(seul. prés. et impf.) être assis, avec l’acc. : θρόνον, SOPH. O.R. 161 ; τρίποδα, EUR. Ion 91, sur un trône, sur un trépied ; avec ἐπί et le dat. EUR. Hec. 36 ; avec πρός, ἐν et le dat. ; πρός, ἀμφί, ἐπί et l’acc. ATT. θάσσ. δυστήνους ἕδρας, EUR. H.f. 1214, être assis dans l’attitude d’un infortuné.

Étym. θᾶκος.

Ep. θαάσσω, sit, sit idle, στρατὸς δὲ θάσσει E. Supp. 391; ἥσυχος θ. Id. Ba. 622 (troch.); ἀμφὶ βωμόν Id. Rh. 509; ἐπ’ ἀκταῖς Id. Hec. 36; τρίποδι ἐν χρυσέῳ Id. IT 1253 (lyr.); πρὸς βάθροις Id. HF 715; c. acc. sedis, θάσσειν θρόνον S. OT 161 (lyr.); θ. τρίποδα E. Ion 91 (anap.); θ. δάπεδον Id. Andr. 117 (lyr.); c. acc. cogn., θ. δυστήνους ἕδρας to sit in wretched posture, Id. HF 1214, cf. Ar. Th. 889. (θάσσω contr. fr. θαάσσω (θαϜακψω, cf. θάβακος); v. θᾶκος, θοάζω.)

[ᾱ], sitzen, ruhen, vgl. oben das ep. θαάσσω ; στρατὸς θάσσει Eur. Suppl. 408 ; ἐν τρίποδι I.T. 1253 ; – c. acc., ἃ κυκλόεντ' ἀγορᾶς θρόνον εὐκλέα θάσσει, sitzt auf dem ruhmvollen Throne, Soph. O.R. 161 ; τρίποδα Eur. Ion 91 ; ἄκραν Or. 861 ; ἕδρας Ar. Th. 889.