ζωπυρέω-ῶ [ῠ]
   I tr.
      1 ranimer le feu, rallumer, acc. COM. (EM. 413) ; TH. Ign. 27 ; fig. ranimer, rallumer (l’ardeur, une querelle, etc.) ESCHL. Sept. 289 ; EUR. El. 1121 ; τινα, SPT. 4Reg. 8, 1, ranimer qqn, le rendre à la vie ;
      2 p. ext. allumer, animer, exciter, avec un acc. de chose, ARCHYT. (JAMBL. Protr. p. 40) ; PLUT. Lyc. 9 ; rar. avec un acc. de pers. AR. Lys. 682 ;
   II intr. s’enflammer, ARÉT. Caus. m. diut. 1, 8.

Étym. ζώπυρον.

(< ζώπυρον) kindle into flame, cause to blaze up, ζ. τοὺς ἄνθρακας Men. 71; τὸ πνεῦμα ζ. Thphr. Ign. 27; — in Pass., to be quickened by fire, of the foetus, Hp. Vict. 1.9. metaph, μέριμναι ζωπυροῦσι τάρβος A. Th. 290 (lyr.); ζωπυρουμένας φρενός Id. Ag. 1034 (lyr.); τῆς φύσεως τὸ ζωπυροῦν Arist. PA 670a25, cf. Plu. 2.940c; ζ. τινά to provoke him, Ar. Lys. 682 (lyr.); ζ. τρυφήν increase it, Plu. Lyc. 9; in Magic, quicken, fill with power, PMagLeid. V. 10.7 (Pass.). intr., burst into flame, ἢν ἡ θέρμη ζωπυρῇ Aret. SD 1.8.

zunächst vom Feuer, es anfachen zu einem lebhaften Feuer, Suid.; ζωπύρει τοὺς ἄνθρακας Com. bei EM. 413 ; Sp.; übertr., τὸ ζωπυροῦν τῆς φύσεως Arist. part. an. 3.7. Gew. übertr. = anfachen, entflammen, γείτονες δὲ μέριμναι ζωπυροῦσι τάρβος Aesch. Spt. 270 ; ζωπυρουμένας φρενός Ag. 1004 ; εἴ με ζωπυρήσεις, wenn du mich reizen wirst, Ar. Lys. 682 ; einzeln bei Sp.; τρυφήν, nähren, Plut. Lyc. 9.

to kindle into flame, light up : metaphorically, ζ. τάρβος (Aeschulus Tragicus); νείκη (Euripides) (ML)