εὐχετάομαι-ῶμαι :
   I prier, càd. :
      1 adresser un vœu ou une prière : τινι, IL. 6, 268 ; 8, 347, etc. ; A.RH. 2, 1173, à qqn ;
      2 rendre grâces : τινι, IL. 11, 761 ; OD. 8, 467, à qqn ;
   II se vanter, IL. 12, 391, etc. ; OD. 22, 412 ; A.RH. 1, 189 ; avec l’inf. se vanter de, déclarer que, OD. 1, 172, etc.

➳ Seul. prés. et impf. aux formes épq. suiv. : prés. 2 pl. εὐχετάασθε, ORPH. Arg. 291 ; 3 pl. -όωνται, OD. 12, 98 ; opt. 1 sg. -οῴμην, OD. 8, 467 ; 3 sg. -όῳτο, IL. 12, 391 ; inf. -άασθαι, IL. 17, 19 ; impf. 3 pl. εὐχετόωντο, IL. 22, 394 ; A.RH. 1, 231.

Étym. épq. c. εὔχομαι.

Ep. for εὔχομαι, only in pres. and impf. (without augm.): — pray, θεοῖσι… μεγάλ’ εὐχετόωντο ἕκαστος Il. 8.347, 15.369; Κρονίωνι… εὐχετάασθαι 6.268; πάντες δ’ εὐχετόωντο θεῶν Δῒ Νέστορί τ’ ἀνδρῶν 11.761, cf. Od. 8.467.
boast, profess, c. inf., τίνες ἔμμεναι εὐχετόωντο ; Od. 1.172, etc. ; with inf. omitted, A.R. 1.189, Orph. A. 289; brag, ἵνα μή τις… εὐχετόῳτ’ ἐπέεσσι Il. 12.391; οὐ μὲν καλὸν ὑπέρβιον εὐχετάασθαι 17.19; μὰψ αὔτως εὐχετάασθαι 20.348; κταμένοισιν ἐπ’ ἀνδράσιν εὐχετάασθαι to glory over them, Od. 22.412.

ep. = εὔχομαι, nur praes. u. impf., sie hen, beten, Il. 8.347, 15.369, θεῷ, zu einem Gotte, 6.268, Od. 12.356 ; Ap.Rh. 4.588 ; auch πάντες δ' εὐχετόωντο θεῶν Διΐ, Νέστορι δ' ἀνδρῶν, Il. 11.761, bewiesen ihm ihre Verehrung ; danken, Od. 8.467 ; auch c. inf., πορεῖν Ap.Rh. 4.588 ; λίθῳ, anbeten, 2.1173. – Mit Zuversicht aussagen, sich rühmen, τίνες ἔμμεναι εὐχετόωνται Od. 1.172, öfter ; ἐπέεσσι, großprahlen, Il. 12.391 ; ὑπέρβιον αὔτως εὐχετάασθαι, Il. 17.19, 20.348 ; aber κταμένοισιν ἐπ' ἀνδράσιν εὐχετάασθαι, Od. 22.412, heißt nicht »sich über die Erschlagenen übermütig erheben«, sondern »auf Leichen beten«. Auch sp.D., wie Orph. Arg. 287 ; Ap.Rh. 2.359 ; Opp. Cyn. 2.615.