εὐ·χάριστος, ος, ον [ᾰ]
   I pass. agréable, en parl. de pers. XÉN. Œc. 5, 10 ; en parl. de choses, XÉN. Cyr. 2, 2, 1 ;
   II act. :
      1 reconnaissant, HDT. 1, 90 ; XÉN. Cyr. 8, 3, 49 ;
      2 bienfaisant, DS. 18, 28.

• Cp. -ότερος, XÉN. Œc. 5, 10 ; • Sup. -ότατος, XÉN. Cyr. 8, 3, 49.

Étym. εὖ, χαρίζομαι.

ον, agreeable, τινι τέχνη X. Oec. 5.10 (Comp.); λόγοι Id. Cyr. 2.2.1 (Sup.); εὐχαριστότατα καὶ πιθανώτατα εἴρηκε Plb. 12.28.11; εὐχάριστα acceptable gifts, AJA 30.249 (Cypr.). Adv. -τως, τελευτᾶν τὸν βίον to die happily, Hdt. 1.32.
grateful, thankful, X. Cyr. 8.3.49 (Sup.), Inscr.Prien. 103.8 (ii/i BC), Ep. Col. 3.15, etc. Adv. -τως, διακεῖσθαι πρός τινα D.S. 1.90; ἀποδιδόναι Ph. 1.520; τῶν γεγονότων μνημονεύειν Plu. 2.477f.
beneficent, θεοί UPZ 41.13 (ii BC); title of Ptolemy V, OGI 90.5 (Rosetta); τὸ τῆς ψυχῆς εὐ. D.S. 18.28; βεβαιωτὴς (-ότης codd.) εὐχάριστος, of God, Ph. 1.128 codd. (ἰσχυρότατος cj. Cohn).

1) anmutig, angenehm ; λόγοι εὐχαριστότατοι Xen. Cyr. 2.2.1 ; Folgde : ὅπως ὡς εὐχαριστότατον ᾖ τὸ συμπόσιον τοῖς συνοῦσιν Plut. Aem. 28 ; – τελευτᾶν τὸν βίον εὐχαρίστως, das Leben auf erwünschte, glückliche Weise enden, Her. 1.32.
2) dankbar, πάντων τῶν ζῴων τὸν ἄνθρωπον εἶναι εὐχαριστότατον Xen. Cyr. 8.3.49 ; Plut. u. a.Sp.; εὐχαρίστως διακεῖσθαι πρός τινα DS. 1.90.
3) wohltätig, DS. 18.28 ; NT ; neben φιλόδωρος Poll. 5.140.

εὐχάριστος, -ον
(< εὖ, χαρίζομαι), [in LXX for חֵן, Pro.11:16 * ;]
__1. = εὔχαρις, winning, gracious, agreeable (Pr, l.with).
__2. grateful, thankful: Col.3:15.†
(AS)