ης (ἡ) :
      1 boîte, coffre, caisse où l’on dépose qqe ch. (de l’argent, des trésors, etc.) HDT. 3, 130 ; 7, 83 ; XÉN. Œc. 8, 17 ; PLUT. Luc. 32 ;
      2 cercueil, d’où tombeau, HDT. 1, 187 ; ESCHL. Pers. 405 ; THC. 1, 8 ; 3, 104 ; XÉN. Cyr. 7, 3, 5 ; SOPH. O.C. 1763, etc.

Étym. R. indo-europ. *d^heh₁-, poser, faire.

ἡ, (< τίθημι) case, chest, χρυσοῦ θ. a money-chest, Hdt. 3.130, 9.83, E. Hec. 1147, cf. X. Oec. 8.17, etc.
grave, tomb, A. Pers. 405, S. OC 1763 (anap.); νεκρῶν θήκας ἀνοίγειν Hdt. 1.187, cf. 67, al. ; αἱ θ. τῶν τεθνεώτων Th. 1.8, 3.104; εἰς ἀναισχύντους θ. ἐτράποντο modes of burial, Id. 2.52, cf. Pl. R. 427b; θήκην ὀρύττειν X. Cyr. 7.3.5. ξίφους θ. sword-sheath, Poll. 10.144; τόξου bow-case, EM 333.41.

ἡ (τίθημι), Ort od. Behältnis, worin Etwas niedergelegt u. aufbewahrt wird, χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ ἄλλων χρημάτων, Her. 7.83, 3.130, Kisten mit Gold ; vgl. Eur. Hec. 1147 ; χρημάτων Plut. Lucull. 32. Bei Poll. 10.144, 153 auch αὐλῶν, ξίφους, Scheide. Bes. seit Her. 1.67, 2.148 bei den Attikern der feierliche Ausdruck für Sarg oder Gruft, προγόνων, Aesch. Pers. 402 u. öfter ; Soph. El. 884, O.C. 1760 ; in Prosa, τῶν τεθνεώτων Thuc. 3.104 ; Plat. Legg. XII.938d ; ὀρύττειν θήκην Xen. Cyr. 7.3.5.

Θήκη, -ης, ἡ
(< τίθημι), [in LXX: Exo.25:27 (בַּיִת), Isa.6:13 3:26 * ;]
a receptacle, chest, case: of the sheath of a sword, Jhn.18:11.†
(AS)