εὔ·χροος-ους, οος-ους, οον-ουν, de belle couleur, de beau teint, XÉN. ARSTT. etc. (v. ci-dessous) ; fig. càd. de bon aloi, en parl. de sons, PHILOCH. 66 (ATH. 638 a).

• Cp. -οώτερος, XÉN. Cyr. 8, 1, 41 ; ou -ούστερος, ARSTT. Probl. 1, 3 ; 2, 30 ; TH. H.P. 5, 1, 1 ; GEOP. 18, 8, 5. • Sup. -ούστατος, ARSTT. Probl. 32, 1.

Étym. εὖ, χρόα.

ον, contr. εὔχρους, ουν, Ion. εὔχροιος, ον, (< χρόα) well-coloured, of good or healthy complexion, Hp. Aph. 3.17, X. Lac. 5.8, etc. ; κριὸν εὔχρουν IG 5(1).1390.67 (Andania, i BC); Comp. -οώτερος X. Cyr. 8.1.41; -ούστερος Arist. Pr. 863b1; Sup. -ούστατος ib. 960b5. in Music, εὔχροα χρώματα Philoch. 66.

zsgzn εὔχρους, von guter, gesunder Farbe, gesundem Aussehen, Xen. Lac. 5.8 ; Arist. u. Folgende ; εὔχρους χρόα, schöne Farbe, Theophr., wie χρώματα εὔχροα Philoch. Ath. XIV.638a ; εὐχροώτερος, Xen. Cyr. 8.1.41 ; εὐχρούστερος, Arist. Probl. 2.30 u. Theophr.; s. Lobeck Phryn. p. 143. Vgl. εὔχρως.