εὔ·φημος, ος, ον :
   I au sens religieux :
      1 qui prononce des paroles ou pousse des cris de bon augure (p. opp. à δύσφημος) en parl. de l’aigle, ARSTT. H.A. 9, 32, 3 ;
      2 d’ord. qui évite les paroles de mauvais augure, d’où qui garde un silence religieux, dans les Trag. SOPH. O.C. 132 ; εὔφημα φώνει, SOPH. Aj. 362, 591 ; EUR. I.T. 687 ; ou εὔφημος ἴσθι, SOPH. fr. 426, garde un religieux silence ; p. ext. saint, sacré (maison, chant, etc.) EUR. Andr. 1144 ; PLAT. Leg. 801 a ;
      3 qui emploie un mot favorable au lieu d’un mot de mauvais augure ; p. suite, qui parle par euphémisme, PLAT. 2 Alc. 140 c ;
   II en gén. :
      1 qui prononce une parole favorable ou bienveillante, ESCHL. Ch. 581 ; en parl. de paroles, de bruits, favorable, ESCHL. Suppl. 512 ; EUR. Tr. 1072 ; d’où, en gén. favorable, propice εὔφ. ἦμαρ, ESCHL. Ag. 636, jour heureux ; πρὸς τὸ εὐφημότατον ἐξηγεῖσθαι, LUC. Prom. 3, interpréter dans le sens le plus favorable ;
      2 qui loue, qui célèbre, POL. 31, 14, 4.

• Sup. -ότατος, PLAT. 2 Alc. 140 c ; LUC. l. c.

➳ Dor. εὔφαμος [ᾱ] PD. P. 4, 22, etc.

Étym. εὖ, φήμη.

Dor. εὔφαμος, ον, (< φήμη) uttering sounds of good omen, ἀετός Arist. HA 618b31; usu. in derived senses, abstaining from inauspicious words, i.e.
religiously silent, εὔφημον… κοίμησον στόμα A. Ag. 1247; γλῶσσαν εὔ. φέρειν Id. Ch. 581; so perh. εὔ. γόοι Id. Fr. 40; εὐφάμου στόμα φροντίδος ἱέντες moving the lips of reverent thought, i.e. keeping a holy silence, S. OC 132 (lyr.); so ὑπ’ εὐφήμου βοῆς, i.e. in silence, Id. El. 630; εὔφημα φώνει, = εὐφήμει, Id. Aj. 362, 591, E. IT 687; εὔφημος ἴσθι S. Fr. 478; εὔ. πᾶς ἔστω λαός Ar. Th. 39 (anap.).
mild, softening (cf. εὐφημία ΙΙ. 1, εὐφημισμός), ἐνοτάτοις ὀνόμασι… κατονομάζειν Pl. Alc. 2.140c; πρὸς τὸ εὐφημότατον, Lat. in meliorem partem, Luc. Prom. Es 3. Adv. Comp. -ότερον Eust. 1398.49.
fair-spoken, εἰς τὸ δαιμόνιον Phld. Piet. 18. in positive sense, fair-sounding, auspicious, μῦθοι Xenoph. 1.14; ἦμαρ A. Ag. 636; ἔπος Id. Supp. 512; εὔφημοι κέλαδοι E. Tr. 1072 (lyr.); εὔφαμον δ’ ἐπὶ βωμοῖς μοῦσαν θείατ’ ἀοιδοί A. Supp. 694 (lyr.); Μούσης ἀνοίγειν… εὔφημον στόμα Ar. Av. 1719; εὔ. πόνοι pious, holy, E. Ion 134 (lyr.); δόμοι Id. Andr. 1144; ᾠδῆς γένος, ἐρωτήματα, Pl. Lg. 800e, Hp. Ma. 293a, cf. Ep. Phil. 4.8; πλοῦς Iamb. VP 3.16 (Sup.). Adv. -μως with or in words of good omen, h.Ap. 171 (dub.l.), A. Eu. 287, IG1². 108.55, Pl. Phdr. 265c; Comp. -ότερον Aristaenet. 2.9.
laudatory, λόγοι εὔ.
panegyrics, Plb. 31.3.4. (Also f.l. for εὔχυμος Aët. 5.58, for εὔφιμος Nic. Al. 275.)

1) von gutem Laute, von guter Vorbedeutung ; ἔπος Aesch. Suppl. 507 ; εὔφημα φώνει, bona verba, Soph. Aj. 355, El. 1202 ; Worte guter Vorbedeutung redend, ὑμῖν δ' ἐπαινῶ γλῶσσαν εὔφημον φέρειν Aesch. Ch. 574, wie εὔφημον ἐπιβοᾶν Suppl. 675 ; ἐν εὐφημοτάτοις ὀνόμασι κατονομάζειν Plat. Alc. II, 140c, d.i. mit milden Ausdrücken ; τὸ τῆς ᾠδῆς γένος εὔφημον ἡμῖν ὑπαρχέτω Legg. VII.801a ; vgl. noch θεὸν ὑμνεῖν εὐφήμοις μύθοις καὶ καθαροῖς λόγοις bei Ath. XI.462e., – Auch = erfreulich, froh, ἦμαρ Aesch. Ag. 622 ; – πρὸς τὸ εὐφημότατον ἐξηγούμενος τὸ εἰρημένον, in meliorem partem, Luc. Prom. 3.
2) andachtsvoll, still, εὔφημον, ὦ τάλαινα, κοίμησον στόμα Aesch. Ag. 1220 ; εὐφήμου στόμα φροντίδος ἱέντες Soph. O.C. 131 ch., wie εὔφημος ἴσθι frg. 426 ; so ist auch El. 620 οὐκ οὖν ἐάσεις οὐδ' ὑπ' εὐφήμου βοῆς θῦσαί με = mit Stillschweigen ; vgl. Seidler zu Eur. Tr. 566 ; εὔφημος πᾶς ἔστω λεώς – στόμα συγκλείσας Ar. Th. 39. – Uebertr., δόμοι, das Heiligtum, Eur. Andr. 1145.
3) rühmend, lobend, Plut. u. a.Sp.
• Adv. εὐφήμως, mit Glück bedeutenden, heiligen Worten, καλῶ χώρας ἄνασσαν τῆσδε Aesch. Eum. 277 ; H.h. Apoll. 171 ὑμεῖς δ' εὖ μάλα πᾶσαι ὑποκρίνασθ' εὐφήμως ; Plat. Phaedr. 261c προσεπαίσαμεν μετρίως τε καὶ εὐφήμως Ἔρωτα.

εὔφημος, -ον
(εὖ, φήμη), [in Sm.: Psa.63:6 ;]
primarily, utter­ing words or sounds of good omen, hence,
__1. avoiding ill-omened words, religiously silent.
__2. fair-sounding, auspicious (R, mg., gracious): Php.4:8.†
(AS)