ή, όν :
      1 envié ou digne d’envie, en parl. de pers. THGN. 455 ; ESCHL. Pers. 710 ; SOPH. Ant. 1161 ; EUR. Or. 542 ; ζηλ. τινος, PD. O. 7, 10, enviable pour qqe ch. ; ζηλ. τινι, PLAT. Conv. 197 d ; ou ὑπό τινος, ISOCR. 96 a, envié par qqn ou enviable pour qqn ; en parl. de choses (fortune, condition, etc.) EUR. Med. 243 ; AR. Nub. 462 ; PLUT. M. 289 b ;
      2 digne d’être imité, PLAT. Hipp. mi. 368 b ; ISOCR. 135 c ; DÉM. 615, 28.

• Cp. -ότερος, ISOCR. 135 e ; sup. -ότατος, AR. Nub. 362.

➳ Fém. -ός, EUR. Andr. 5, Med. 1057. Dor. ζαλωτός [ᾱ] THCR. Idyl. 3, 49.

Étym. vb. de ζηλόω.

ή, όν, also ός, όν E. Andr. 5, Med. 1035; Dor. ζαλωτός Simon., Pi. (v. infr.): — enviable, of things, σοφία Pl. Hp. Mi. 368b; καλὰ καὶ ζ. ἐπιγράμματα D. 22.72; Comp., Isoc. 6.95; ζηλωτὸν ὁ πλοῦτος Lycurg. Fr. 97.
to be deemed happy, to beenvied, of persons, Thgn. 455, S. Ant. 1161; τινι by one, A. Pers. 710 (troch.), E. Med. 1035, Pl. Smp. 197d, etc. ; ὑπό τινος Isoc. 5.69; c. gen. rei, θῆκέ μιν ζαλωτὸν ὁμόφρονος εὐνᾶς Pi. O. 7.6; ζ. τῆς εὐνοίας Plu. Pomp. 61; c. dat., Id. Luc. 38. of conditions, enviable, blessed, αἰών Simon. 71, E. Med. 243; πότμος Arist. Fr. 675; ζηλωτότατος βίος Ar. Nu. 464 (lyr.); γάμος Plu. 2.289b, etc.

Nacheiferung, Bewunderung verdienend, ζαλωτὸς εὐνᾶς Pind. Ol. 7.6 ; ζηλωτότερος καὶ θαυμαστότερος Isocr. 6.95 ; glücklich, Aesch. Pers. 710 ; ζηλωτότατον βίον κατάξεις Ar. Nub. 462 ; ζηλωτὸς καὶ εὐδαιμονιζόμενος Plat. Gorg. 473c ; Sp.

1. to be emulated, worthy of imitation , (Plato Philosophus)
2. to be deemed happy, to be envied , (Theognis Elegiacus), etc.
3. of conditions, enviable, blessed , (Euripides) (ML)