηράω, exc. where metre demanded θηρεύω.

fut. θηρεύσομαι, nach den Atticisten, wie Plat. Euthyd. 290c, doch Theaet. 166c θηρεύσω ; = θηράω ; Od. 19.465 ; Pind. P. 4.90 u. öfter ; Aesch. Ch. 486 ; in attischer Prosa die gew. Form, die Plat. allein hat ; übertr., κερδέων μέτρον Pind. N. 11.47 ; ἀρετάν Eur. l. A. 568 ; γάμους Hel. 321, wie Aesch. Prom. 160 ; ἡδονάς Isocr. 1.16 ; ἐπιστήμην Plat. Theaet. 200a ; ῥήματα, ὀνόματα, Andoc. 1.8, Plat. Gorg. 489b ; τὴν φιλίαν Xen. Cyr. 8.2.2.
Med. in ders. Bdtg, Plat. Gorg. 464d ; Arist. H.A. 9.40.

θηρεύω
(< θήρα), [in LXX for צוּד, etc. ;]
to hunt, ensnare, catch: metaph., Luk.11:54.†
(AS)