(f. θάψω, ao. ἔθαψα, pf. inus. ; pass. f.2 ταφήσομαι, ao.1 ἐθάφθην, ao.2 ἐτάφην, pf. τέθαμμαι, f. antér. τεθάψομαι) :
   I rendre les honneurs funèbres à, acc. IL. 21, 323 ; OD. 12, 12, etc. ; HÉS. Sc. 472 ; HDT. 2, 41 ; THC. 8, 84 ; ESCHL. Sept. 1008, etc. ;
   II particul. :
      1 enterrer, OD. 11, 52 ;
      2 mettre un corps sur le bûcher : πυρὶ θ. PLUT. M. 286 e, brûler un corps.

➳ ao.1 pass. ion. et rare ἐθάφθην, SIM. fr. 168 Bgk ; HDT. 2, 81 ; 3, 55 ; 7, 228. Dans les inscr. att. seul. inf. ao.2 pass. ταφῆναι (non θαφθῆναι) v. Meisterh. p. 150, 71. Pf. 3 pl. ion. τεθάφαται, HDT. 6, 103.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *d^hemb^h-, creuser, ensevelir ; cf. τάφος.

fut. θάψω Is. 8.21; — Pass., fut. ταφήσομαι E. Alc. 632, Lys. 13.45, also τεθάψομαι S. Aj. 577, 1141, E. IT 1464; aor.1 ἐθάφθην Simon. 167 (cj.), Hdt. 2.81, 7.228; more freq. aor.2 ἐτάφην [α] Id. 3.10, 55, and alwaysin Att., as Ar. Pl. 556; part. ἐνθαφείς CIG 2839 (Aphrodisias); pf. τέθαμμαι, Ion. 3 pl. τετάφαται v.l. τεθάφαται Hdt. 6.103; imper. τεθάφθω Luc. DMar. 9.1; inf. τεθάφθαι A. Ch. 366 (lyr., prob. l.), Lycurg. 113; plpf. Pass. ἐτέθαπτο Od. 11.52, Hdt. 1.113: — honour with funeral rites, ὅτε μιν θάπτωσιν Ἀχαιοί Il. 21.323, cf. Hes. Sc. 472; esp. by burial, οὐ γάρ πω ἐτέθαπτο ὑπὸ χθονός Od. 11.52 (but freq. used later with ref. to cremation, D.S. 3.55, App. Hann. 35, Philostr. Her. 10.11, etc. ; πυρὶ θάπτειν Plu. 2.286f, Philostr. VS 2.20.3); θάπτειν… γῆς φίλαις κατασκαφαῖς A. Th. 1013, cf. E. Supp. 545 (Pass.); θ. ἐς χῶρον Hdt. 2.41; οὗ ἐβούλοντο Th. 8.84; θ. ἐξ οἰκίας to carry out to burial from a house, Is. 8.21; καταλείψει μηδὲ ταφῆναι not even his burial expenses, Ar. Pl. 556; τῷ δ’ εἶναι μηδὲ ταφῆναι Id. Ec. 592.

perf. τέταφα u. aor. pass. ἐτάφην, ταφήσει, Eur. Troad. 448 ; auch ἐθάφθην, Her. 2.81, 7.228 ; perf. τέθαμμαι, Plat. Crat. 400c ; τεθάφθω, Luc. D. mar. 9.1;
einen Leichnam bestatten, Hom. u. Folgde ; den Leichnam verbrennen, Od. 12.12, 24.417, Il. 21.323 ; dah. auch πυρὶ θάπτειν, Jacobs AP p. 445 ; die in Aschenkrügen gesammelten Gebeine beisetzen, beerdigen, begraben, Od. 11.52 ; Hes. Sc. 472 ; den Leichnam selbst beerdigen, u. dies ist der gewöhnl. Gebrauch, Ἐτεοκλέα θάπτειν ἔδοξε γῆς φίλαις κατασκαφαῖς, Aesch. Spt. 999 u. öfter ; παρὰ Σκαμάνδρου πόρον τέθαψαι Ch. 361 ; ταφείς Spt. 1012 ; Soph. öfter, auch τεθάψεται, Aj. 577, 1141 ; τεθάφαται, sie sind beerdigt worden, Her. 6.103, auch τετάφαται geschr.; Thuc. u. Folgde überall.

θάπτω
[in LXX chiefly for קָבַר ;]
to bury: with accusative, Mat.8:21-22 14:12, Luk.9:59-60, Act.5:6, 9-10; pass., Luk.16:22, Act.2:29, 1Co.15:4.†
(AS)