I (inus. en prose à l’act.) :
      1 échauffer, brûler, A.RH. 4, 1312 ;
      2 fomenter, tenir chaud, NIC. Th. 687 ;
   II Pass.-moy. θέρομαι (f. θέρσομαι, ao.2 ἐθέρην, d’où sbj. θερέω ; en prose, us. seul. au prés. et à l’impf.) :
      1 au sens moy. se chauffer, OD. 19, 64 ; PLAT. Phil. 46 c ; πυρός, OD. 17, 23, au feu ; πρὸς τὴν εἵλην, LUC. Lex. 2, au soleil ; θέρου, AR. Pl. 953, chauffe-toi ;
      2 au sens pass. être échauffé, brûlé : πυρός, IL. 6, 331, par le feu ; fig. πυρί, CALL. Ep. 26, par le feu de l’amour.

➳ Act. seul. prés. NIC. l. c. ; et impf. poét. θέρον, A.RH. l. c. Pass. seul. prés. impf. et ao.2 ἐθέρην ; part. prés. épq. θερειόμενος, NIC. Al. 567 ; ao.2 sbj. épq. θερέω, OD. 17, 23. Moy. f. θέρσομαι, OD. 19, 507.

Étym. R. indo-europ. *g^wher-, chaud ; cf. θέρος.

heat, make hot, θέρον αὐγαὶ ἠελίου Λιβύην A.R. 4.1312; θέρων ἕλκος, = θεραπεύων, Nic. Th. 687; — elsewh. only in Pass. θέρομαι, fut. Med. θέρσομαι Od. 19.507; aor.2 ἐθέρην (in Ep. subj. θερέω 17.23); poet. and later Prose, become hot or warm, νήησαν ξύλα πολλά, φόως ἔμεν ἠδὲ θέρεσθαι 19.64, cf. 507; ἐπεί κε πυρὸς θερέω at the fire, 17.23; θέρου warm your self, Ar. Pl. 953; ὁπόταν… τις… ποτὲ ῥιγῶν θέρηται Pl. Phlb. 46c; εἶδον [Ἡράκλειτον] θερόμενον πρὸς τῷ ἰπνῷ Arist. PA 645a19; impf. ἐθέροντο Philostr. VA 2.18, Alciphr. 1.23; θέρεσθαι πρὸς τὴν εἵλην Luc. Lex. 2; metaph, θέρεσθαι πυρί, of love, Call. Epigr. 27, cf. APl. 4.167 (Antip.Sid.). of things, become warm, τὰ ψυχρὰ θέρεται Heraclit. 126, cf. Archel. ap. Plu. 2.954f; μὴ… ἄστυ πυρὸς δηΐοιο θέρηται be burnt by fire, Il. 6.331, cf. 11.667; melt, ἁπέτρα θρυπτομένα θέρεται AP 12.61. (g^uher-, cf. θερμός, Lat. formus and prob. Engl. warm.)

fut. θέρσω, wärmen, erwärmen, erst Sp., wie ὀξύταται θέρον αὐγαὶ ἠελίου Ap.Rh. 4.1312 ; auch ἕλκος, Nic. Th. 687. – Gew. med. θέρομαι, θέρσομαι, aor. aus dem pass., ἐθέρην, conj. θερέω, sich erwärmen, warm, heiß werden, αὐτίκ' ἐπεί κε πυρὸς θερέω, ἀλέη τε γένηται Od. 17.23, am Feuer, vgl. 19.64 ; θερσόμενος ib. 507 ; aber passivisch πυρὸς δηΐοιο θέρεσθαι, vom verzehrenden Feuer verbrannt werden, Il. 6.331, 11.667 ; θέρου Ar. Plut. 953 ; öfter bei sp.D., ἁ πέτρα θέρεται Ep.adesp. 22 (XII.61), δισσῷ πυρὶ πάντα θέροιτο Antip.Sid. 31 (Plan., 167); von der Liebe, ἀρσενικῷ θέρεται πυρί Callim. 9 (V.6). Einzeln auch in Prosa, ὁπόταν ῥιγῶν θέρηται καὶ θερμαινόμενος ἐνίοτε ψύχηται Plat. Phil. 46c ; Plut.