ή, όν :
      1 étonnant, merveilleux, extraordinaire, HH. Cer. 10 ; HDT. 1, 1, etc. ; ATT. ; οὐδὲν τούτων θαυμαστὸν ἐμοί, SOPH. Ph. 191, rien de tout cela ne m’étonne ; θαυμαστὰ δρᾶν, PLAT. Conv. 151 a, faire des choses étonnantes ; θαυμαστὸν ποιεῖς ὅτι, XÉN. Mem. 2, 7, 43, tu fais une chose étonnante en ce que ; θαυμαστὸς τὸ κάλλος, PLAT. Phæd. 110 c, merveilleux de beauté ; ou θαυμαστός τινος, PLUT. Popl. 14, Per. 39 ; ou τινι, PLUT. Cæs. 6. ; ou πρός τι, PLUT. M. 980 d, merveilleux en qqe ch. ; θαυμαστὸν εἰ, XÉN. Conv. 4, 3, il est étonnant que ; οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ, PLAT. Rsp. 390 a, il n’y a rien d’étonnant à ce que ; θαυμαστὸν ὅσον, PLAT. Theæt. 150 d ; θαυμαστὸν ὡς, SOPH. fr. 963, EUR. I.A. 943 ; avec un plur. θαυμαστὰ ὅσα, PLAT. Hipp. ma. 282 c ; ou θαυμαστὸν ἡλίκον, DÉM. 738, 20, (lat. mirum quantum) étonnamment, merveilleusement ;
      2 admirable, excellent, en parl. de pers. et de ch. PD. P. 3, 126, etc. ; SOPH. O.C. 1664 ; ironiq. ESCHL. Pers. 212 ; particul. dans le dialogue : ὦ θαυμαστέ, PLAT. Pol. 265 a, admirable ami ; cf. XÉN. An. 7, 7, 10, p. suite, honoré, EUR. Hipp. 106 ;
      3 en mauv. part, θαυμαστὰ καὶ γελοῖα, PLAT. Theæt. 145 b, choses étranges et risibles.

• Cp. -ότερος, PLAT. Theæt. 142 b, Parm. 135 b, etc. • Sup. -ότατος, XÉN. l. c. ; PLAT. Conv. 220 a. Ion. θωυμαστός, HDT. l. c. et θωμαστός, HDT. 9, 122.

Étym. θαυμάζω, cf. θαύματος.

Ion. θωμαστός, ή, όν, wonderful, marvellous, first in neut. as Adv., θαυμαστὸν γανόωντα h.Cer. 10; ἔργα μεγάλα καὶ θ. Hdt. 1 Prooem. ; θ. καρπός Id. 9.122; θ. λόχος γυναικῶν, of the Furies, A. Eu. 46; οὐδὲν τούτων θαυμαστὸν ἐμοί S. Ph. 191, etc. ; ὃ πάντων θαυμαστότατον Pl. Smp. 220a; θ. πλέγμα, Medic., the rete mirabile, Gal. 5.196; c. acc., θαυμαστὴ τὸ κάλλος Pl. Phd. 110c; πᾶσαν ἀρετήν Id. Lg. 945e; c. gen., τῆς εὐσταθείας Plu. Publ. 14; τῆς ἐπιεικείας Id. Per. 39; c. dat., πλήθει Id. Caes. 6; πλέοσι ἐσόμεθα θωμαστότεροι Hdt. 9.122; πρός τι Plu. 2.980d; folld. by an interrog., εἰ, etc., θαυμαστὸν ὅσον…, Lat. mirum quantum, Pl. Tht. 150d, etc. ; θαυμαστὸν ἡλίκον D. 24.122; θαυμαστά γ΄, εἰ… X. Smp. 4.3; οὐδὲν θ., εἰ…, Pl. Phdr. 279a, R. 390a; οὐ δὴ θ., εἰ… D. 2.23. Adv. -τῶς Pl. Lg. 633b; θαυμαστῶς ὡς σφόδρα Id. R. 331a; neut. pl. as Adv., Id. Smp. 192b; θαυμαστὰ ὡς S. Fr. 960, E. IA 943.
admirable, excellent, πατήρ, υἱός, ὄλβος, Pi. P. 3.71, 4.241, N. 9.45; ἁνὴρ γὰρ οὐ στενακτὸς…, ἀλλ’ εἴ τις βροτῶν θ. S. OC 1665; iron., πράξας μὲν εὖ θ. ἂν γένοιτ’ ἀνήρ A. Pers. 212; strange, absurd, θ. καὶ γελοῖα Pl. Tht. 154b; θαυμαστὰ δρῶντες ib. 151a; θαυμαστὰ ἐργάζεται behaves in an extraordinary way, Id. Smp. 213d, cf. θαυμάσιος III; θαυμαστὸν ποιεῖς, ὅς… X. Mem. 2.7.13; ὦ θαυμαστέ Pl. Plt. 265a; ὦ θαυμαστότατοι X. An. 7.7.10.
to be worshipped, οὐδείς μ’ ἀρέσκει νυκτὶ θαυμαστὸς θεῶν E. Hipp. 106.

(vgl. θαυμάσιος), bewundert, wunderbar, bewundernswert ; H.h. Cer. 10 ; oft bei Pind., πατήρ, υἱός, στρατός, ὄλβος, P. 3.71, 4.241, 2.47, N. 9.45 ; oft in Prosa, ἔργα μεγάλα καὶ θαυμαστά Her. 1.1, ἀνὴρ θ. καὶ δεινός Plat. Rep. X.596c ; auch ὦ θαυμαστέ, wie ὦ θαυμάσιε, Polit. 265a ; θαυμαστὸς τῆς εὐσταθείας, wegen, Plut. Popl. 14 ; – οὐδὲν θαυμαστόν ἐστι, es ist nicht zu verwundern, Dem. 11.19 ; ὃ πάντων θαυμαστότατον ἀκοῦσαι, ὅτι Plat. Symp. 220a ; θαυμαστὸν ποιεῖς, ὅς Xen. Mem. 2.7.13 ; θαυμαστὸν ὅσον, Wunder wieviel, mirum quantum, Plat. Theaet. 150d ; θαυμαστὸν ἡλίκον Dem. 24.122 ; – mit folgdm εἰ, Xen. Symp. 4.3.
• Adv. θαυμαστῶς, z.B. θαυμαστῶς ὡς σφόδρα Plat. Rep. I.331a.

θαυμαστός, -ή, -όν
(< θαυμάζω), [in LXX for פָּלָא and cogn. forms (Psa.118:22-23 119:129, Isa.25:1, al.), יָרֵא ni. (Exo.15:11, Psa.65:5, al.), אַדִּיר (Psa.8:1, 9 93:4), etc. ;]
wonderful, marvellous: Mat.21:42 (LXX) Mrk.12:11, Jhn.9:30, 1Pe.2:9, Rev.15:1, 3.†
(AS)