εὔ·θυμος, ος, ον [ῡ]
      1 qui a bon cœur, généreux, OD. 14, 63 ;
      2 qui a bon courage, plein de confiance, d’ardeur, PD. O. 5, 52 ; XÉN. Cyr. 6, 4, 13 ; PLAT. Leg. 797 b ; en parl. de chevaux, XÉN. Eq. 11, 12 ; τὸ εὔθυμον, c. εὐθυμία, PLUT. M. 1106 c ; DC. 42, 1.

• Cp. -ότερος, XÉN. Cyr. 6, 4, 13 ; ARSTT. Probl. 104 ; HDN 6, 6, 13.

Étym. εὖ, θυμός.

ον, kind, generous, ἄναξ Od. 14.63.
cheerful, Democr. 174, X. Cyr. 6.4.13 (Comp.), Pl. Lg. 792b; συμπόσια εὔ. Ion Eleg. 1.14; φέρειν γῆρας εὔ. εἰς τελευτάν Pi. O. 5.22; of horses, spirited, X. Eq. 11.12 (Sup.); τὸ εὔ., = εὐθυμία, Plu. 2.1106c, D.C. 42.1. Adv. -μως cheerfully, Batr. 159, A. Ag. 1592; Comp. -ότερον X. Cyr. 2.2.27; Sup. -ότατα ib. 3.3.12.

[ῡ], wohlgesinnt, wohlwollend, Od. 14.63. Gew. gutes Mutes, heiter, fröhlich, γῆρας Pind. Ol. 5.22, ψυχή Plat. Legg. VII.797b ; εὐθυμότεροι εἰς τὸν ἀγῶνα ἰέναι, freudigeres Mutes, Xen. Cyr. 6.4.13 ; auch von Pferden, re Eq. 10.12 ; τὸ εὔθυμον, der Mut, DC. 42.1 ; – εὔθυμόν ἐστιν εὐτυχεῖς ναίειν δόμους, es ist behaglich, angenehm, Aesch. Suppl. 937.
• Adv. εὐθύμως, freudig, heiter, κρεουργὸν ἦμαρ εὐθ. ἄγειν Aesch. Ag. 1574 ; εἰς τὸ χρεὼν ἀπιέναι Plat. Ax. 365b ; mit freudigem Mute, τοὺς κινδύνους φέρειν Xen. Cyr. 8.4.14, öfter.

εὔ-θυμος, -ον
[in LXX: 2Ma.11:26 * ;]
__1. kind (Hom.).
__2. of good cheer (Æsch., al.): Act.27:36.†
(AS)