'εὔ·στομος, ος, ον :
A intr. :
   I qui a une belle ou bonne bouche, càd. :
      1 dont la bouche est docile (au frein) PLUT. M. 39 a ;
      2 qui mord bien, XÉN. Cyn. 4, 2 ;
      3 à large ouverture ou à larges bords, en parl. d’une coupe, LUC. Lex. 7 ;
      4 fig. qui parle bien, ANTH. 14, 10 ; en parl. d’oiseaux, qui chante bien, EL. N.A. 13, 18 ;
      5 qui prononce des paroles de bon augure ; p. suite, qui garde un silence religieux (cf. εὐφημέω) : εὔστομ' ἔχε, SOPH. Ph. 201, silence ! περὶ τούτων εὔστομα κείσθω, HDT. 2, 171, que sur cela s’étende un religieux silence ;
   II agréable au goût, TH. H.P. 2, 6, 10 ;
B tr. qui rend éloquent, en parl. d’une coupe, ANTH. 9, 229.

• Cp. -ώτερος, TH. H.P. 2, 6, 10 ; ANTH. 14, 10. • Sup. -ώτατος, EL. N.A. 13, 18.

Étym. εὖ, στόμα.

'

ον, (< στόμα) with mouth of good size, of dogs, X. Cyn. 4.2; of horses, εὔ. τῷ χαλινῷ well-bitted, opp. ἄστομος, Plu. 2.39a.
with large mouth, of cups, Luc. Lex. 7; of a harbour, Poll. 1.100.
easy to keep open, of a vein, Aret. CA 2.2.
speaking well, eloquent, AP 14.10.8 (Comp.), Ptol. Tetr. 166; making eloquent, λάγυνος AP 9.229 (Marc. Arg.). Adv. -μως with clear utterance, Ael. NA 4.42; Sup. -ώτατα ib. 13.18; melodiously, ib. 1.43; ᾖδον Aristaenet. 2.19. like εὔφημος, avoiding words of ill omen, and so, keeping silence, περὶ μὲν τούτων… μοι… εὔστομα κείσθω on these things… let me keep a religious silence, Hdt. 2.171, cf. Ael. NA 14.28, Porph. Abst. 2.36; εὔστομ’ ἔχε peace, be still! S. Ph. 201 (lyr.).
pleasant to the mouth, palatable, Thphr. HP 2.6.10 (Comp.), 4.3.4, Sor. 1.94, Dsc. 1.110 (Comp.).

1) mit schönem, gutem Munde, ἵππος εὔστομος χαλινῷ, ein gutmäntig Pferd, das nicht hart-, noch weichmäulig ist, Plut. de audit. 3 ; κύνες, mit gutem Gebiß, Ggstz ἄστομος, Xen. Cyn. 4.2 ; mit großer Oeffnung, von Bechern, Luc. Lexiph. 7 ; von einem Hafen, Poll. 1.100. – Bei Hesych. = εὐπρόσωπος.
2) schön redend, beredt, von der Flasche, M.Arg. 18 (IX.229); vom Papagei sagt Ael., daß er ἀνθρώπου στόμα εὐστομώτατα ὑποκρίνεται, H.A. 13.18 ; φωνὴ ὀρνίθων 16.2. – Bes. Worte von guter Vorbedeutung sprechend, dah. εὔστομ' ἔχε = εὐφήμει, sage Nichts von übler Vorbedeutung, schweige, Soph. Phil. 201 ; ταῦτά μοι εὔστομα ἔστω, περὶ τούτων μοι εὔστομα κείσθω, davon will ich schweigen, Her. 2.171 ; τά γε παρ' ἐμοῦ ἔστω πρὸς θεοὺς εὔστομα, mit Ehrfurcht gegen die Götter gesprochen, Ael. N.A. 14.28 E.; vgl. Pierson zu Moeris p. 475.
3) dem Munde angenehm, wohlschmeckend, Theophr. u. Sp.
• Adv. wohlsprechend, wohllautend, ᾐδον Aristaen. 2.19 ; Ael. u. a.Sp., superl., Ael. N.A. 1.43, öfter von Vögeln.