εὔ·στοχος, ος, ον :
      1 habile à viser, à toucher le but, EUR. Ph. 140 ; LUC. Nav. 33 ; p. suite, qui touche le but, en parl. d’armes, de projectiles, de coups, etc. POL. 1, 48, 8 ; 6, 25, 9 ; εὔ. ἀκόντιον, XÉN. Eq. 12, 13, javelot qui atteint le but ; adv., εὔστοχα, en visant bien, ANTH. 10, 101, ou en touchant le but, ANTH. 9, 824 ; LUC. Nigr. 39 ; fig. εὔ. ἄγρη, OPP. H. 3, 280, chasse heureuse ; εὐχαὶ εὔ. ANTH. 9, 158, prières exaucées (litt. qui atteignent le but) ;
      2 fig. habile à raisonner ou à deviner juste, d’où sagace, ARSTT. Rhet. 3, 11, 5 ; ANTH. 11, 430 ; εὔστ. ἐν ἀπαντήσεσιν, DL. 6, 74, juste et prompt dans ses reparties ; avec un inf. habile à saisir l’occasion pour, etc. DC. 67, 6 ; subst. τὸ εὔστοχον, sagacité, PLAT. Leg. 950 b.

• Cp. -ώτερος, EUR. (STOB. Fl. 3, 54 Gaisf.). • Sup. -ώτατος, EUR. Ph. 140 ; XÉN. Eq. 12, 14 ; DL. 6, 74.

➳ Épq. ἐΰστοχος, ANTH. 12, 45.

Étym. εὖ, στοχάζομαι.

ον, well-aimed, τῷδ’ ἂν εὐστόχῳ πτερῷ (Elmsl. for πέτρῳ) E. Hel. 76; ἀκόντιον X. Eq. 12.13 (Sup.); πληγή Plb. 6.25.9.
aiming well, ὅσοι δὲ τόξοις χεῖρ’ ἔχουσιν εὔ. E. HF 195; λόγχαις… εὐστοχώτατοι Id. Ph. 140, cf. Fr. 321 (Comp.); εὔ. τὴν τοξικήν Luc. Nav. 33. Adv. -χως, βάλλειν X. Cyr. 1.4.8; εὔστοχα βάλλειν, τοξεύειν, Parth. 15.1, Luc. Nigr. 36; Sup. -ώτατα D.C. 67.14. metaph, making good shots, i.e.
guessing well, hitting the right nail on the head, Arist. Div. Somn. 464a33; shrewd, Id. Rh. 1412a12, Ephipp. 14.1, cj. in Luc. Epigr. 45; βουλευτήριον Com.Adesp. 201; εὔστοχόν τι ἔνεστι τοῖς κακοῖς Pl. Lg. 950b; εὔ. ἐν ἀπαντήσεσιν ready at repartee, D.L. 6.74. Adv. -χως Pl. Lg. 792d, Arist. PA 639a5, Phld. Rh. 2.108 S.
successful, ἄγρη Oppian. H. 3.280; εὐχαί AP 9.158.8.

glücklich im Treffen, das Ziel gut treffend, ὅσοι δὲ τόξοις χεῖρ' ἔχουσιν εὔστοχον Eur. Herc.Fur. 195 ; λόγχαις ἀκοντιστῆρες εὐστοχώτατοι Phoen. 140 ; πέτρος Hel. 76 ; sp.D., λίνα, ἄρκυς, sicher fangend, Archi. 8, 9 (VI.179, 181); ἄγρη, glückliche Jagd, Opp. H. 3.280 ; auch εὐχαί, Ep.adesp. 463 (IX.158); εὐστοχώτατον ἀκόντιον Xen. Eq. 12.14 ; τὴν πρώτην πληγὴν εὔστοχον γίγνεσθαι Pol. 6.25.9 ; τὴν τοξικήν Luc. Navig. 33. – Uebertr., glücklich erratend, das Wahre treffend, scharfsinnig, θεῖόν τι καὶ εὔστοχον ἔνεστι καὶ τοῖς κακοῖς Plat. Legg. XII.950b ; εὐστοχώτατος ἐν ταῖς ἀπαντήσεσι τῶν λόγων DL. 6.74 ; ἐπελθεῖν εὔστοχος, ἀναχωρῆσαι καίριος, den rechten Zeitpunkt treffend, DC. 77.6.
• Adv. εὐστόχως, z.B. βάλλειν, Xen. Cyr. 1.4.8 ; eben so εὔστοχα τοξεύειν, Luc. Nigr. 36, vgl. 35, εὐστόχως ἐνεχθείς ; übertr., ἣν δὴ διάθεσιν καὶ θεοῦ – εὐστόχως πάντες προσαγορεύομεν, das Richtige treffend, richtig, Plat. Legg. VII.792d, wie εἰπεῖν πρός τι, d.i. treffend, Plut. Phoc. 17 ; προκατειληφέναι τὰς εὐκαιρίας Pol. 2.65.11.