εος-ους (τὸ) effroi, étonnement, stupeur, d’où particul. admiration, IL. 4, 79 ; OD. 3, 372 ; PLAT. Phædr. 254 c, etc. ; avec un gén. THC. 6, 31 ; PLUT. Cæs. 32, etc.

➳ Gén. ép. θάμϐευς, OD. 24, 394.

Étym. pré-grec.

ου (ὁ) c. θάμϐος SIM. fr. 238 ; SPT. Eccl. 12:5, etc.

εος, τό, also ὁ Simon. 237, LXX Ec. 12.5 (pl.); (< τέθηπα): — amazement, θ. δ’ ἔχεν εἰσορόωντας Il. 4.79; θ. δ’ ἕλε πάντας ἰδόντας Od. 3.372; θάμβει δυσφόρῳ τερπνῷ τε μιχθείς Pi. N. 1.55; θάμβει ἐκπλαγέντες E. Rh. 291, cf. Ar. Av. 781 (lyr.), Th. 6.31, Pl. Phdr. 254c; pl., Onos. 41.2. in objective sense, θάμβοι terrors in the way, LXX l.c. ; object of wonder, Epigr.Gr. 1068 (Gerasa).

τό, auch ὁ, Simonds. bei Schol. Il. 4.79 (vgl. τάφος, τέθηπα), Staunen, Erstaunen, Verwunderung, Entsetzen ; θάμβος δ' ἔχεν εἰσορόωντας Il. 4.79 ; θάμβος δ' ἕλε πάντας ἰδόντας Od. 5.372 ; Ar. Av. 781 ; δύσφορον Pind. N. 1.55 ; θάμβει ἐκπλαγέντες Eur. Rhes. 291, vgl. Hec. 180 ; in Prosa, ὁ στόλος οὐχ ἧσσον τόλμης τε θάμβει, Staunen über das Wagnis, καὶ ὄψεως λαμπρότητι περιβόητος ἐγένετο Thuc. 6.31 ; ὑπ' αἰσχύνης τε καὶ θάμβους Plat. Phaedr. 254c ; geradezu Furcht, δεισιδαιμονία θάμβος ἐργάζεται Plut. Pericl. 6.

θάμβος, -ους, τό
[in LXX for פַּחַד, etc. ;]
amazement: Luk.4:36 5:9, Act.3:10.†
(AS)