'α ou ος, ον [ᾰσ]
      1 admirable, étonnant, merveilleux, HH. Merc. 443 ; HÉS. Th. 584 ; PLAT. Ap. 35 a, etc. ; θαυμάσια, HDT. 2, 35, etc. des choses merveilleuses ; avec un acc. θαυμάσιος τὸ κάλλος, XÉN. An. 2, 3, 9, merveilleux de beauté ; avec un inf. θ. προσιδέσθαι, PD. P. 1, 1, 49, merveilleux à voir ; θαυμάσιον ὅσον, PLAT. Conv. 217 a, ou θαυμάσι' ἡλίκα, DÉM. 348, 28, merveilleusement (lat. mirum quantum) ; souv. dans la conversation : ὦ θαυμάσιε, PLAT. Rsp. 435 c, mon admirable, ami ! ironiq. ὦ θαυμασιώτατε ἄνθρωπε, XÉN. An. 3, 1, 27, très admirable ami ;
      2 en mauv. part, θαυμάσιον καὶ ἄλογον, PLAT. Gorg. 496 a, étrange et absurde,
-ώτερος, PLAT. Euthyd. 299 e, MENEX. 235 b. • Sup. -ώτατος, XÉN. l. c. ; PLAT. Rsp. 364 b ; ESCHN. 75, 17 ; DS. 1, 63.

➳ Fém. -ος, LUC. Im. 19. Épq. fém. θαυμασίη, HÉS. Th. 584. Ion. θωμάσιος, HDT. 2, 35 ; cp. fém. θωμασιωτέρη, HDT. 2, 21.

Étym. θαῦμα.

'

α, ον, Ion. θωμάσιος, rarely ος, ον Luc. Im. 19; (v. θαῦμα): — wonderful, marvellous, ὄσσα h.Merc. 443; χάρις Hes. Th. 584 (nisi neut. pl.); [ὁδὸς] θωμασιωτέρη Hdt. 2.21; θωμάσια wonders, marvels, ib. 35; Sup. -ώτατα Id. 6.47; θαυμάσια ἐργάζεσθαι Pl. Smp. 220a; ἧττον θαυμαστά, καίπερ ὄντα θαυμάσια less admired, though admirable, Plu. 2.974d; c. inf., τέρας θ. προσιδέσθαι Pi. P. 1.26; οὐ θ. [ἐστι] c. inf., Ar. Th. 468; ἔστιν δὲ… τοῦτο… θ., ὅπως… Id. Pl. 340; θ. τοῦ κάλλους marvellous for beauty, X. An. 2.3.9; πρὸς τὴν τόλμαν θαυμασιώτατε Aeschin. 3.152; with interrog., θαυμάσιον ὅσον exceedingly, Pl. Smp. 217a; θαυμάσι’ ἡλίκα D. 19.24; τὸ θαυμασιώτατον what is most wonderful, D.S. 1.63. Adv. -ίως wonderfully, i.e.
exceedingly, Ar. Nu. 1240; freq. with ὡς, θ. ὡς ἄθλιος marvellously wretched, Pl. Grg. 471a; θ. ἂν ὡς ηὐλαβούμην I should be wonderfully cautious, D. 29.1.
disposed to wonder, in Adv., ὧν οὐ θαυμασίως γ’ ἔχουσι Hp. Morb. Sacr. 1.
admirable, excellent, with slight irony, Pl. Phdr. 242a, D. 19.113; freq. ὦ θαυμάσιε Pl. R. 435c, al. ; ὦ θαυμασιώτατε ἄνθρωπε, in scorn, X. An. 3.1.27. θ. καὶ ἄλογον strange and absurd, Pl. Grg. 496a; θαυμάσια… ἐργαζομένους behaving in an extraordinary manner, Id. Ap. 35a.

α, ον, Sp. auch 2 Endgn, wie Luc. imag. 19, bewunderungswürdig, wunderbar, nach Moeris attisch für das hell. θαυμαστός ; Χάρις Hes. Th. 584 ; H.h. Merc. 443 ; τέρας θ. προσιδέσθαι Pind. P. 1.26 ; Ar. Th. 468. Von Her. 2.35 an in Prosa sehr gew.; θαυμασιώτατον ἂν εἴη Isae. 1.28 ; ἐμοὶ θαυμάσιόν τι γέγονεν Plat. Apol. 40a ; oft mit acc., αἱ βάλανοι θαυμάσιαι τὸ κάλλος Xen. An. 2.3.15 ; – θαυμάσιον ὅσον, mirum quantum, Plat. Symp. 217a ; θαυμάσι' ἡλίκα Dem. 19.24 ; ὦ θαυμάσιε Plat. Rep. IV.435c, Phaedr. 260d u. sonst, mit ironischem Anstrich u. tadelnd : wunderbar, seltsam.
• Adv. θαυμασίως, Ar. Nub. 1240, Plat. Phaed. 60b u. öfter.

θαυμάσιος, -α, -ον
(< θαῦμα), [in LXX chiefly for פָּלָא ni. (n. pl. = פָּלָא Jos.3:5 ;]
wonderful; n. pl., wonders: Mat.21:15.†
(AS)