'ης (ἡ) la bienveillante, la bienfaisante, càd. la nuit, HÉS. O. 558 ; PD. N. 7, 4 ; HDT. 7, 12 ; HPC. 588, 42 ; ἄστρων εὐφρόνη, SOPH. El. 19, la nuit étoilée ; εὐφρόνης, ANAXIM. (DL. 2, 4) ; κατ' εὐφρόνην, ESCHL. Pers. 221 ; SOPH. El. 259, pendant la nuit.

Étym. εὔφρων.

'

ἡ, (< εὔφρων) the kindly time, euphem. for νύξ, night, chiefly poet., Hes. Op. 560, Pi. N. 7.3, etc. ; also in Ion. and late Prose, Heraclit. 26, 57, Hdt. 7.12, 56, al., Hp. Mul. 1.1, Jul. Or. 2.85b; ἄστρων εὐ., = ἀστερόεσσα εὐ., S. El. 19; εὐφρόνης, = νυκτός, by night, Epist. Anaximen. ap. D.L. 2.4; κατ’ εὐφρόνην A. Pers. 221 (troch.), S. El. 259. = εὐφροσύνη, Hsch., cf. E. Hel. 1470 codd. (lyr., sed leg. εὐφροσύναν).

ἡ, die Wohlwollende, euphemistisch die Nacht (oder künstlicher sp. Gramm. ὅτι νυκτὸς τὸ φρονεῖν ὡς μάλιστα τοῖς ἀνθρώποις παραγίνεται, oder auch die Erquickende, von εὐφραίνω, falsch), Hes. O. 560 ; κατ' ἦμαρ καὶ κατ' εὐφρόνην Soph. El. 19 ; μέλαινα Pind. N. 7.3 ; ἀφύλακτον εὑ δήσουσι πᾶσαν εὐφρόνην Aesch.Ag. 328, öfter, wie Eur. Auch Her., im Ggstz von ἡμέρη 7.56, ἐγένετο 7.12, öfter, u. Hippocr. – Nach Hesych. auch = εὐφροσύνη, wie vor Matthiä Eur. Hel. 1486 stand.