ης (ἡ) plus us. au pl. εὔθυναι, ῶν (αἱ) [ῡ]
   I redressement, correction, châtiment, PLAT. Prot. 326 e ;
   II particul. à Athènes :
      1 reddition de comptes, en parl. des magistrats au sortir de charge, au sg. AR. Vesp. 571 ; LYS. 118, 26 ; 119, 37 ; 174, 26 ; ARSTT. Rhet. 3, 10 fin ; d’ord. au plur. εὐθύνας διδόναι, XÉN. Hell. 7, 4, 34 ; DÉM. 341, 15 ; AR. Ach. 1187 ; ou ὑπέχειν, LYS. 183, 21 ; DÉM. 398, 17, rendre ses comptes ; τινὰ ἀπαιτεῖν εὐθύνας, DÉM. 308, 23, sommer qqn de rendre ses comptes ; εὐθύνας κατηγορεῖν, DÉM. 341, 18, accuser de malversation ;
      2 p. suite, poursuite contre un magistrat pour la reddition de ses comptes ou de sa gestion : εὐθύνας ὀφείλειν ou ὀφλεῖν, AND. 10, 15 ; LYS. 118, 25 ; ESCHN. 55, 17, être accusé ou convaincu de malversation ; εὐθύνας ἀποφυγεῖν, PLAT. Leg. 946 d ; διαφυγεῖν, PLAT. Leg. 947 e, être acquitté dans un procès pour malversation ; εὐθύνης ἀπολύειν τινά, AR. Vesp. 571, absoudre qqn d’une accusation de malversation.

➳ Acc. sg. εὔθυναν dans une inscr. att. CIA. 2, 578, 17 (après 344/340 av. J.C.) v. Meisterh. p. 94, 5.

Étym. εὐθύνω.

(v. infr.), ἡ, gen. εὐθύνης, acc. εὔθυναν, nom. pl. εὔθυναι ; (< εὐθύνω): — setting straight, correction, chastisement, Pl. Prt. 326e (pl.); calling to account, POxy. 1203.9 (i AD), etc. esp. at Athens, public examination of the conduct of officials, held on the expiration of their term of office (dist. fr. λόγος ΄rendering of accounts΄, οὔτε χρήματα διαχειρίσας τῆς πόλεως δίδωμι λόγον αὐτῶν, οὔτε ἀρχὴν ἄρξας οὐδεμίαν εὐθύνας ὑπέχω αὐτῆς Lys. 24.26; λόγον διδόντων τῶν χρημάτων… καὶ εὐθύνας διδόντων IG1². 91.27), used in sg. by Ar. V. 571, Lys. 10.27, al. ; ἡ εὔ. βλάβη τις δικαία ἐστίν Arist. Rh. 1411b20; more freq. in pl., IG l.c., Ar. Eq. 825 (anap.), etc. ; πρεσβείας εὔθυναι an account of one΄s embassage, D. 19.82; [τῆς στρατηγίας] ἔμ’ ἀπαιτεῖς εὐθύνας Id. 18.245; opp. εὐθύνας διδόναι Ar. Pax 1187, And. 1.90; ὑποσχεῖν Lys. 30.3; κατηγορεῖν [τινος] εἰς τὰς εὐ. Antipho 6.43; τὰς εὐ. κατηγορεῖν, ἐπὶ τὰς εὐθύνας ἐλθεῖν, D. 19.81, 2; εὔθυνάν τινι ἐμβαλέσθαι Arist. Ath. 48.4, cf. Decr. ib. 39.6; εὐθύνας or εὔθυναν ὀφλεῖν to be convicted, or accused, of malversation, And. 1.73, Lys. 10.27; κλοπῆς ἕνεκα Aeschin. 3.10; εὐθύνας ἀποφυγεῖν, διαφυγεῖν, to be acquitted thereof, Pl. Lg. 946d, 947e; τῆς εὐθύνης ἀπολύειν τινά Ar. V. 571; metaph, τὰς εὐ. τὰς τοῦ βίου the accounts rendered of your life, Alex. 262.8, cf. Ph. 2.214, al. (On the accent see Hdn. Gr. 1.257.37; the later form εὐθύνη, nom. pl. εὐθύναι is sts. found in codd. of early writers, as Lys. 10.27, Pl. Prt. 326e, but shd. prob. be corrected.)

[ῡ], ἡ, od. εὐθύνη, Lys. 10.27, 25.30 (vgl. Arist. rhet. 3.10), εὔθυναν 11.9, häufiger im plur. εὔθυναι od. εὐθῦναι, für erstere Betonung Theognost. Cram. An. 2 p. 106 u. die besseren mss., vgl. Schäs. appar. Dem. I.p. 229 (εὐθύνω);
das richterliche Untersuchen, Prüfen, die Rechenschaft, die Jeder, der ein öffentliches Amt in Athen verwaltet hatte, innerhalb einer gewissen Zeit nach Niederlegung desselben ablegen mußte ; αἱ εὔθυναι τῶν ἀρχόντων Plat. Legg. XII.945d ; oft bei den Rednern, τῆς στρατηγίας τινὰ ἀπαιτεῖν εὐθύνας Dem. 18.245 ; ἐν ταῖς εὐθύναις κλοπῆς ἁλῶναι, bei der Prüfung der Rechenschaftsablegung des Betruges schuldig befunden werden, 24.112 ; τὰ ὑπὲρ τούτων εὐθύνας δικάζειν, über eine solche Rechenschaftsablegung entscheiden, 19.132 ; ὑπέχειν, Rechenschaft ablegen, πρὶν τοῦτον ἀπαλλαγῆναι τῆς ἀρχῆς καὶ τῶν πεπραγμένων εὐθύνας ὑποσχεῖν Lys. 30.3 ; bei Dem. 19.182 dem δίκην ὑπέχειν entsprechend ; gew. εὐθύνας διδόναι, 19.2, was nachher λόγον δοῦναι τῶν πεπραγμένων heißt ; Aesch. 2.178 ; vgl. Ar. Pax 1187 ; Xen. Hell. 7.4.34 ; auch λόγον καὶ εὐθύνας ἐγγράφειν πρὸς τὸν γραμματέα καὶ τοὺς λογιστάς, schriftliche Rechnung ablegen, Aesch. 3.15 ; ἀποφυγεῖν τὰς εὐθύνας, freigesprochen werden, wenn die Rechenschaft für zureichend erkannt wird, Plat. Legg. XII.946d ; διαφυγεῖν 947e ; – κατηγορεῖν τὰς εὐθύνας, auf Rechenschaftsablegung klagen, Dem. 19.81 ; ἐπὶ τὰς εὐθύνας ἔρχεσθαι 19.2. Uebh. Anklage, ἐν εὐθύναις ἔστω τῶν κατηγορημάτων μεγίστων Plat. Legg. XI.881e ; – εὐθύνας ὀφείλειν, ὄφλειν, im Fall der Verurteilung die Buße zahlen, schulden, Andoc. 1.73 ; Lys. 10.27 ; κλοπῆς ἕνεκα τὰς εὐθύνας ὠφληκώς Aesch. 3.10 ; dah. übh. Züchtigung, wie es Plat. Prot. 326e erkl., ὄνομα τῇ κολάσει ταύτῃ ὡς εὐθυνούσης τῆς δίκης εὔθυναι, Arist. rhet. 3.10 ἡ εὔθυνα βλάβη τις δικαία ἐστίν ; so ist εὐθύνης ἀπολύειν τινά Ar. Vesp. 571 zu nehmen, auch Sp. Vgl. übrigens Böckhs Staatsh. I S. 203 Meier und Schömann att. Prozeß S. 323 ff.