[ᾰ] (seul. prés. et ao. itér.) :
      1 intr. fleurir, OD. 23, 191 ; A.RH. 2, 843 ; POÈT. (PLUT. M. 116) ; fig. en parl. de pers. OD. 6, 63 ; ANTH. 11, 374 ; en parl. de porcs engraissés, IL. 9, 467 ; 23, 32 ;
      2 tr. faire pousser, faire croître : ποίην, THCR. Idyl. 25, 16, l’herbe.

➳ Prés. ind. 3 sg. θαλέθει, A.RH. 2, 843 ; 3 pl. θαλέθουσι, THCR. Idyl. 25, 16 ; dor. θαλέθοισι, IBYC. 1, 6 ; part. pl. nom. θαλέθοντες, IL. 9, 467 ; 23, 32 ; impf. itér. 2 sg. θαλέθεσκες, ANTH. 11, 374 ; 3 sg. θαλέθεσκε, MOSCH. 2, 67 (var. θαλέεσκε, v. θαλέω²).

Étym. θάλλω.

poet. for θάλλω (cf. θαλέω), bloom, thrive, used by Hom. only in part., θάμνος ἐλαίης… θαλέθων Od. 23.191, cf. Ibyc. 1.6, A.R. 2.843; βίου θαλέθοντος Emp. 20.3; of men, ἠΐθεοι θαλέθοντες Od. 6.63; θαλέθοντα τόκον IG 14.1363; θαλέθεσκες ἐν εἴαρι AP 11.374 (Maced.); αἰεὶ θαλέθοντι βίῳ Lyr.Adesp. 98 (= Trag.Adesp. 373); σύες θαλέθοντες ἀλοιφῇ swelling, wantoning in fat, Il. 9.467, cf. 23.32; c. acc., ποίην λειμῶνες θαλέθουσιν Theoc. 25.16.

(= θάλλω), Hom. nur part., Od. 23.191, vom Oelbaum, grünend u. blühend, 6.63 ἠΐθεοι θαλέθοντες, in der Blüte des Alters stehend, σύες θαλέθοντες ἀλοιφῇ, von Fett strotzend, Il. 9.467, 23.32 ; θαλέθουσι Ibyc. 1 ; ὡς ῥόδον θαλέθεσκες Maced. 16 (XI.374). Bei Theocr. 25.16 transit., ποίην λειμῶνες θαλέθουσι, bringen hervor.