'(impf. ἔθαλλον, f. inus., ao.2 poét. θάλον, pf. au sens d’un prés. τέθηλα ; pl.q.pf. au sens d’un impf. ἐτεθήλειν) :
   I intr. fleurir, verdoyer :
      1 en parl. de plantes, d’arbres, etc. HÉS. O. 174 ; SOPH. O.C. 681, etc. ; avec un dat. se couvrir de fleurs, de feuilles ou de fruits : φύλλοισι τεθηλώς, OD. 12, 103, couvert de feuilles ; τεθήλει δὲ σταφυλῇσιν, OD. 5, 69 (la vigne) était couverte de grappes ; ἄνθεσι γαῖα θάλλει, HH. Cer. 402, la terre se couvre de fleurs ; abs. τεθαλυῖά τ' ἀλωή, OD. 6, 293 ; ὀπώρη, OD. 11, 191, vignoble, automne luxuriant ; fig. θ. ἀγαθοῖσι, HÉS. O. 234, abonder en biens ;
      2 en parl. de pers. être florissant, heureux, prospère, SOPH. Ant. 703 ; ζῆν καὶ θάλλ. SOPH. Tr. 235, vivre et prospérer ; θάλλ. καὶ εὐδαιμονεῖν, PLAT. Leg. 945 d, être florissant et heureux ;
      3 en parl. de ch. : τεθαλυῖα ἐέρση, OD. 13, 245, rosée abondante ; εἰρήνη τεθαλυῖα, HÉS. Th. 902, paix florissante ; en mauv. part. : πήματα θάλλοντα, SOPH. El. 260, souffrances croissant ; νόσος τέθηλε, SOPH. Ph. 259, la maladie est dans toute sa force ; ἔρις θάλλει, EUR. Ph. 813, la discorde fleurit ;
   II tr. faire fleurir ou verdoyer, faire croître : δένδρεα, PD. O. 3, 24, des arbres ; ὀπώρην, ANTH. 9, 78, porter des fruits, produits de l’automne.

➳ Prés. part. dor. θάλλοισα, PD. P. 7, 19. Ao.2 dout. θάλον [ᾰ] HH. 19, 33. Pf. 2 dor. τέθαλα [ᾱλ] PD. fr. 106, 5 Bgk ; part. dor. τεθαλώς [ᾱ] PD. P. 11, 53 ; fém. épq. τεθαλυῖα [θᾰ] IL. 9, 208 ; HÉS. Th. 902. Pl.q.pf. ἐτεθήλειν, PHILSTR. V. Ap. 311 ; poét. τεθήλειν, OD. 5, 69.

Étym. R. indo-europ. *d^h(e)h₂-l-, *d^hh₂l-, fleurir, verdir.

'

Hes. Op. 173, h.Cer. 402, etc. ; aor.1 ἔθηλα (ἀν-) Ael. NA 2.25, 9.21; aor.2 θάλε h.Hom. 19.33; ἀνέθαλον LXX Wi. 4.4, Ep. Phil. 4.10; pf. τέθηλα, in Hom. only part. in pres. sense τεθηλώς, Ep. fem. τεθαλυῖα, and 3 sg. plpf. τεθήλει Od. 5.69; 3 sg. ind. τέθηλε Hes. Op. 227, Emp. 77, S. Ph. 259; Aeol. and Dor. τέθαλα Sappho Supp. 25.12, Pi. Fr. 129.5, B. 9.40, IG 3.171; subj. τεθήλῃ Epigr. ap. Pl. Phdr. 264d; inf. τεθηλέναι Id. Cra. 414a; part. τεθαλώς prob. in A. Supp. 107 (lyr.); — Pass., fut. θαλήσομαι (ἀνα-) AP 7.281 (Heraclid.); (cf. θηλέω): — sprout, grow, thrive, esp. of fruit-trees, ἐρινεὸς… φύλλοισι τεθηλώς Od. 12.103; τεθήλει δὲ σταφυλῇσι, of a vine, 5.69; ἄνθεσι γαῖα θάλλει h.Cer. l.c. ; <δένδρεα> τέθηλε καρπῶν ἀφθονίῃσι Emp. 77; ὦ χρυσέᾳ κόμᾳ θάλλων Λοξία Pi. I. 7 (6).49; πώγωνι θάλλων S. Ichn. 358; abs., καρπὸν τρὶς ἔτεος θάλλοντα Hes. Op. 173; θάλλει κατ’ ἦμαρ αἰεὶ νάρκισσος S. OC 681 (lyr.), etc. ; freq. in pf. part., as Adj., luxuriant, τεθαλυῖά τ’ ὀπώρη Od. 11.192; τεθαλυῖά τ’ ἀλωή 6.293; also, c. acc. cogn., οὐ δένδρε’ ἔθαλλεν χῶρος the place grew no trees, Pi. O. 3.23, cf. AP 9.78 (s.v.l., Leon.); ἐν φύλλοισι θαλλούσης βίον ξανθῆς ἐλαίας (Dind. ἴσον) A. Pers. 616; simply, bloom, Thphr. HP 1.1.2; but of σίκυοι, etc., ἡ ἀπὸ τοῦ ὕδατος ἀτμὶς οἷον θάλλοντας παρέχει Id. CP 5.6.5. of other natural objects, τεθαλυῖά τ’ ἐέρση copious dew, Od. 13.245; ῥάχιν τεθαλυῖαν ἀλοιφῇ rich with fat, Il. 9.208, cf. Od. 13.410; εἰλαπίνῃ τεθαλυίῃ at a sumptuous feast, 11.415. of persons, states or conditions, bloom, θ. ἁπαλὸν χρόα Archil. 100; thrive, flourish, Εἰρήνη τεθαλυῖα Hes. Th. 902; θάλλοισα εὐδαιμονία, ἀρετά, Pi. P. 7.19, I. 5 (4).17; πατρὸς θάλλοντος S. Ant. 703, cf. Ph. 420, etc. ; ζῶν καὶ θάλλων alive and prosperous, Id. Tr. 235; ζῇ καὶ θάλλει [ἡ παίδευσις] Antipho Soph. 60; θάλε πόθος h.Hom. 19.33; Ἔρως ἐπὶ Χαλκιδέων θάλλει πόλεσιν Carm.Pop. 44; Ἔρως τότε μὲν θ. τε καὶ ζῇ, ὅταν εὐπορήσῃ, τότε δὲ ἀποθνῄσκει Pl. Smp. 203e; θ. καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα καὶ πόλις Id. Lg. 945d; c. dat. modi, θάλλουσιν δ’ ἀγαθοῖσι Hes. Op. 236; ἀγλαΐῃ τεθαλυῖαι [δμῳαί] Id. Sc. 276; τοῖσι (sc. ἀνδράσι) τέθηλε πόλις Id. Op. 227; πόλις ἐλευθερίᾳ τεθαλυῖα Simon. 102; θ. ἀρεταῖς Pi. O. 9.16; ἐλπίδι B. 9.40; εὐγενεῖ τέκνων σπορᾷ S. Ant. 1164; παρρησίᾳ E. Hipp. 422; δαίμων ἀφθίτῳ θ. βίῳ Critias 25.17D. ; θ. ἐπὶ γυμνάδος ἔργοις Epigr.Gr. 233 (Chios). of disease and the like, in bad sense, to be fresh, active, ἡ δ’ ἐμὴ νόσος ἀεὶ τέθηλε S. Ph. 259; πήματα… ἀεὶ θάλλοντα μᾶλλον ἢ καταφθίνοντα waxing, Id. El. 260; ἔρις θάλλει E. Ph. 812 (lyr.); c. dat., ἀφροσύναις θάλλουσ’ Ὕβρις B. 14.58. τοῖσι αὐτοῖσιν ὅ τε σπλὴν θάλλει καὶ τὸ σῶμα φθίνει the spleen becomes swollen, Hp. Loc. Hom. 24; also τεθηλός (in neutral sense) of the liver, Id. VM 22.

aor. ἔθαλον, H.h. 18.33, perf. τέθηλα, mit Präsensbdtg, dor. τέθᾱλα, wovon Hom. die Partizipia τεθηλώς u. τεθαλυῖα braucht, plusqpf. ἐτεθήλει, grünen, sprossen, blühen, und dah. Ueberfluß woran haben, wovon strotzen ; ἡμερὶς ἡβώωσα, τεθήλει δὲ σταφυλῇσιν Od. 5.69 ; ἐρινεὸς φύλλοις 12.103, vgl. Il. 9.208 ; das partic. häufig absol., schwellend, üppig, reichlich, τεθαλυῖα ὀπώρη, ἀλωή, εἰλαπίνη, ἀλοιφή, ἐέρση, Οd.; θάλλει κατ' ἦμαρ αἰεὶ νάρκισσος, sproßt reichlich hervor, Soph. O.C. 687 ; αὐτό γε τὸ θάλλειν τὴν αὔξην μοι δοκεῖ ἀπεικάζειν τῶν νέων Plat. Crat. 414a ; transit., hervorsprossen lassen, οὐ δένδρε' ἔθαλλεν χῶρος Pind. Ol. 3.24, vgl. Aesch. τῆς τ' αἰὲν ἐν φύλλοισι θαλλούσης βίον ξανθῆς ἐλαίας καρπός, Nahrungsmittel, Leben sprossend, Pers. 608. – Häufig übertr., blühen und grünen, gedeihen, von Menschen, Städten u. Völkern, τοῖσι τέθηλε πόλις Hes. O. 231 ; ἀρεταῖς Pind. Ol. 9.18, vgl. P. 4.65 ; ἀρετὴ θάλλει I. 4.19 ; συμπόσιον 5.1 ; εὐδαιμονία P. 7.21 ; ἔνθεν ἀεξόμενον ζώφυτον αἷμα βροτοῖσι θάλλει Aesch. Suppl. 837 ; πατρὸς θάλλοντος, während der Vater lebt u. glücklich ist, Soph. Ant. 699, vgl. ἔλειπον ἰσχύοντά τε καὶ ζῶντα καὶ θάλλοντα Trach. 234, wie μέγα θάλλοντές εἰσι νῦν ἐν Ἀργείων στρατῷ Phil. 418 ; Κρέων θάλλων εὐγενεῖ τέκνων σπορᾷ Ant. 1149 ; auch Plat. vrbdt τότε μὲν θάλλει καὶ ζῇ, Symp. 203e ; ἡ πᾶσα οὕτω θάλλει τε καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα Legg. XII.945d ; Xen. stellt dem μετὰ λήθης ἄτιμοι κεῖνται gegenüber μετὰ μνήμης τὸν ἀεὶ χρόνον ὑμνούμενοι θάλλουσι Mem. 2.1.33. – Aber auch von schlimmen Dingen, wie von der Krankheit Soph. ἡ δ' ἐμὴ νόσος ἀεὶ τέθηλε κἀπὶ μεῖζον ἔρχεται, Phil. 259 ; so πήματα ἀεὶ θάλλοντα, den καταφθίνοντα entgeggstzt, El. 252 ; δυσδαίμων ἔρις θάλλει Eur. Phoen. 819. – Verwandt mit θηλέω, θῆλυς.

1. to bloom, abound, to be luxuriant , of fruit-trees, (Odyssey by Homer), etc.; often in participle perfect τεθηλώς, epic feminine τεθαλυῖα, as adjective, luxuriant, exuberant , (Odyssey by Homer); with accusative cognate, οὐ δένδρε᾽ ἔθαλλεν χῶρος the place grew no trees, θαλλούσης βίον ἐλαίας (Aeschulus Tragicus)
2. of other natural objects, τεθαλυῖα ἐέρση the fresh or copious dew, (Odyssey by Homer); τεθαλυῖα ἀλοιφῆι rich with fat, (Iliad by Homer); εἰλαπίνηι τεθαλυίηι at a sumptuous feast, (Iliad by Homer)
3. of men, to bloom, flourish , (Hesiod), etc.
4. in bad sense, to be active , νόσος ἀεὶ τέθηλε (Sophocles Tragicus); πήματα ἀεὶ θάλλοντα (Sophocles Tragicus) (ML)