θακέω-ῶ [ᾱ] (seul. prés. et impf.) :
      1 être assis, ESCHL. Pr. 313 ; SOPH. Aj. 325 ; particul. être assis au pied des autels, abs. SOPH. O.R. 20 ; EUR. Her. 239 ; avec un acc. θ. παγκρατεῖς ἕδρας, ESCHL. Pr. 389, sur un trône tout-puissant ;
      2 p. suite, séjourner, demeurer, SOPH. O.C. 340.

Étym. θᾶκος.

Ion. and Dor. θωκέω, impf. ἐθάκει Cratin. 239; Dor. fut. θωκησῶ Epich. 99.1: — sit, ἐν θρόνῳ θωκέων Hdt. 2.173; θωκεῖτε Sophr. 60; ἀνωτέρω θακῶν… Ζεύς A. Pr. 315; ἥσυχος θακεῖ S. Aj. 325 ; κόραι θάκουν (impf.)… ᾔνουν τε (Herm. θάκους… ᾔνουν, om. τε) E. Hec. 1153; c. acc. cogn., θακοῦντι παγκρατεῖς ἕδρας sitting on imperial throne, A. Pr. 391; of suppliants, S. OT 20, Aj. 1173; βώμιος θακεῖς E. Heracl. 239.

[ᾱ], sitzen, nur praes. u. impf. (s. θᾶκος, θακεύω u. θωκέω); θακοῦντι παγκρατεῖς ἕδρας, auf dem Herrscherthrone sitzen, Aesch. Prom. 389 ; so auch τάχ' ἄν σου καὶ μακρὰν ἀνωτέρω θακῶν κλύοι Ζεύς, noch viel höher thronend, 313 ; ἐν μέσοις βοτοῖς θακεῖ Soph. Aj. 318 ; ἀγοραῖσι O.R. 20 ; von dem, der sich als Schutzflehender an den Altar setzt, προστρόπαιος, Aj. 1152 ; vgl. ἐφ' οὗ σὺ βώμιος θακεῖς Eur. Heracl. 240 ; impf., Hec. 1153.