'(f. θενῶ, ao.1 ἔθεινα, ao.2 inus. à l’ind., impér. θένε, subj. θένω, inf. θενεῖν, part. θενών) :
   I tr. :
      1 heurter, frapper : μάστιγι, IL. 17, 430 ; σκάπτῳ, PD. O. 7, 51, frapper d’un fouet, d’un bâton ; τινά, OD. 18, 63, qqn ; πέδας, ESCHL. Pr. 76, fixer solidement des entraves (avec le marteau) ; νῶτον ἁλός, OPP. H. 1, 60, frapper de la rame la surface de la mer ; τῷ σκέλει τὴν πέτραν, AR. Av. 54, se heurter la jambe contre la roche ;
      2 frapper avec une arme, d’où percer, piquer : ξίφεσιν, OD. 22, 443, percer avec des épées ; φασγάνῳ αὐχένα, IL. 20, 481, percer la gorge d’une épée ; τινά, EUR. Her. 272, frapper qqn avec une arme ; τινὰ δι' ἀσπίδος, EUR. Her. 738, qqn à travers son bouclier ; θεῖνε, θεῖνε, EUR. Rhes. 676, frappe, frappe ! cf. EUR. Or. 1302 ;
      3 fig. θ. ὀνείδει τινά, ESCHL. Sept. 382, outrager qqn ;
   II intr. se heurter à : ἐπ' ἀκτᾶς, ESCHL. Pers. 964, au rivage, en parl. de navires.

➳ Prés. inf. épq. θεινέμεναι, OD. 22, 443.

Étym. R. indo-europ. *g^when-, frapper, tuer ; cf. πε-φν-εῖν, *φένω, φόνος, lat. *fendō dans offendō, dēfendō, īnfēnsus, sscr. hánti.

'

Ep. inf. θεινέμεναι Od. 22.443; impf. ἔθεινον A. Pers. 418, etc. ; fut. θενῶ Ar. Ach. 564; aor.1 part. θείνας Il. 20.481 (ἔθεινε in 21.491 may be impf.); other moods from an aor.2 ἔθενον (which does not occur in ind.); imper. θένε E. Rh. 676, Ar. Av. 54; subj. θένω E. Rh. 687 (troch.), Ar. Lys. 821 (lyr.), cj. in Theoc. 22.66; inf. θενεῖν E. Heracl. 271; part. θενών Id. Cyc. 7, Ar. Eq. 640, V. 1384, Av. 1613, Ra. 855 (these forms were freq. incorrectly written θένειν, θένων, as if from a pres. Θένω); — Pass., only in pres. and impf. :
poet. word, strike, τινα Od. 18.63; ξίφεσι 22.443; φασγάνῳ αὐχένα θείνας Il. 20.481; μάστιγι… θείνων 17.430; [τόξοισι] ἔθεινε παρ’ οὔατα 21.491; — Pass., 1.588; θεινόμεναι βουπλῆγι 6.135; ἄορι 10.484; θεινομένου… πρὸς οὔδεϊ dashed to earth, Od. 9.459; later σκάπτῳ θενών τινα Pi. O. 7.28; ῥαιστῆρι A. Pr. 56, cf. 76; τινὰ δι’ ἀσπίδος E. Heracl. 738; ἰτέαν εἰς μέσην Id. Cyc. 7; τῷ σκέλει θένε τὴν πέτραν Ar. Av. 54; τῷ πρωκτῷ θενὼν τὴν κιγκλίδ’ Id. Eq. 640; ποσσὶ θ. σκέλος, of a wrestler, Theoc. 22.66; abs., θείνετε v.l. in E. Or. 1303 (lyr.); θεῖν΄, ἀντέρειδε Id. Supp. 702; θένε, θένε Id. Rh. 676 (lyr.); — Pass., A. Pers. 303, Ch. 388 (lyr.). metaph, θείνει δ’ ὀνείδει μάντιν Id. Th. 382. intr., of corpses, θ. ἐπ’ ἀκτᾶς Id. Pers. 966.
II. to the same Verb, but only with the meaning slay, belong the foll. forms formerly referred to a pres. φένω, viz. ; aor.2 ἔπεφνον Il. 21.55, Pi. P. 10.46, B. 17.19, S. OT 1497; Ep. and Lyr. πέφνον Il. 13.363, B. 8.13; subj. πέφνῃς, ῃ, Od. 22.346, Il. 20.172; inf. πεφνέμεν 6.180; part. πεφνών 16.827 (parox. acc. to Aristarch., as if from a pres. πέφνω, which is found in late Ep., Oppian. H. 2.133); from the short form φα (for φṇ) come pf. Pass. 3 sg. πέφαται Il. 15.140, al. ; 3 pl. πέφανται 5.531; inf. πεφάσθαι 13.447; fut. Pass. πεφήσεαι ib. 829, Od. 22.217; ἢ πέφατ’ ἢ… πεφήσεται Il. 15.140; later, part. πεφασμένος Lyc. 269, 1374, Oppian. H. 5.122; Gramm. also give aor.1 φάσαι Hsch. s.v. φάσγανον, Phot. s.v. προσφατος, Sch. Pi. N. 1.69; aor.2 part. παφών Hsch. ; aor.2 Med. ἀπέφατο, = ἀπέθανεν, Id. Hence also φατός slain, Id., found in compds. Ἀρείφατος, μυλή-φατος, ὀδυνή-φατος, πυρί-φατος.
(I.-E. g^uhen- cf. Skt. hánti, pl. ghnánti, Hittite kuenzi, pl. kunanzi ΄strike΄, ΄kill΄; g^uhon- in Gr. φόνος ; g^uhn- in Skt. ghn-ánti, Gr. ἔπε-φν-ον (redupl.); g^uhṇ- in Skt. -hata-, Gr. -φατο, πέφαται, etc.)

schlagen, hauen, treffen ; μάστιγι θείνων ἵππους Il. 17.430 ; auch φασγάνῳ, ξίφεσι, ἄορι, auch ohne Zusatz, 1.588, Od. 18.63 ; τόξοις ἔθεινε παρ' οὔατα Il. 21.491 ; θεινομένου πρὸς οὔδεϊ, gegen den Boden geschmettert, Od. 9.459 ; ῥαιστῆρι θεῖνε Aesch. Prom. 56, πέδας 76 ; στυφέλου θείνοντας ἐπ' ἀκτᾶς Pers. 927 ; pass. geschlagen, getroffen, getötet werden, 295, Ch. 382 ; θείνετε, καίνετε vrbdt Eur. Or. 1302 ; κήρυκα θενεῖν Heracl. 272 ; εἰ θενεῖς τὸν ἄνδρα τοῦτον Ar. Ach. 564 ; τῷ σκέλει θένε τὴν πέτραν Av. 54 ; da sich sonst kein praes. θένω findet, denn βούλει θένω ist conj. aor., Lys. 821, so muß θένων, Eq. 638, Vesp. 1284, Av. 1613, Ran. 834, wie σκάπτῳ θένων Pind. Ol. 7.28 in θενών, als partic. des aor., geändert werden ; wie auch Theocr. 22.66 ; Aesch. Spt. 364 kann im Anfang des Trimeters θείνει stehen, Wellauer θένει. – In Prosa kommt das Wort erst sehr spät vor.