εος-ους (τὸ) chaleur du soleil, de l’été, p. opp. à ψῦχος ou à ῥῖγος, HPC. Aph. 1246 ; à χειμών, ESCHL. Ag. 565, 969 ; à κρύος, PLAT. Ax. 366 d ; au pl. ESCHL. Sept. 431, 446 ; p. opp. à ψύχη, XÉN. Cyr. 1, 2, 10, etc. ; à ῥίγη, XÉN. Œc. 7, 23 ; fig. ANTH. 6, 207.

Étym. pré-grec, v. θάλπω.

εος, τό, warmth, heat, esp.
summer-heat, opp. χειμών, A. Ag. 565, 969; ἐν μεσημβρίας θ. Id. Supp. 747; θ. θεοῦ the sun΄s heat, S. Tr. 145, etc. ; μεσημβρινοῖσι θάλπεσιν A. Th. 431, 446; in Prose, θάλπος, opp. ψῦχος, Hp. Aph. 3.4; pl., ῥίγη καὶ θάλπη, ψύχη καὶ θ., X. Oec. 7.23, Cyr. 1.2.10. metaph, sting, smart, [τοξευμάτων] S. Ant. 1086; of love, AP 6.207 (Arch.).

τό, Wärme, Hitze ; μεσημβρινοῖσι θάλπεσιν τοῖς ἡλίου, die Mittagsglut, Aesch. Spt. 428 ; Ggstz χειμών, Ag. 551 ; θάλπος ἐν χειμῶνι σημαίνεις μολών 943 ; οὐ θάλπος θεοῦ οὐδ' ὄμβρος Soph. Trach. 144 ; πρὸς θάλπος ἡλίου Eur. Cycl. 540 ; μεσημερινόν Ar. Av. 1096 ; θάλπος ἄκαιρον ἢ κρύος Plat. Ax. 366d ; der plur. ist in Prosa sehr gew.; Ggstz ψύχη – θάλπη Xen. Cyr. 1.2.11, ῥίγη καὶ θάλπη Oec. 7.23 ; Sp. Uebertr., τῶν (τοξευμάτων) σὺ θάλπος οὐχ ὑπὲξ ἐκδραμεῖ, der brennende Schmerz, den meine Worte dir verursachten, Soph. Ant. 1073 ; sp.D. bes. von Liebesglut, Ep.adesp. 3 (XII.11); μαλερόν Archi. 5 (VI.207).