ας (ἡ) :
      1 action de se régaler, de faire bonne chère, AR. Ach. 1006, Ran. 86 ; XÉN. Cyr. 1, 5, 1 ; au pl. festin, banquet, AR. fr. 3 ; PLAT. Rsp. 329 a, 585 e ; fig. ANTH. 4, 3, 6 ;
      2 abondance de provisions, POL. 3, 92, 9.

Étym. εὐωχέω.

ἡ, good cheer, feasting, Ar. Ach. 1009 (lyr.), Ra. 85, Hp. Aff. 27, etc. ; ποιεῖν τὴν εὐ. to hold the wake, CIG 3028 (Ephesus); in pl., festivities, Ar. Fr. 216, Pl. R. 329a, al. generally, supply of provisions for an army, Plb. 3.92.9; plenty, σίτου Ruf. ap. Orib. 6.38.10. metaph, λόγων εὐωχίαι feasts of reason, AP 4.3.6 (Agath.).

ἡ, das Wohlleben, Fröhlichkeit, bes. beim Schmause, Plut. cupid.divit. E.; Ath. VIII.363b erkl. οὐκ ἀπὸ τῆς ὀχῆς, ἥ ἐστι τροφή, ἀλλ' ἀπὸ τοῦ κατὰ ταῦτα εὖ ἔχειν ; gew. der Schmaus, Ar. Ach. 1009 u. öfter ; Plat. Symp. 203b, der auch περὶ πότους τε καὶ εὐωχίας vrbdt, Rep. I.329a ; Folgde : πρὸς μέθας καί τινας ἄλλας τοιαύτας εὐωχίας τραπείς Pol. 2.4.6 ; aber 3.92.9 entspricht es der δαψίλεια ἐπιτηδείων, also allgemeiner : Mundvorrat.