GRC
θανάσιμος
JSON
Bailly
ος, ον [ᾰᾰ]
I qui donne la mort, mortel (accident, malheur, SOPH. Aj. 1033, O.R. 560 ; tunique de Nessus, SOPH. Tr. 758) ; φάρμακα θ. EUR. Ion 616, poisons mortels ; θηρία, POL. 1, 56, 4, reptiles dont le venin est mortel ; θανάσιμα δάκνειν, DS. 1, 87, faire une morsure qui cause la mort ;
II qui concerne la mort, càd. :
1 de mort ; θ. μόρος, EUR. Hec. 1135 ; θ. τύχαι, ESCHL. Ag. 1276, la mort ; γόος θ. ESCHL. Ag. 1445, gémissement de mort ;
2 qui est près de la mort, moribond, mourant, SOPH. Ph. 819 ; PLAT. Rsp. 408 c ;
3 mort, SOPH. Aj. 517, O.R. 959.
I qui donne la mort, mortel (accident, malheur, SOPH. Aj. 1033, O.R. 560 ; tunique de Nessus, SOPH. Tr. 758) ; φάρμακα θ. EUR. Ion 616, poisons mortels ; θηρία, POL. 1, 56, 4, reptiles dont le venin est mortel ; θανάσιμα δάκνειν, DS. 1, 87, faire une morsure qui cause la mort ;
II qui concerne la mort, càd. :
1 de mort ; θ. μόρος, EUR. Hec. 1135 ; θ. τύχαι, ESCHL. Ag. 1276, la mort ; γόος θ. ESCHL. Ag. 1445, gémissement de mort ;
2 qui est près de la mort, moribond, mourant, SOPH. Ph. 819 ; PLAT. Rsp. 408 c ;
3 mort, SOPH. Aj. 517, O.R. 959.
Étym. θάνατος.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ον, (< θάνατος) deadly, fatal, Hp. Aph. 2.1, Pl. R. 610e, etc. ; τύχαι A. Ag. 1276; πέσημα S. Aj. 1033; χείρωμα Id. OT 560; πέπλος Id. Tr. 758; φάρμακα E. Ion 616, Ph. Bel. 103.31, cf. Metrod. 53, etc. ; θηρία θ., of poisonous reptiles, Plb. 1.56.4; θανάσιμα, τά, poisons, Ev. Marc. 16.18, Dsc. 4.108, Gal. 14.154. Adv. -μως, τύπτειν to strike with deadly blow, Antipho 4.3.4; neut. pl. as Adv., ἀσπίδες μα δάκνουσαι D.S. 1.87.
belonging to death, θ. αἷμα the life-blood, A. Ag. 1019 (lyr.); μέλψασα θ. γόον having sung her death-song, ib. 1445; θ. ἐκπνοαί E. Hipp. 1438. of persons, near death, S. Ph. 819; θ. ἤδη ὄντα Pl. R. 408b; liable to the death-penalty, Abh.Berl.Akad. 1925 (5).21 (Cyrene).
dead, S. Aj. 517; θ. βεβηκότα Id. OT 959.
belonging to death, θ. αἷμα the life-blood, A. Ag. 1019 (lyr.); μέλψασα θ. γόον having sung her death-song, ib. 1445; θ. ἐκπνοαί E. Hipp. 1438. of persons, near death, S. Ph. 819; θ. ἤδη ὄντα Pl. R. 408b; liable to the death-penalty, Abh.Berl.Akad. 1925 (5).21 (Cyrene).
dead, S. Aj. 517; θ. βεβηκότα Id. OT 959.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ον, tödlich, todbringend, τύχαι Aesch. Ag. 1249 ; θανάσιμον ἀνδρὸς αἷμα, das Blut des sterbenden Mannes, 1019 ; θανάσιμος γόος, Trauer um den Tod, oder Sterbelied, 1419 ; φάρμακα Eur. Ion 616 ; ὄλωλε θανασίμῳ πεσήματι Soph. Aj. 1012, durch den Sturz ins Schwert ; πέπλον, das vergiftete, Tr. 755 ; βλάβη Plat. Legg. XI.933d ; νόσημα Rep. III.406b ; ἀδικία X.610c ; ἤδη θανάσιμος, er ist dem Sterben, dem Tode nahe, ibd. III.408c ; so Soph. ὦ γαῖα δέξαι θανάσιμόν μ' ὅπως ἔχω Phil. 808 ; ᾍδου θανασίμους οἰκήτορας Aj. 513, wie Eur. Hec. 1033 θανάσιμον πρὸς ᾍδαν ; – θηρία, giftige, todbringende, Pol. 1.56.4 u. Sp.
• Adv. θανασίμως τύπτειν, tödlich, Antiph. 4 γ 4, wie θανάσιμα δάκνειν DS. 1.87.
• Adv. θανασίμως τύπτειν, tödlich, Antiph. 4 γ 4, wie θανάσιμα δάκνειν DS. 1.87.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
TBESG
θανάσιμος, -ον
(< θάνατος),
deadly: Mrk.16:18.†
(AS)
(< θάνατος),
deadly: Mrk.16:18.†
(AS)
Translators Brief lexicon of Extended Strongs for Greek based on Abbot-Smith, A Manual Greek Lexicon of the New Testament (1922) (=AS), with corrections and adapted by Tyndale Scholars
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
