εὔ·θικτος, ος, ον :
      1 qui touche juste, qui porte coup, PHIL. 1, 286 ; POL. 17, 4, 4 ; cf. ANTH. 6, 322 ;
      2 p. suite, prompt ou adroit à la riposte, d’esprit fin et vif, ARSTT. H.A. 9, 17, 1 ; ATH. 523 d.

Étym. εὖ, θιγγάνω.

ον, (< θιγεῖν) touching the point, clever, quick, εὔ. τὴν διάνοιαν Arist. HA 616b22; εὔ. πρὸς τὰς ἀποκρίσεις quick in repartee, Ath. 13.583f; εὔ. νοῦς, γνώμη, προσβολή, Ph. 1.54, 240, 286; witty, Plb. 18.4.4, AP 6.322 (Leon.); f.l. for εὔεικτος, Heraclit. All. 51 codd. Adv. -τως LXX 2 Ma. 15.38, Hdn. 4.7.2.

1) leicht zu berühren, adv., Sp.; Hesych. erkl. εὐψηλαφήτως.
2) gut berührend, treffend, bes. vom Witz, witzig, καὶ εὖ πεφυκὼς πρὸς τὸ διαχλευάζειν τοὺς ἀνθρώπους Pol. 17.4.4 ; vgl. Ath. XIII.577d ; εὐεπία Leon.Alex. 18 (VI.322); Rhett. – Uebh. geschickt, gewandt, τὴν διάνοιαν εὔθ., erfinderisches Sinnes, Arist. H.A. 9.17 ; πρὸς τὰς ἀποκρίσεις, gewandt in treffenden Antworten, Ath. XIII.523d.
• Adv., εὐθίκτως ἀποκρίνασθαι Hdn. 4.7.2.

touching the point, clever , [variant datesAnthology Palantina (ML)