'ου (τὸ) :
   I sans idée de dimin. bête :
      1 bête féroce ou sauvage, OD. 10, 171, 180, etc. ; HDT. 6, 44 ; XÉN. An. 1, 2, 7 (non les Trag.) ; en gén. bête malfaisante, reptile, serpent, DIOSC. 1, 135 ; NT. Ap. 28, 4 ; p. anal., t. de méd., en parl. d’un ulcère, HPC. Coac. 192 ;
      2 bête, p. opp. aux hommes, aux oiseaux et aux poissons, HH. Ven. 4 ; HDT. 3, 108 ; PLAT. Menex. 237 d ;
      3 bête, animal, en gén. (même les poissons, ARSTT. H.A. 8, 13, 7) ; HDT. 1, 119, etc. ; p. opp. aux plantes, PLAT. Conv. 188 b ;
      4 fig. en mauv. part, bête monstrueuse ou vile, AR. Pl. 439, etc. ; en parl. d’un flatteur, PLAT. Phædr. 240 b ; τί δ' εἰ αὐτοῦ τοῦ θηρίου ἀκηκόατε ; ESCHN. (PLIN. MIN. Ep. 2, 3) et que serait-ce, si vous aviez entendu le monstre lui-même ? ;
   II avec idée de dimin. petit animal, insecte, ARSTT. H.A. 9, 39, 6 ; particul. au plur. abeilles, THCR. Idyl. 19, 6.

Étym. θήρ ; pour l’emploi de θήρ et de θηρίον, v. θήρ.

'

τό (in form Dim. of θήρ), wild animal, esp. of such as are hunted, μάλα γὰρ μέγα θηρίον ἦεν, of a stag, Od. 10.171, 180 (never in Il.); in Trag. only in Satyric drama, S. Ichn. 147 (dub. in A. Fr. 26); used in Prose for θήρ, X. An. 1.2.7, Isoc. 12.163, etc. ; of the spider΄s prey, Arist. HA 623a27; freq. of elephants, Plb. 11.1.12, al. ; pl., beasts, opp. men, birds, and fishes, h.Ven. 4, Hdt. 3.108. generally, animal, Id. 1.119; νενόμισται πῦρ θ. εἶναι ἔμψυχον Id. 3.16; of men, ἄνθρωπος πάντων θ. θεειδέστατον Antipho Soph. 48; εἰς θηρίου βίον ἀφικνεῖσθαι Pl. Phdr. 249b; also θ. ὕειον Id. R. 535e; of the dog, Theoc. 25.79; of fishes, Arist. HA 598b1; of eels, Antiph. 147.7; of leeches, IG 4.951.101 (Epid.); of other small creatures, Arist. HA 552b11, 625b32, Hp. ap. Gal. 19.103, Theoc. 19.6; οὐκ ἔστιν οὐδὲν θ. τῶν ἰχθύων ἀτυχέστερον Antiph. 161.1; opp. plants, Pl. Smp. 188b; prov., ἢ θηρίον ἢ θεός, either above or below the nature of man, Arist. Pol. 1253a29, cf. EN 1145a25.
beast, esp. as hostile and odious to man, θηρία τε καὶ βοτά carnivora and graminivora, Pl. Mx. 237d; monster, creature, of sharks, etc., Hdt. 6.44; of Typhon, etc., Pl. Phdr. 230a, R. 588e; of the Satyrs, S. Ichn. l.c. ; ταυτὶ ποδαπὰ τὰ θ. ; Ar. Nu. 184, cf. Av. 93.
poisonous animal, Dsc. 1.75, Act. Ap. 28.4. Medic., = θηρίωμα, Hp. Coac. 459, Loc. Hom. 29, cf. Gal. l.c. as a term of reproach, beast, creature, ὦ δειλότατον σὺ θηρίον Ar. Pl. 439, cf. Eq. 273; κόλακι, δεινῷ θηρίῳ Pl. Phdr. 240b; Κρῆτες, κακὰ θ. Epimenid. 1; δυσνουθέτητον θ., of poverty, Men. Georg. 78; ἡ μουσικὴ ἀεί τι καινὸν θηρίον τίκτει Anaxil. 27, cf. Eup. 132; τί δέ, εἰ αὐτοῦ τοῦ θηρίου ἠκούσατε ; said by Aeschines of Demosthenes, Plin. Ep. 2.3.10; θ. συνεστιώμενον, of woman, Secund. Sent. 8. Astron., the constellation Lupus, Eudox. ap. Hipparch. 1.2.20, Vett.Val. 6.13.

τό, der Form nach dim. von θήρ, aber in der attischen Prosa die gew. Form dafür ; schon Hom. sagt von einem Hirsche μάλα γὰρ μέγα θηρίον ἦεν, Od. 10.171, 180 ; θηρία πάντα H.h. 4.4 ; Plat. stellt Rep. IX.571d ἄνθρωποι καὶ θεοὶ καὶ θηρία, Men. 237d θηρία τε καὶ βοτά zusammen ; vom Wlde, Aesch. Ch. 230 ; oft bei Xen., z.B. Cyr. 1.4.16 ; von schädlichen, reißenden Tieren, ἄγριον Her. 6.44 ; Isocr. 12.121 ; Plut. oft, von Elephanten, Pol. 11.1.12 ; DS ; – μικρά Xen. Cyr. 1.6.39 ; von Fischen, Arist. H.A. 8.13 ; von der Biene, τυτθὸν θηρίον Theocr. 19.6. Auch Eingeweidewürmer.
Bei den Rednern, wie Din. 3.19 u. öfter, als Schimpfwort ; vgl. Ar. Nub. 184, Pl. 439.
Bei den Aerzten ein böses Geschwür, nach Hesych. = καρκίνος.

θηρίον, -ου, τό
(dimin. of θήρ), [in LXX chiefly for חַי ;]
a wild beast, beast: Mrk.1:13, Act.11:6 28:4-5, Tit.1:12, Heb.12:20, Jas.3:7, Rev.6:8; of Antichrist, Rev.11:7, 13-19.†
(AS)