ης (ἡ) :
      1 partie du joug où s’emboîte le cou de l’animal, le ζυγόν se composant de deux ζεῦγλαι, IL. 17, 439 ; 19, 406 ; PD. P. 4, 404 ; ESCHL. Pr. 463 ; HDT. 1, 31 ;
      2 au pl. courroies qui assujettissent les πηδάλια du gouvernail, EUR. Hel. 1552.

➳ Dat. sg. épq. ζεύγληφι, CALL. Dian. 162. Dor. ζεῦγλα [ᾰ] ANTH. 9, 19.

Étym. ζεύγνυμι.

ἡ, loop attached to the yoke (< ζυγόν), through which the beasts’ heads were put, χαίτη ζεύγλης ἐξεριποῦσα παρὰ ζυγόν Il. 17.440; ἔζευξα… ἐν ζυγοῖσι κνώδαλα ζεύγλαισι δουλεύοντα A. Pr. 463; ὑποδύντες ὑπὸ τὴν ζ. Hdt. 1.31; βόας ζεύγλᾳ πέλασσεν Pi. P. 4.227; ὑπάγειν τοὺς ἵππους τῇ ζ. Luc. DMar. 6.2. = ζεῦγος 1.1, BGU 1507 (iii BC). — Not found in good Att. Prose.
cross-bar of the double rudder, E. Hel. 1536.

ἡ, das Joch, bes. der Teil des ζυγόν, der den Nacken des Zugtieres umgibt, dah. ein ζυγόν zwei ζεῦγλαι hat, Il. 19.406 ; Pind. P. 4.227 ; κνώδαλα ζεύγλαισι δουλεύοντα Aesch. Prom. 461 ; ὑποδύντες ὑπὸ τὴν ζ. Her. 1.31 ; Sp.
Bei Eur. Hel. 1552, πηδάλιά τε ζεύγλαισι παρακαθίετο, ist es der Riemen, mit dem das Steuer festgebunden wurde.