'θινός (ὁ ou ἡ) [ῑν]
   I tas, monceau, amas (d’ossements) OD. 12, 45 ; (de cadavres) ESCHL. Pers. 818 ; fig. θῖνες πημάτων, LYC. 812, des monceaux de douleurs ;
   II particul. amas de sable, d’ord. :
      1 sable sur le bord de la mer, dune, touj. à un cas oblique : παρὰ θῖνα θαλάσσης, IL. 1, 34 ; ἐπὶ θῖνα θαλάσσης, OD. 6, 236 ; etc. ; ἐπὶ θινὶ θαλάσσης, IL. 4, 248 ; παρὰ θῖν' ἁλός, IL. 1, 316 ; θῖν' ἐφ' ἁλός, IL. 1, 350 ; ou simpl. ἐπὶ θινί, OD. 7, 290 ; παρὰ θῖνα, OD. 9, 46 ; ἐν θινί, IL. 23, 693, sur le sable au bord de la mer ;
      2 sable à la surface de la mer, banc de sable, ARSTT. H.A. 8, 13 ; 9, 35 ; POL. 4, 41, 6 ;
      3 sable au fond de la mer, d’où vase, limon, SOPH. Ant. 591 ; fig. μου τὸν θῖνα ταράττεις, AR. Vesp. 696, tu me troubles jusqu’au fond de moi-même ;
      4 sable d’un désert, tourbillons de sable, monticule de sable, HDT. 3, 46 ; PLUT. Fab. 6 ; d’où au pl. steppes, A.RH. 4, 1384 ; PLUT. Artax. 18 ; p. ext. colline, CALL. fr. 126.

➳ ὁ θίς, IL. 23, 693 ; OD. 12, 45 ; AR. Vesp. 694 ; ARSTT. H.A. 5, 16, 4 ; POL. 4, 41, 6 ; ἡ θίς, SOPH. Ant. 591, Ph. 1124 ; CALL. fr. 126 ; DH. 3, 44 ; PLUT. ll. cc.

Étym. cf. θείνω ; sel. d’autres, cf. sscr. dhanus, banc de sable.

'

θινός ; ὁ Il. 23.693, Od. 12.45, Ar. V. 696, Phld. (v. infr.); ἡ S. Ant. 591, Ph. 1124, Arist. HA 548b6, Call. Fr. 126, D.H. 3.44: — heap, πολὺς ὀστεόφιν θίς Od. 12.45; θῖνες νεκρῶν A. Pers. 818; metaph, θὶς πημάτων Lyc. 812; esp. of sand-banks, θῖνες ψάμμου Hdt. 3.26; ἄμμου, γῆς, Plu. Fab. 6, Art. 18; τοὺς ἐν ἄμμῳ θῖνας Phld. Piet. 20; ἐν ταῖς θ. Arist. HA 548b6, cf. 537a25; θῖνας καὶ ψάμμους Porph. Abst. 4.21; of the sandy deserts of Libya, A.R. 4.1384; Νασαμώνων αὔλια καὶ δολιχὰς θ. Call. Fr. 126. usu. in Hom., etc., beach, shore, freq. in oblique cases, παρὰ θῖνα… θαλάσσης Il. 1.34, cf. Od. 6.236, etc. ; παρὰ θῖν’ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο Il. 1.316, cf. 350, etc. ; alone, ἐπὶ θινί Od. 7.290; παρὰ θῖνα 9.46; later θῖν’ ἁλός Ar. V. 1521 (parod.); πόντου S. Ph. 1124 (lyr.); θαλάσσας E. Andr. 109 (eleg.); θαλαττία D.H. 3.44.
sand-bank, bar at the mouth of a river, Plb. 4.41.6; pl., banks of a stream, D.S. 1.30.
sand or mud at the bottom of the sea, οἶδμα… κυλίνδει βυσσόθεν κελαινὰν θῖνα S. Ant. 591; metaph, ὥς μου τὸν θῖνα ταράττεις, i.e. trouble the very bottom of my heart, Ar. V. 696, v. Sch.
shore-weed, θίν’ ἐν φυκιόεντι Il. 23.693, cf. Arist. HA 598a5; θινὸς ὄζειν ib. 620a15. ἄκρης [πόλιος] θίς the temple that crowns the Acropolis, dub. in Call. Fr. anon. 332.

θῑνός, ὁ, nach den Gramm. auch θίν, der Hause ; πολὺς ὀστεόφιν θίς Od. 12.45 ; bes. die Sandhügel am Meeresufer, die Dünen ; übh. sandiges Gestade ; gew. mit einem Zusatz, παρὰ θῖνα θαλάσσης Il. 1.34, παρὰ θῖν' ἁλός 11.621 ; ohne Zusatz Od. 7.290, 9.46 ; θίν' ἐν φυκιόεντι Il. 23.693 ; θινὸς ἐμβολὰς ἁλός Aesch. frg. 334 ; θῖνες νεκρῶν, Haufen, Pers. 804 ; πολιᾶς πόντου θινὸς ἐφήμενος, sitzend auf des Meeres Strand, Soph. Phil. 1109 ; Meeressand, Ant. 586, worauf sich Hesych. Erkl. τὸ κάτω βάθος τῆς θαλάσσης bezieht ; vgl. übertr. Ar. Vesp. 696 ὥς μου τὸν θῖνα ταράττεις, wie wühlst du mir den Grund des Herzens auf ; τῆς ψάμμου θῖνες Her. 3.26, wie Sp., z.B. Plut. Fab. 6 ; von eigentlichen Dünen, Pol. 4.41.6 ; vgl. Arist. H.A. 8.13, 9.35, Meeresschlamm u. Sandbänke im Meere. Bei Callim. u. A. auch fem., θὶς ἀκταία Bian. 2 (IX.227). Die Ableitung von θείνω (vgl. EM.) ist unwahrscheinlich, näher liegt τίθημι.

1. a heap , (Odyssey by Homer):—;in plural sand-heaps, sand-bank , (Herdotus Historicus), etc.
2. the beach, shore , παρὰ θῖνα θαλάσσης (Iliad by Homer); παρὰ θῖν᾽ ἁλός (Iliad by Homer); so, ἐπὶ θινί (Odyssey by Homer)
3. sand or mud at the bottom of the sea, οἶδμα κυλίνδει βυσσόθεν θῖνα (Sophocles Tragicus); metaphorically, τὸν θῖνά μου ταράττεις you trouble the very bottom of my heart, (Aristophanes Comicus) (ML)